واکسن های HPV ایمن هستند و سطوح آنتی بادی محافظ را در بازماندگان جوان سرطان ایجاد می کنند

تحقیقات جدید محققان دانشگاه آلاباما در بیرمنگام و دانشگاه اموری، اولین موردی است که گزارش می‌دهد دو واکسن پرکاربرد علیه ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV ایمن هستند و عموماً توسط بازماندگان سرطان به خوبی قابل تحمل هستند. محققان همچنین دریافتند که ایمنی زایی واکسن ها در بازماندگان سرطان با جمعیت عمومی قابل مقایسه است. نتایج مطالعه در 9 نوامبر منتشر شد سلامت کودک و نوجوان Lancet.

بازماندگان سرطان های دوران کودکی در معرض افزایش خطر ابتلا به سرطان های بعدی مرتبط با HPV هستند، تا حدی به این دلیل که ممکن است در طول درمان فعال و پس از آن، سرکوب طولانی مدت ایمنی را تجربه کنند. بر اساس یک مطالعه در سال 2013، زنان نجات یافته از سرطان های کودکان و بزرگسالان جوان 40 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان های بعدی مرتبط با HPV در مقایسه با زنان در جمعیت عمومی ایالات متحده هستند، در حالی که بازماندگان مرد از سرطان 150 درصد بیشتر در معرض خطر هستند.

اما میزان جذب واکسن های HPV در میان بازماندگان جوان سرطان کمتر از جمعیت عمومی است. طبق تحقیقات قبلی توسط همان محققان در UAB و Emory، قوی‌ترین عامل پیش‌بینی‌کننده عدم شروع واکسن HPV در بازماندگان سرطان، عدم توصیه ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای واکسن بود. برخی از واکسن‌ها در افرادی که تحت درمان سرطان قرار گرفته‌اند، پاسخ ایمنی قوی ایجاد نمی‌کنند، که می‌تواند یکی از دلایلی باشد که ارائه‌دهندگان در توصیه قوی واکسیناسیون HPV به بیمارانی که از سرطان نجات یافته‌اند، مردد بوده‌اند. یکی دیگر از موانع بالقوه این واقعیت است که واکسیناسیون HPV در حال حاضر بخشی از مراقبت های معمول پیگیری انکولوژیک نیست.

مطالعه جدید اولین فاز 2 کارآزمایی بالینی برای ارزیابی ایمنی و ایمنی واکسن HPV در بازماندگان جوان سرطان است. 436 شرکت‌کننده 9 تا 26 ساله که بین یک تا پنج سال پس از درمان سرطان بودند، ثبت‌نام کردند. این مطالعه نشان داد که پاسخ‌های آنتی‌بادی علیه انواع HPV 16 و 18 – دو علت اصلی سرطان‌های بعدی مرتبط با HPV – نسبت به گروه‌های قابل مقایسه در جمعیت عمومی پایین‌تر است. مشخصات ایمنی در شرکت کنندگان نیز مشابه جمعیت عمومی بود. شایع ترین سرطان در میان شرکت کنندگان لوسمی (47 درصد) بود و 14 درصد از شرکت کنندگان تحت پیوند سلول های خونساز قرار گرفته بودند.

وندی لندیر، محقق اصلی این مطالعه و نویسنده اول این مطالعه، گفت: «این یافته‌ها از ترکیب واکسن HPV در مراقبت‌های معمول پیگیری انکولوژیک برای همه بازماندگان جوان سرطان حمایت می‌کند. سلامت کودک و نوجوان Lancet مقاله، که استاد بخش هماتولوژی/انکولوژی کودکان در دانشکده پزشکی UAB Marnix E. Heersink و دانشکده پرستاری UAB است. Landier همچنین معاون موسسه UAB برای نتایج و بقای سرطان است.

لندیر گفت: “وقتی یک جوان نجات یافته از سرطان با تشخیص سرطان بعدی روبرو می شود، این نه تنها برای بازماندگان، بلکه برای خانواده او و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی که برای درمان سرطان اولیه بسیار تلاش کرده اند، ویرانگر است.” “توانایی پیشگیری از سرطان های بعدی مرتبط با HPV اکنون در اختیار ما است. تجویز روتین این واکسن پیشگیری از سرطان ایمن و موثر به بازماندگان سرطان دوران کودکی باید به میزان قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان های بعدی مرتبط با HPV را کاهش دهد.”

Landier و نویسنده ارشد مقاله، دکتر جیمز کلوسکی، دکترای دانشگاه اموری، که همچنین محقق اصلی کارآزمایی بالینی است، اکنون در حال کار بر روی یک کارآزمایی بالینی با بودجه موسسه ملی سرطان در مورد مداخله ای با هدف بهبود واکسن HPV هستند. جذب در بازماندگان سرطان دوران کودکی با تمرکز بر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی انکولوژی کودکان.

