دومین مورد از ابتلا به کروناویروس سگ در یک فرد یافت شد

یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه فلوریدا در حال کمک به ایجاد این مورد است که کروناویروس‌ها با سرعتی بیشتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد بین حیوانات و افراد حرکت می‌کنند.

در اوایل سال جاری، این تیم اولین مورد شناخته شده از یک ویروس کرونای رایج در خوک‌ها را گزارش کرد که به درون مردم “نشت کرده است”. سرریزها به رویدادهایی اطلاق می‌شوند که در آن ویروسی که با نوع خاصی از میزبان سازگار شده است – مثلاً یک سگ یا خوک – ویژگی‌هایی را به دست می‌آورد که به آن اجازه می‌دهد گونه‌های کاملاً متفاوتی از میزبان مانند یک شخص را آلوده کند.

در جدیدترین کار خود، تیم به صورت گذشته نگر نمونه‌ای را کشف کرد که در آن یک ویروس کرونا شناخته شده از سگ‌ها، به نام کرونای سگ، حداقل یک نفر را که در اوایل سال 2017 از هائیتی بازدید کرده بود، آلوده کرد. فرد مبتلا یک بیماری خفیف همراه با تب و خستگی داشت. اثر جدید منتشر شده در بیماری های عفونی بالینی در 28 اکتبر 2021.

در یک چرخش غیرمعمول، مشخص شد که این ویروس دقیقاً با ویروس کرونای سگ که قبلاً در سال 2021 از مالزی گزارش شده بود، مطابقت دارد، جایی که باعث ایجاد علائمی شبیه ذات الریه در چندین نفر شد. در هیچ یک از این موارد شواهدی مبنی بر گسترش بیشتر ویروس در بین جمعیت های انسانی وجود نداشت.

از مالزی تا هائیتی

تیم UF بخشی از یک تلاش بزرگتر برای درک بیماری های غیرقابل توضیح همراه با تب در هائیتی است. آنها نمونه‌های زیستی شرکت‌کنندگان در مطالعه در منطقه گرسیر هائیتی را از سال 2013 تجزیه و تحلیل کرده‌اند. هنگامی که شرکت‌کنندگان تب دارند اما آزمایش ویروس‌های شناخته شده در آن منطقه – مانند زیکا، چیکونگونیا، یا دنگی – منفی است، آنها فرآیند آزمایش‌های آزمایشگاهی را با هدف شروع می‌کنند. شناسایی و شناسایی ویروس های ناشناخته

در اوایل سال 2017، یکی از اعضای تیم پزشکی ایالات متحده به هائیتی سفر کرد و پس از بازگشت به خانه بیمار شد. تب و خستگی از علائم اصلی این فرد بود. در آن زمان، شیوع ویروس زیکا در هائیتی وجود داشت، اما آزمایشات برای آن منفی بود. این تیم بخش‌هایی از نمونه ادرار به‌دست‌آمده از عضو تیم پزشکی را گرفتند و از آن برای تلقیح کشت‌های سلولی استفاده کردند. آنها سپس مشاهده کردند که تغییرات بصری در سلول ها مطابق با یک عفونت ویروسی رخ می دهد.

یک آزمایش تشخیصی که وجود کروناویروس‌های بومی انسانی را تأیید می‌کند، سیگنالی را نشان می‌دهد که یک ویروس کرونا وجود دارد، اما آنقدر قوی نبود که با آزمایشی که به طور معمول در بین افراد پخش می‌شود مطابقت داشته باشد. آنها سپس با استفاده از آزمایش‌های RT-PCR روی بخش‌هایی از کشت سلولی تلقیح‌شده، گونه‌های ویروس کرونای خاص را آزمایش کردند، اما همه آنها نیز منفی بودند.

این باعث شد که تیم از رویکرد “تقویت و توالی بی طرفانه” استفاده کند. این به آنها اجازه داد تا بخش هایی از توالی ژنتیکی را برای ویروس موجود در کشت سلولی کپی کنند. در یک گمانه زنی، این تیم از تکنیک های توالی یابی آزمایشگاهی پیشرفته برای ارزیابی اینکه آیا مواد ویروسی که در اختیار داشتند مشابه سویه ویروس کرونای سگ تازه کشف شده است که اخیراً در مردم مالزی یافت شده بود، استفاده کردند. آن سرریز در گزارش شد بیماری های عفونی بالینی در ماه می.

