رادیوتراپی ممکن است توضیح دهد که چرا بازماندگان سرطان دوران کودکی اغلب به بیماری متابولیک مبتلا می شوند

چندین دهه پس از مبارزه با سرطان دوران کودکی، بازماندگان اغلب با یک چالش جدید روبرو می شوند: بیماری قلبی متابولیک. طیفی از شرایط شامل بیماری عروق کرونر قلب و دیابت، بیماری متابولیک قلبی معمولاً بر افرادی که چاق، مسن یا مقاوم به انسولین هستند تأثیر می گذارد. به دلایلی که هنوز ناشناخته است، بزرگسالان جوان و به ظاهر سالم که از سرطان دوران کودکی جان سالم به در برده اند نیز در معرض خطر هستند.

ممکن است پرتودرمانی مقصر باشد. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که بیماران سرطانی دوران کودکی که تحت درمان با تابش شکم یا کل بدن قرار گرفته‌اند، ناهنجاری‌هایی را در بافت چربی (چربی) خود نشان می‌دهند، مشابه مواردی که در افراد چاق مبتلا به بیماری متابولیک قلبی مشاهده می‌شود. یافته ها، منتشر شده در JCI Insight، نشان می دهد که ممکن است نیاز به یافتن استراتژی هایی باشد که دوز تشعشع ارسال شده به چربی را کاهش دهد.

پل کوهن از راکفلر می گوید: “وقتی پزشکان در حال برنامه ریزی برای پرتودرمانی هستند، از سمیت اندام های اصلی بسیار آگاه هستند. اما چربی اغلب در نظر گرفته نمی شود.” “نتایج ما نشان می دهد که قرار گرفتن زودهنگام سلول های چربی در معرض تابش ممکن است باعث اختلال عملکرد طولانی مدت در بافت چربی شود که بازماندگان سرطان دوران کودکی را در معرض خطر بیشتر بیماری قلبی متابولیک قرار می دهد.”

فراتر از یک کیسه سلول

احتمال زنده ماندن کودکان مبتلا به سرطان تا بزرگسالی بیش از هر زمان دیگری است. بیش از 80 درصد از بیماران سرطانی زیر 18 سال یک سال پس از تشخیص اولیه هنوز زنده هستند. اما امید به زندگی آنها سرسختانه پایین است، عمدتاً به این دلیل که بسیاری از بازماندگان به بیماری قلبی متابولیک مبتلا می شوند. مطالعات نشان می دهد که در میان افرادی که تحت درمان با پرتودرمانی قرار گرفته اند، خطر مرگ قلبی هفت برابر بیشتر از جمعیت عمومی است.

کوهن، پزشک و دانشمند راکفلر با قرار مشترک به عنوان متخصص قلب در مرکز سرطان Memorial Sloan Kettering، تعجب کرد که چرا. او می‌گوید: «هنگام دیدن بیماران، به این گروه متمایز از بازماندگان سرطان دوران کودکی بازمی‌گشتم که در سنین پایین‌تر از حد انتظار به بیماری قلبی متابولیک مبتلا می‌شدند، در غیاب عوامل خطر معمولی مانند چاقی.

او مشکوک بود که چربی آسیب دیده نقش داشته باشد. کار اخیر آزمایشگاه کوهن و دیگران اهمیت چربی را به عنوان یک اندام غدد درون ریز که به تنظیم متابولیسم کمک می کند برجسته کرده است. کوهن می گوید: «مردم زمانی چربی را به عنوان این کیسه سلولی غیرفعال می دیدند. “ما اکنون درک می کنیم که چربی، با مجموعه ای از سلول های ایمنی و برآمدگی های عصبی، بسیار بیشتر از این است. این اندام پیچیده و پویا است.”

و مانند هر اندام دیگری، چربی ممکن است در برابر آسیب تشعشع آسیب پذیر باشد – با عواقب مشابهی. Xiaojing Huang می‌گوید: «اگرچه بافت چربی در سراسر بدن یافت می‌شود و عملکردهای فیزیولوژیکی زیادی دارد، اما زمانی که انکولوژیست‌های پرتودرمانی برنامه‌های درمانی خود را تنظیم می‌کنند، به عنوان یک «ارگان در معرض خطر» در نظر گرفته نمی‌شود و بنابراین می‌تواند دوزهای بالایی دریافت کند که احتمالاً عملکرد طبیعی آن را مختل می‌کند. ، فوق دکترای آزمایشگاه کوهن و اولین نویسنده این مطالعه.

کوهن، هوانگ و تیمی از آمارشناسان زیستی و پرستاران در بیمارستان دانشگاه راکفلر شروع به بررسی ارتباط بالقوه بین پرتودرمانی در کودکان و بیماری‌های مرموز متابولیک که در بزرگسالی به دنبال آن‌ها می‌آیند، کردند.

چاقی مولکولی

برای این مطالعه، کوهن و همکارانش از گروه کوچکی از بزرگسالانی که پس از درمان با پرتودرمانی کل بدن یا شکم از سرطان دوران کودکی جان سالم به در برده بودند، بیوپسی گرفتند.

در غیر این صورت، داوطلبان در معرض خطر کم بیماری متابولیک بودند، با شاخص توده بدنی طبیعی و نسبت دور کمر به باسن. با این حال، داده‌ها نشان می‌دهد که بافت چربی آن‌ها مملو از سلول‌های ایمنی به نام ماکروفاژ است و حاوی چندین پروتئین درگیر در پاسخ بدن به آسیب‌های مزمن است. این نوع مشخصات مولکولی همان چیزی است که کوهن انتظار داشت در میان بیماران مسن، چاق، نه سالم و جوان نجات یافته از سرطان که سال ها پیش صورتحساب های بهداشتی را دریافت کرده بودند، بیابد. و بدن آنها قبلاً نشانگرهای ظریف بیماری متابولیک مانند افزایش قند خون را نشان می داد.

کوهن می‌گوید: «ما به‌طور خاص افراد جوان‌تر با BMI طبیعی را انتخاب کردیم، اما امضایی که پیدا کردیم با افراد مسن‌تر و چاق‌تر مطابقت دارد. گفته می‌شود که تشعشع باعث پیری زودرس می‌شود و این با آنچه در اینجا دیدیم مطابقت دارد.

کوهن در مورد نتیجه گیری در مورد علیت از این مطالعه هشدار می دهد، اما امیدوار است که مستندسازی ارتباط بین قرار گرفتن در معرض اشعه در دوران کودکی و آسیب بافت چربی ممکن است در را برای آزمایش های بیشتر باز کند. آزمایشگاه او در حال حاضر در حال توسعه یک مدل موش برای مطالعه بهتر پیامدهای سلولی و مولکولی تشعشعات است، کاری که ممکن است به درک بهتر مسیرهای بیماری زمینه ای منجر شود. کوهن همچنین این احتمال را مطرح می کند که یک مطالعه بزرگتر نشانگرهای مولکولی ثابتی را برای نشان دادن اینکه کدام بازماندگان سرطان دوران کودکی بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی متابولیک هستند را کشف کند.

در همین حال، او امیدوار است که یافته های حاضر پزشکان را در مورد اهمیت چربی و لزوم محافظت از آن آگاه کند. کوهن می گوید: «هیچ چیز یک شبه تغییر نخواهد کرد. اما این یافته های اولیه ممکن است توجه پزشک را به این واقعیت جلب کند که بافت چربی می تواند تحت تأثیر تشعشعات قرار گیرد و این اثرات می تواند چندین دهه بعد برای بیماران آنها مشکلاتی ایجاد کند.