اضطراب به طور موثر با ورزش درمان می شود

مطالعه‌ای که توسط محققان دانشگاه گوتنبرگ انجام شده است نشان می‌دهد که ورزش متوسط ​​و شدید هر دو علائم اضطراب را کاهش می‌دهد، حتی زمانی که این اختلال مزمن است.

این مطالعه، منتشر شده در مجله اختلالات عاطفی، بر اساس 286 بیمار مبتلا به سندرم اضطراب است که از خدمات مراقبت های اولیه در گوتنبرگ و بخش شمالی شهرستان هالند استخدام شده اند. نیمی از بیماران حداقل ده سال با اضطراب زندگی کرده بودند. میانگین سنی آنها 39 سال بود و 70 درصد آنها زن بودند.

از طریق قرعه کشی، شرکت کنندگان به مدت 12 هفته در جلسات تمرین گروهی، متوسط ​​یا شدید، قرار گرفتند. نتایج نشان می‌دهد که علائم اضطراب آن‌ها حتی زمانی که اضطراب یک وضعیت مزمن بود، در مقایسه با گروه کنترلی که طبق توصیه‌های بهداشت عمومی در مورد فعالیت بدنی توصیه‌هایی دریافت کردند، به طور قابل‌توجهی کاهش یافت.

اکثر افراد در گروه های درمانی پس از برنامه 12 هفته ای از سطح پایه اضطراب متوسط ​​به بالا به سطح اضطراب پایین رفتند. برای کسانی که با شدت نسبتاً کم ورزش می کردند، شانس بهبود از نظر علائم اضطراب با ضریب 3.62 افزایش یافت. فاکتور متناظر برای کسانی که با شدت بالاتر ورزش می کردند 4.88 بود. شرکت کنندگان هیچ اطلاعی از آموزش فیزیکی یا مشاوره ای که افراد خارج از گروه خودشان دریافت می کردند نداشتند.

مالین هنریکسون، دانشجوی دکترا در آکادمی Sahlgrenska در دانشگاه گوتنبرگ، متخصص پزشکی عمومی در منطقه هالند، می‌گوید: «یک روند با شدت قابل توجهی برای بهبود وجود داشت – یعنی هرچه شدیدتر ورزش کنند، علائم اضطراب آنها بیشتر بهبود می‌یابد. و اولین نویسنده این مطالعه.

اهمیت ورزش شدید

مطالعات قبلی در مورد ورزش بدنی در افسردگی بهبود علائم واضحی را نشان داده است. با این حال، تصویر واضحی از اینکه چگونه افراد مبتلا به اضطراب تحت تاثیر ورزش قرار می‌گیرند، تاکنون وجود نداشته است. مطالعه حاضر به عنوان یکی از بزرگترین مطالعات تا به امروز توصیف می شود.

هر دو گروه تحت نظر فیزیوتراپ جلسات تمرینی 60 دقیقه ای سه بار در هفته داشتند. این جلسات شامل تمرینات کاردیو (هوازی) و قدرتی بود. پس از گرم کردن، تمرین دایره ای در 12 ایستگاه به مدت 45 دقیقه انجام شد و جلسات با خنک کردن و حرکات کششی به پایان رسید.

اعضای گروهی که در سطح متوسط ​​ورزش می کردند قرار بود به حدود 60 درصد حداکثر ضربان قلب خود برسند – درجه ای از فعالیت که به عنوان سبک یا متوسط ​​ارزیابی می شود. در گروهی که با شدت بیشتری تمرین می کردند، هدف دستیابی به 75 درصد حداکثر ضربان قلب بود و این درجه از تلاش بالا تلقی می شد.

سطوح به طور منظم با استفاده از مقیاس بورگ، یک مقیاس درجه بندی تعیین شده برای اعمال فیزیکی درک شده، و با مانیتورهای ضربان قلب تایید شد.

درمان های استاندارد امروزی برای اضطراب عبارتند از درمان شناختی رفتاری (CBT) و داروهای روانگردان. با این حال، این داروها معمولاً دارای عوارض جانبی هستند و بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی اغلب به درمان پزشکی پاسخ نمی دهند. زمان انتظار طولانی برای CBT نیز می تواند پیش آگهی را بدتر کند.

مطالعه حاضر توسط Maria Åberg، دانشیار آکادمی Sahlgrenska دانشگاه گوتنبرگ، متخصص پزشکی عمومی در سازمان مراقبت های بهداشتی اولیه منطقه Västra Götaland، و نویسنده مسئول انجام شد.

پزشکان در مراقبت های اولیه به درمان هایی نیاز دارند که فردی باشند، عوارض جانبی کمی داشته باشند و به راحتی تجویز شوند. مدلی که شامل 12 هفته تمرین بدنی، صرف نظر از شدت، یک درمان موثر است که باید در مراقبت های اولیه بهداشتی بیشتر در دسترس باشد. برای افرادی که مشکلات اضطرابی دارند،” Åberg می گوید.