محققان دانشگاه آلبرتا در یک مطالعه پیشگامانه بر روی افراد مبتلا به HIV دریافتند که گلبول های سفید گریزان به نام نوتروفیل ها در اختلال در عملکرد و تعداد سلول های T و همچنین التهاب مزمن مرتبط با ویروس نقش دارند.
نوتروفیل ها بخش اساسی سیستم ایمنی بدن و فراوان ترین نوع گلبول های سفید هستند که حدود 60 تا 80 درصد از سلول های ایمنی در گردش خون را تشکیل می دهند. شکرالله الهی، سرپرست این مطالعه گفت: با این حال، برخلاف سایر انواع گلبولهای سفید خون، نوتروفیلها بسیار کوتاهمدت هستند و نمیتوانند مانند سایر سلولهای ایمنی منجمد و ذوب شوند و بررسی آنها را بسیار دشوار میکند.
الهی گفت: نوتروفیل ها از ساعت ها تا حداکثر یک یا دو روز زندگی می کنند. “بدن تعداد زیادی نوتروفیل تولید می کند و آنها کار خود را انجام می دهند و سپس می میرند و باید در مغز استخوان بازسازی شوند. اما علیرغم اینکه نوتروفیل ها فراوان ترین گلبول های سفید خون در گردش خون هستند، نقش آنها در زمینه HIV به خوبی تعریف نشده است.”
در این مطالعه که در مجله منتشر شده است زیست شناسی PLOS، الهی و تیمش خون تازه 116 فرد مبتلا به HIV و 60 فرد بدون ویروس را بررسی کردند. آنها توالی یابی جامعی را روی تمام ژن های بیان شده در نوتروفیل های هر دو گروه انجام دادند تا تفاوت بین آنها مشخص شود.
الهی گفت: «ما متوجه شدیم که همه افراد آلوده به HIV انواع مشابهی از نوتروفیل ها را ندارند. با پیشرفت بیماری HIV، نوتروفیلها فعالتر و قویتر میشوند و به نوبه خود سلولهای T بدن را فعال میکنند که احتمالاً باعث برخی از مشکلات مرتبط با عفونت HIV مانند التهاب و پیری سریع میشود.
الهی، یکی از اعضای موسسه تحقیقات سلامت زنان و کودکان، موسسه تحقیقات سرطان آلبرتای شمالی و موسسه ویروس شناسی لی کا شینگ، گفت که نوتروفیل ها مانند یک سیستم هشدار اولیه عمل می کنند. هنگامی که آنها یک موجود خطرناک مانند یک میکروب مهاجم را شناسایی می کنند، پروتئین هایی را آزاد می کنند تا به سایر سلول های ایمنی هشدار دهند که خطر وجود دارد. این فعالسازی بسته به شدت خطر و واکنش سایر سلولهای ایمنی میتواند زیاد یا کم یا کم و بیش قوی باشد.
یکی از پروتئینهایی که توسط نوتروفیلها آزاد میشود، گالکتین-9 است که الهی قبلاً آن را با التهاب شدید و طوفانهای سیتوکین در بیماران کووید-19 مرتبط میدانست. تیم الهی گزارش داد که وقتی نوتروفیلها خطری مانند عفونت را احساس میکنند، دچار استرس میشوند و گالکتین-9 را آزاد میکنند. همانطور که پروتئین شروع به اشباع خون می کند، می تواند با سلول های ایمنی مختلف تعامل کند. به عنوان مثال، تیم دریافت که گالکتین-9 به شدت با سلولهای T واکنش نشان میدهد و آنها را مستعد ابتلا به عفونت HIV میکند و باعث ایجاد یک اثر آبشاری میشود که منجر به واکنش بیشایمنی و التهاب میشود.
کار قبلی الهی نشان داد که بیماران مبتلا به HIV و برخی از انواع سرطان سطوح بالایی از گالکتین 9 را در خون خود نشان دادند. با این حال، در این آخرین مطالعه او توانست منبع اصلی پروتئین را شناسایی کند.
او گفت: «ما برای اولین بار دریافتیم که غشای نوتروفیل، از طریق یک مکانیسم پیچیده، مانند یک پتو با گالکتین-9 پوشیده شده است. هنگامی که نوتروفیل ها به شدت فعال می شوند، ترشح گالکتین-9 می تواند سلول های T را از طریق تعامل با مولکول دیگری به نام CD44 فعال کند که سپس التهاب مزمن را در بیماران HIV تحریک می کند.
مطالعه الهی بر روی نوتروفیل ها نشان داد که واکنش “هشدار” دفع پروتئین هایی مانند گالکتین-9 با استرس اکسیداتیو مرتبط است، حالتی که در آن بدن قادر به سم زدایی طبیعی یا حذف برخی مولکول های حاوی اکسیژن که برای سلول ها مضر هستند، نیست. اعتقاد بر این است که استرس اکسیداتیو در ایجاد بیماری هایی از جمله پارکینسون، آلزایمر، سرطان، نارسایی قلبی و اوتیسم نقش دارد.
الهی بر اساس یافته های خود گفت که جلوگیری از ریزش گالکتین-9 ممکن است ابزاری قدرتمند در کاهش بسیاری از اثرات منفی عفونت HIV باشد. تیم او قبلاً با استفاده از یک ترکیب آنتی اکسیدانی آلی به نام فلورتین و ویتامین C پیشرفت هایی در کاهش استرس اکسیداتیو داشته است.
الهی گفت: «ما فلورتین و ویتامین C را در آزمایشگاه بررسی کردهایم و دادههای ما بسیار امیدوارکننده است. ما می دانیم که هر دو در کاهش ریزش گالکتین-9 خوب هستند، بنابراین معتقدیم که می توانند از فعال شدن بیش از حد نوتروفیل ها جلوگیری کنند. امیدواریم نتایج ما جرقه تحقیقات جدیدی در مورد نقش نوتروفیل ها در فعال سازی سلول های T در سایر موارد حاد و مزمن باشد. شرایط.”
الهی خاطرنشان کرد: این مطالعه تاکید می کند که مهمترین چیز برای افرادی که با اچ آی وی زندگی می کنند یا در معرض خطر ابتلا به این ویروس هستند، انجام هر چه سریعتر آزمایش غربالگری است.
اگر ویروس زودهنگام تشخیص داده شود و آنها بتوانند تحت درمان ضدرتروویروسی قرار گیرند، پیشرفت بیماری را متوقف کرده و بسیاری از عوارض مرتبط با HIV پیشرفته را کاهش می دهد.