Landier و Klosky بلافاصله پس از تأیید اولین واکسن HPV چهار ظرفیتی توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده در سال 2006، به واکسیناسیون HPV در میان بازماندگان سرطان جوان علاقه مند شدند. واکسنی که می تواند از سرطان های مرتبط با HPV در این جمعیت جلوگیری کند. “ما همچنین متعجب بودیم که آیا این بازماندگان جوان سرطان می توانند پاسخ ایمونولوژیکی مشابه واکسن همسالان سالم خود در جمعیت عمومی داشته باشند یا خیر. همانطور که روی پیشنهاد کمک مالی خود کار می کردیم، از جذب کم واکسن بسیار آگاه شدیم. واکسن HPV در جمعیت عمومی، در مقایسه با سایر واکسن‌ها، و ما می‌خواستیم بدانیم که آیا نرخ پایین واکسیناسیون HPV نیز در بازماندگان جوان سرطان مشکل‌ساز خواهد بود یا خیر.

جزئیات مطالعه

محققان برای بررسی این سوالات از موسسه ملی سرطان حمایت مالی دریافت کردند، که منجر به شروع این کارآزمایی بالینی در سال 2012 شد. این کارآزمایی شرکت کنندگان را تا ژوئن 2018 ثبت نام کرد و پیگیری نهایی در جولای 2020 انجام شد. یک کارآزمایی غیرحققی طراحی شده برای تعیین اینکه آیا سطح آنتی بادی سرم در شرکت کنندگان کارآزمایی مشابه یا بهتر از سطوح آنتی بادی موجود در یک کارآزمایی کارآیی قابل مقایسه است – در این مورد، کارآزمایی های اثربخشی مورد استفاده برای مجوز واکسن HPV. شرکت‌کنندگانی که تا 1 مارس 2016 ثبت‌نام کردند، واکسن چهار ظرفیتی یا HPV4 را دریافت کردند که در برابر چهار نوع HPV محافظت می‌کند. شرکت‌کنندگان بعدی واکسن HPV9 را دریافت کردند که از 9 نوع HPV محافظت می‌کند. معیارهای عدم فرودستی برای هر زیرگروه سن/جنس در کارآزمایی به جز در برابر HPV نوع 18 در زنان مسن (16 تا 26 سال) که واکسن HPV9 را دریافت کرده بودند، رعایت شد. (لندیر می گوید واکسن HPV4 دیگر در ایالات متحده استفاده نمی شود، اما همچنان برای استفاده در برخی از کشورهای دیگر مجاز است.)

یک یا چند اثر نامطلوب توسط 55 درصد از شرکت کنندگان گزارش شده است: 51 درصد از کسانی که واکسن HPV4 را دریافت کرده اند و 59 درصد از افرادی که HPV9 دریافت کرده اند. شایع ترین عارضه جانبی درد محل تزریق بود، اگرچه نسبت بازماندگان سرطانی که عوارض جانبی مربوط به تزریق (درد، تورم، قرمزی) را گزارش کردند به طور قابل توجهی کمتر از جمعیت عمومی بود. نسبت بازماندگان سرطان گزارش تهوع و خستگی به طور قابل توجهی بالاتر از جمعیت عمومی بود.

ما از طرح غیرحقوری استفاده کردیم زیرا کارآزمایی اثربخشی در جمعیت بازماندگان سرطان امکان پذیر نبود، زیرا تعداد زیادی شرکت کننده – هزاران نفر – برای کارآزمایی های اثربخشی مورد نیاز بودند، و این واقعیت که نیمی از جمعیت هدف ما را کودکان و نوجوانان کوچکتر تشکیل می دادند. لندیر گفت که کارآزمایی اثربخشی برای آنها امکان پذیر نبود. ما همچنین از این مزیت برخوردار بودیم که مطالعات ایمنی‌زایی قبلاً در جمعیت عمومی برای همه گروه‌های سنی/جنسی که ما در میان بازماندگان سرطان مورد هدف قرار می‌دادیم انجام شده بود. این به ما امکان مقایسه مستقیم با هر زیرگروه سنی/جنسی در جمعیت عمومی را داد. این مهم است زیرا مشخص شده است که ایمنی زایی واکسن HPV بر اساس سن و جنس متفاوت است، به طوری که بیماران جوان تر و مردان به ترتیب تیتر آنتی بادی بالاتری نسبت به بیماران مسن تر و زنان تولید می کنند.