مطالعه گذشته نگر نشان می دهد که داروی سرطان، گلوکز خون را نیز کاهش می دهد

بر اساس تحقیقات جدید منتشر شده در مجله Dasatinib، دارویی که اغلب برای درمان انواع خاصی از سرطان خون استفاده می شود، ممکن است اثرات ضد دیابتی مشابه داروهای مورد استفاده برای درمان دیابت داشته باشد و با تحقیقات بیشتر ممکن است به درمانی جدید برای بیماران دیابتی تبدیل شود. مجموعه مقالات کلینیک مایو.

Dasatinib یک مهارکننده تیروزین کیناز است که برای درمان تومورها و بافت های بدخیم و همچنین لوسمی میلوژن مزمن استفاده می شود. محققان در کلینیک مایو و دانشکده پزشکی دانشگاه کانکتیکات می‌خواستند بدانند که آیا داساتینیب دارای خواص ضد دیابتی برای بیماران مسن‌تر مبتلا به دیابت نوع 2 است یا خیر. آنها با استفاده از پایگاه داده کلینیک مایو با بیش از 9 میلیون سابقه بیماری در طول 25 سال، دریافتند که ممکن است اثر ضد دیابتی مشابه یا شاید بیشتر از داروهای فعلی مورد استفاده برای درمان دیابت نوع 2 داشته باشد.

Dasatinib یک داروی سنولیتیک است، نوعی عامل که برای اولین بار در کلینیک مایو شناسایی شد و در مطالعات حیوانی سلول های پیر را هدف قرار می دهد. این سلول‌ها با افزایش سن در بسیاری از بافت‌ها و در محل‌های پاتولوژی بیماری‌های مزمن تجمع می‌یابند، و در مطالعات حیوانی به نظر می‌رسد که داروهای سنولیتیک تغییرات مرتبط با افزایش سن، بیماری‌های مزمن و سندرم‌های سالمندی را به تأخیر می‌اندازند، پیشگیری می‌کنند یا کاهش می‌دهند.

رابرت پیگنولو، MD، Ph.D. نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: «یافته های ما نشان می دهد که داساتینیب یا داروهای سنولیتیک مرتبط ممکن است به درمان دیابت تبدیل شوند. مطالعات بیشتری برای تعیین اینکه آیا این یافته ها در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 اما بدون بیماری بدخیم زمینه ای نیز مشاهده می شود، مورد نیاز است.

محققان از انفورماتیک مایو کلینیک برای ادغام زیست شناسی در بستر استفاده کردند، چارچوبی که سوابق بیماران را سازماندهی و به یک پایگاه داده تحقیقاتی شناسایی شده تبدیل می کند. مطالعه گذشته نگر با مجموعاً 9.3 میلیون نفر آغاز شد که برای استفاده از داساتینیب یا ایماتینیب، یکی دیگر از مهارکننده‌های تیروزین کیناز که در سال 2001 برای درمان نوعی سرطان خون تایید شد، اما با فعالیت سنولیتیک ضعیف، غربالگری شدند. سوابق مربوط به بیماران مایو از سال 1994 تا 2019 بود. از این بیماران، 279 نفر با ایماتینیب و 118 نفر با داساتینیب درمان شدند و پس از غربالگری بیشتر، در مجموع 48 بیمار در مطالعه قرار گرفتند.

یافته ها نشان می دهد که داساتینیب گلوکز سرم را در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 از قبل به میزان بیشتری نسبت به ایماتینیب و قابل مقایسه با داروهای خط اول دیابتی مانند متفورمین و سولفونیل اوره کاهش می دهد.

دکتر پیگنولو، مدیر برنامه ترجمه و فارماکولوژی در مرکز پیری رابرت و آرلین کوگود در کلینیک مایو، می گوید که برای تعیین اینکه آیا اثر ضد دیابتی دازاتینیب عمدتاً به دلیل خواص سنولیتیک آن است، به مطالعات بیشتری نیاز است. اگر اینطور باشد، اثربخشی ترکیب داساتینیب با داروی سنولیتیک دیگری مانند کورستین ممکن است بیشتر از دازاتینیب به تنهایی باشد.

دکتر پیگنولو می گوید: «این مطالعه واقعاً اولین اثبات مفهومی بود که نشان می داد یک داروی سنولیتیک ممکن است اثرات مفید طولانی مدت قابل توجهی در انسان داشته باشد. بر اساس تحقیقات انجام شده در مدل های حیوانی، تجویز مداوم داروهای سنولیتیک ضروری نیست و بنابراین بیماران ممکن است تنها هر چند هفته یک بار نیاز به مصرف دارویی مانند داساتینیب داشته باشند که عوارض جانبی احتمالی را کاهش می دهد.

این مطالعه توسط مرکز ملی پیشرفت علوم ترجمه پشتیبانی شد. استاد رابرت و آرلین کوگود در پزشکی سالمندان در کلینیک مایو؛ موسسه ملی پیری؛ استادی بنیاد نوبر در سالمندی در کلینیک مایو؛ گروه کانر؛ بنیاد رابرت جی و ترزا دبلیو رایان. و صندلی مسافران در سالمندان و پیری در مرکز بهداشت دانشگاه کانکتیکات.