راهکارهایی برای بازسازی میلین

تخریب و بازسازی غلاف های میلین مشخصه اختلالات عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس است. کلسترول جزء ضروری غلاف میلین است. بنابراین، کلسترول غلاف میلین بازسازی شده یا باید از میلین آسیب دیده بازیافت شود یا دوباره به صورت محلی تولید شود. در یک مطالعه اخیر، دانشمندان موسسه پزشکی تجربی ماکس پلانک در گوتینگن، به سرپرستی گزین ساهر، دریافتند که در مورد آسیب مزمن، بر خلاف آسیب حاد، به سختی کلسترولی بازیافت می شود. در عوض، تولید جدید کلسترول، کارایی ترمیم را تعیین می کند. به طور غیر منتظره، نه تنها خود سلول های سازنده میلین، بلکه سلول های عصبی نیز سهم مهمی در بازسازی دارند. سنتز کلسترول در سلول های عصبی، دوباره پر کردن سلول های تازه تشکیل دهنده میلین را تضمین می کند. این می تواند بر موفقیت درمانی اختلالات میلین مانند مولتیپل اسکلروزیس تأثیر بگذارد.

هنگامی که ضایعات در اختلالات میلین مانند مولتیپل اسکلروزیس ایجاد می شود، لایه عایق غنی از کلسترول و چربی در اطراف رشته های عصبی از بین می رود. به منظور جلوگیری از آسیب دائمی، رشته‌های عصبی بدون میلین باید در سریع‌ترین زمان ممکن توسط میلین تازه بازسازی‌شده محافظت شوند. در مرحله حاد اختلال، میلین معیوب فراوان است. کلسترول توسط فاگوسیت ها از میلین معیوب گرفته می شود و مجدداً پردازش می شود و در دسترس سلول های سازنده میلین قرار می گیرد. این فرآیند ترمیم اغلب در بیماران جوانتر به سرعت و به آرامی انجام می شود.

با این حال، هر چه این اختلال بیشتر طول بکشد، کارایی این فرآیند بحرانی کمتر می شود. فاگوسیت های مغز می توانند به سلول های کفی تبدیل شوند که دیگر در بازیافت کلسترول نقشی ندارند. تخریب مزمن و مکرر غلاف های میلین در نهایت رشته های عصبی را برای همیشه بدون میلین باقی می گذارد. بنابراین میلین و کلسترول تخریب شده در ضایعات مزمن کمیاب هستند. Gesine Saher، محقق ارشد از موسسه ماکس پلانک برای پزشکی تجربی در گوتینگن، توضیح می دهد: “ما مشکوک بودیم که در محیط کم کلسترول ضایعات مزمن، تولید این چربی مهم شروع می شود.”

کلسترول سلول های عصبی به بازسازی سلول های سازنده میلین کمک می کند

ساهر و گروه کاری او در حال بررسی نقش کلسترول و سایر لیپیدها در سیستم عصبی تحت شرایط فیزیولوژیکی و پاتولوژیک هستند. آنها به همراه یک تیم بین المللی از محققان، اکنون بررسی کرده اند که کدام یک از فرآیندهای بدن به ترمیم پس از بیماری مزمن میلین کمک می کند.

در مطالعه خود، محققان سلول های عصبی (نورون ها) را از مدل های دارویی و ژنتیکی موش با نقص میلین بررسی کردند. نورون ها به طور معمول اکثر نیاز کلسترول خود را با جذب لیپوپروتئین های غنی از لیپید با سنتز کمی پوشش می دهند. در ضایعات حاد، تولید کلسترول در سلول های عصبی حتی بیشتر کاهش می یابد. Stefan Berghoff، همکار سابق Gesine Saher و اولین نویسنده این مطالعه، گزارش می‌دهد: «این واقعیت که نورون‌های مدل‌های اختلال مزمن تولید کلسترول را افزایش می‌دهند، کاملاً شگفت‌انگیز بود.

به منظور بررسی ارتباط این مشاهدات، محققان به طور ژنتیکی سنتز کلسترول را در نورون ها و سلول های سازنده میلین (الیگودندروسیت) موش غیرفعال کردند. در جهش‌های عصبی و الیگودندروگلیال، بازسازی غلاف‌های میلین در ضایعات مزمن به شدت کاهش یافت. با این حال، برخلاف جهش‌یافته‌های گلیال، کلسترول عصبی نیز تکثیر سلول‌های پیش‌ساز الیگودندروسیت را افزایش می‌دهد. درمان با یک رژیم غذایی غنی از کلسترول تأثیر مثبت مشابهی بر این سلول های پیش ساز داشت. Berghoff می گوید: «ما فرض می کنیم که نورون ها این تولید اضافی کلسترول را فراهم می کنند. این به تمام سلول‌های دیگر در ضایعات مزمن که تولید کلسترول خود را تا حد زیادی کاهش داده‌اند، سود می‌رساند.

اگرچه ضایعات حاد و مزمن و مکانیسم‌های ترمیم درون‌زای آن‌ها بسیار متفاوت است، در دسترس بودن و مدیریت کلسترول و سایر چربی‌ها در نهایت سهم قابل توجهی در کارایی بازسازی دارد. ساهر، رهبر تیم تحقیقاتی می‌گوید: «چالش مطالعات بعدی توسعه مفاهیم درمانی برای بیماران مبتلا به اختلالات میلین است که در آن ضایعات حاد و مزمن می‌توانند به طور همزمان درمان شوند.