این فقط مشابه نبود، 99.4٪ مطابقت داشت. اما از یک جهت تفاوت اندکی داشت: به نظر می‌رسد نمونه تحت تجزیه و تحلیل تیم UF با سایر ویروس‌های کرونای سگ و همچنین ویروس‌های کرونایی از خوک‌ها و گربه‌ها تحت بازترکیب، نوعی اختلاط ژنتیکی قرار گرفته است.

هر چند وقت یکبار کروناویروس های جدید به افراد سرایت می کنند؟

زمانی ویروس‌های کرونا حتی در میان ویروس‌شناسان حوزه تحقیقاتی مبهم و محرمانه بودند. شناخته شده است که این خانواده از ویروس ها در پرندگان و پستانداران وجود دارد و باعث ایجاد الگوهای علائم سرماخوردگی فصلی در افراد می شود. اما تصور نمی شد که آنها اغلب از موانع گونه ای بین حیوانات و انسان ها عبور کنند.

سپس شیوع سندرم حاد تنفسی یا سارس در سال 2002 و سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS) در سال 2012 رخ داد. هفت سال بعد، COVID-19 به سرعت در سراسر جهان گسترش یافت.

همه این همه‌گیری‌ها به دلیل ابتلا به کروناویروس‌های رایج در حیوانات خاصی بود که به میزبان انسان دسترسی پیدا کردند. و هر کدام باعث بیماری و مرگ شدیدتر از سویه های ویروسی بومی که باعث سرماخوردگی انسان می شوند، شدند. فراوانی ظاهراً فزاینده ای که با آن سویه های ویروسی عامل بیماری در افراد ظاهر می شود، بسیاری از محققان را به دانستن بیشتر در مورد این گروه متنوع از ویروس ها واداشته است.

سگ‌ها، خوک‌ها و مردم: کروناویروس‌ها همه آن‌ها را دوست دارند

معمولاً، بیشتر این سرریزها فراتر از میزبان انسانی جدید خود منتقل نمی شوند. آنها به سادگی به بن بست می رسند. اما این احتمال که این ویروس‌ها روزی بتوانند ژن‌هایی را به دست آورند که باعث ایجاد بیماری‌های شدید در افراد می‌شوند، بر نیاز به دانستن این که این سرریزها به دفعات رخ می‌دهند و کدام نوع از ویروس‌های کرونا بیشتر مستعد سرریز هستند، تأکید می‌کند.

جی. گلن موریس جونیور، مدیر پاتوژن‌های نوظهور UF، می‌گوید: «این نگرانی‌ها با سهولت ظاهری که به نظر می‌رسد این ویروس کرونای سگ‌ها ژن‌هایی را از سایر کروناویروس‌های سگ‌ها و همچنین کروناویروس‌ها از خوک‌ها و گربه‌ها به دست آورده است، تأکید می‌کند.» & TM که نویسنده ارشد این مطالعه است “احتمال دارد که این تبادل ژن ها و حرکت در بین میزبان ها برای سال های زیادی به عنوان بخشی از تکامل طبیعی رخ داده است.”

دانش بهتر = کاهش خطر شیوع بیماری در آینده

بسیاری از کارشناسان بر این باورند که بهترین راه برای جلوگیری از یک بیماری همه گیر ناشی از ویروس کرونا، درک بهتر این ویروس ها در حیوانات و افراد است. برای مثال، شناسایی و شناسایی کروناویروس‌های ناشناخته قبلی در حیوانات، دانشمندان را برای توسعه آزمایش‌های تشخیصی که می‌توانند در نظارت و پایش معمول استفاده کنند، موقعیت بهتری خواهد داد.

موریس می‌گوید: «به‌دست آوردن درک عمیق‌تر از نحوه حرکت این ویروس‌ها بین گونه‌ها به دانشمندان این امکان را می‌دهد تا بهتر پیش‌بینی کنند که کدام ترکیب ژن‌ها در یک ویروس کرونا ممکن است تهدیدی برای انسان باشد.» “این زمان برای توسعه واکسن ها و سایر روش های درمانی برای کاهش احتمال همه گیری های آینده فراهم می کند.”