گوش دادن به موسیقی مورد علاقه انعطاف پذیری مغز و عملکرد شناختی بیماران آلزایمر را بهبود می بخشد

محققان دانشگاه تورنتو (U of T) و Unity Health Toronto نشان داده‌اند که گوش دادن مکرر به موسیقی معنادار شخصی باعث انعطاف‌پذیری مفید مغز در بیماران مبتلا به اختلال شناختی خفیف یا بیماری آلزایمر اولیه می‌شود.

تغییرات در مسیرهای عصبی مغز با افزایش عملکرد حافظه در تست‌های عصب‌روان‌شناختی مرتبط است و از پتانسیل بالینی مداخلات شخصی‌شده مبتنی بر موسیقی برای افراد مبتلا به زوال عقل پشتیبانی می‌کند.

این مطالعه شاخص چند وجهی امروز در مجله منتشر شد مجله بیماری آلزایمر.

می‌گوید: «ما شواهد جدید مبتنی بر مغز داریم که نشان می‌دهد موسیقی برجسته زندگی‌نامه‌ای – یعنی موسیقی که معنای خاصی برای افراد دارد، مانند آهنگی که در مراسم عروسی با آن رقصیدند – ارتباط عصبی را به روش‌هایی تحریک می‌کند که به حفظ سطوح بالاتر عملکرد کمک می‌کند.» دکتر مایکل تاوت، نویسنده ارشد این مطالعه، مدیر گروه تحقیقاتی علوم موسیقی و سلامت، کرسی تحقیقاتی سطح یک کانادا در زمینه موسیقی، علوم اعصاب و سلامت، و استاد دانشکده موسیقی U of T و دانشکده پزشکی Temerty.

به طور معمول، نشان دادن تغییرات مثبت مغزی در بیماران آلزایمری بسیار دشوار است. این نتایج اولیه و در عین حال دلگرم‌کننده بهبود در یکپارچگی مغز را نشان می‌دهد و دری را برای تحقیقات بیشتر در مورد کاربردهای درمانی موسیقی برای افراد مبتلا به زوال عقل – موسیقیدانان و غیر موسیقیدانان باز می‌کند. یکسان.”

تیم تحقیقاتی تغییرات ساختاری و عملکردی در مسیرهای عصبی شرکت کنندگان در مطالعه، به ویژه در قشر جلوی مغز، مرکز کنترل مغز که در آن فرآیندهای شناختی عمیق رخ می دهد، گزارش کردند. محققان نشان دادند که قرار دادن مغز بیماران مبتلا به زوال شناختی در مراحل اولیه در معرض موسیقی برجسته، یک شبکه عصبی متمایز – یک شبکه موسیقی – متشکل از مناطق مختلف مغز را فعال می‌کند که پس از یک دوره گوش دادن روزانه موسیقی، تفاوت‌هایی را در فعال‌سازی نشان می‌دهد. همچنین تفاوت هایی در اتصالات مغز و ماده سفید مشاهده شد که شواهد بیشتری از نوروپلاستیسیته ارائه می دهد.

دکتر کورین فیشر، نویسنده اصلی، مدیر روانپزشکی سالمندان در بیمارستان سنت مایکل یونیتی سلامت تورنتو و می‌گوید: «مداخلات مبتنی بر موسیقی ممکن است یک مداخله عملی، مقرون‌به‌صرفه و در دسترس برای افرادی باشد که در مراحل اولیه زوال شناختی هستند. دانشیار دانشکده پزشکی U of T’s Temerty.

درمان‌های موجود برای بیماری آلزایمر تا به امروز فواید محدودی نشان داده‌اند. در حالی که مطالعات کنترل‌شده بزرگ‌تری برای تایید مزایای بالینی مورد نیاز است، یافته‌های ما نشان می‌دهد که یک رویکرد فردی و خانگی برای گوش دادن به موسیقی ممکن است مفید باشد و اثرات ماندگاری بر مغز داشته باشد. “

برای این مطالعه، 14 شرکت‌کننده – هشت غیر موسیقی‌دان و شش نوازنده- به مدت یک ساعت در روز در طول سه هفته به یک لیست پخش انتخاب‌شده از موسیقی‌های شناخته‌شده مرتبط با زندگی‌نامه‌ای گوش دادند. شرکت کنندگان قبل و بعد از دوره گوش دادن تحت MRI عملکردی ساختاری و تکلیفی قرار گرفتند تا تغییرات در عملکرد و ساختار مغز مشخص شود. در طول این اسکن ها، آنها به کلیپ هایی از موسیقی قدیمی و تازه ساخته شده گوش دادند. یک ساعت قبل از اسکن شنیده شد، موسیقی جدید از نظر سبک مشابه بود، اما معنای شخصی نداشت.

وقتی شرکت‌کنندگان به موسیقی تازه‌ای که اخیراً شنیده‌اند گوش می‌دهند، فعالیت مغز عمدتاً در قشر شنوایی با تمرکز بر تجربه شنیداری رخ می‌دهد. با این حال، زمانی که شرکت‌کنندگان به موسیقی شناخته‌شده‌ای گوش می‌دادند، فعال‌سازی قابل‌توجهی در شبکه رمزگذاری شده عمیق قشر جلوی مغز رخ می‌داد که نشانه‌ای واضح از درگیری شناختی اجرایی است. همچنین درگیری قوی در نواحی زیر قشری مغز، مناطق مسن‌تر که کمتر تحت تأثیر آسیب شناسی بیماری آلزایمر قرار دارند، وجود داشت.

محققان تفاوت‌های ظریف اما مشخص را در تغییرات ساختاری و عملکردی مغز مرتبط با گوش دادن به موسیقی در موسیقی‌دانان نسبت به غیرموسیقی‌دانان گزارش کردند، اگرچه مطالعات بیشتری در نمونه‌های بزرگ‌تر برای تأیید این یافته‌ها مورد نیاز است. قرار گرفتن مکرر در معرض موسیقی با برجستگی زندگی‌نامه‌ای، شناخت را در همه شرکت‌کنندگان، صرف‌نظر از نوازندگی، بهبود بخشید.

تاوت می‌گوید: «چه یک نوازنده مادام‌العمر باشید یا حتی یک ساز ننواخته‌اید، موسیقی کلید دسترسی به حافظه شما، قشر پیش پیشانی شما است.

“این ساده است – به گوش دادن به موسیقی ای که در تمام زندگی خود دوست داشتید ادامه دهید. آهنگ های مورد علاقه شما، آن قطعاتی که به ویژه برای شما معنی دار هستند – باعث می شود که مغز شما به ورزشگاه برسد.”

این مقاله بر اساس یک مطالعه قبلی در همان گروه شرکت‌کننده است که برای اولین بار مکانیسم‌های مغزی را که حافظه‌های موسیقی را در افراد مبتلا به زوال شناختی در مراحل اولیه رمزگذاری و حفظ می‌کنند، شناسایی کرد.

در مرحله بعد، محققان قصد دارند این مطالعه را در یک نمونه بزرگ‌تر تکرار کنند و یک شرایط کنترل قوی را برای بررسی نقش نوازندگی در تعدیل پاسخ‌های مغز، و اینکه آیا موسیقی یا محتوای زندگی‌نامه‌ای است که باعث ایجاد تغییرات در انعطاف‌پذیری می‌شود، ایجاد کنند.