وقتی مادر و کودک با هم تعامل دارند، فیزیولوژی و رفتار با هم هماهنگ می شوند

وقتی مادران و فرزندانشان با هم بازی می کنند، به طور غریزی به نشانه های یکدیگر پاسخ می دهند. و تعاملات مثبت باعث رشد سالم اجتماعی-عاطفی کودک می شود. یک مطالعه جدید از دانشگاه ایلینویز به بررسی نحوه هماهنگی واکنش های فیزیولوژیکی و رفتاری در طول زمان بازی مادر و کودک می پردازد. این یافته ها اهمیت ارتباط پاسخگو را برجسته می کند و می تواند به ارائه بینش برای والدین، پزشکان و محققان کمک کند.

یانان هو، دانشجوی دکترا در دپارتمان توسعه انسانی و مطالعات خانواده در U of I و نویسنده اصلی مقاله می‌گوید: «مطالعه ما هماهنگی فیزیولوژیکی و رفتاری بین مادران و کودکان را در زمانی که با یکدیگر در تعامل هستند اندازه‌گیری می‌کند. . “محققان همگامی فیزیولوژیکی را برای رشد اجتماعی-عاطفی کودک مفید می دانند. اما مطالعه ما یکی از اولین مطالعاتی است که آن را به همزمانی رفتاری مرتبط می کند.”

یافته‌ها نشان می‌دهد که مادران معمولاً تغییراتی را در پاسخ‌های فیزیولوژیکی انجام می‌دهند، اما فقط برای جفت‌های مادر-کودک با سطوح بالایی از هماهنگی رفتاری.

هو توضیح می دهد: «به طور کلی، زمانی که مادران و کودکان در سطح رفتاری با هم هماهنگ هستند – آنها با هم کار می کنند، نوبت می گیرند و تأثیرات مثبت را به اشتراک می گذارند – فعالیت فیزیولوژیکی کودک به دنبال تغییرات فیزیولوژیکی در مادر است.

این مطالعه شامل 110 مادر و فرزندانشان در محدوده سنی 3 تا 5 سال بود. شرکت کنندگان برای یک جلسه بازی تعاملی به آزمایشگاه رفتاری دانشگاه ایلینویز آمدند. مادر و فرزند ابتدا به مدت پنج دقیقه با هم روی حل یک پازل سه بعدی کار کردند. سپس، برای پنج دقیقه دیگر وانمود کردن، به اسباب‌بازی‌های «دکتر حیوان خانگی» و حیوانات عروسکی روی آورد.

در طول جلسات بازی، محققان مادران و کودکان را به الکترودهای بی سیم مجهز کردند تا پاسخ پاراسمفاتیک آنها را از طریق تغییرات با فرکانس بالا در ضربان قلب، که به عنوان آریتمی سینوسی تنفسی (RSA) شناخته می شود، اندازه گیری کنند. آنها همچنین جلسات بازی را ضبط کردند و ناظران آموزش دیده هماهنگی رفتاری مادر و کودک، از جمله لبخندها و خنده های مشترک، نوبت گرفتن و پاسخ دادن به نشانه های اجتماعی یکدیگر را کدگذاری کردند.

محققان می گویند تغییرات مثبت در RSA نشان می دهد که مادران و کودکان از نظر اجتماعی درگیر هستند و به سمت یکدیگر حرکت می کنند، در حالی که کاهش RSA معمولاً هنگام مواجهه با یک عامل استرس زا یا مشکل مشاهده می شود. بنابراین، افزایش RSA مادر احتمالاً نشان‌دهنده تعامل فزاینده با کودک است، که سپس به نوبه خود واکنش متقابل را انجام می‌دهد.

هو می‌گوید: «ما در زمان واقعی اندازه‌گیری کردیم که آیا مادر و فرزند قادر به هماهنگی هستند یا خیر. “این به ما در مورد تعاملات آنها فراتر و فراتر از رفتار والدینی مادر می گوید. این نه تنها مهم است که والدین با فرزندان خود چگونه رفتار می کنند. کودکان همچنین باید به نشانه های والدین خود پاسخ دهند تا والدین و فرزند بتوانند تعاملی هماهنگ برقرار کنند.”

از این یافته‌ها، والدین می‌توانند در مورد اهمیت هماهنگ کردن با نشانه‌های کودکان و پاسخگویی به رفتارهای آنها در طول زمان بازی و سایر تعاملات بیشتر بیاموزند.

نانسی مک الواین، استاد HDFS و یکی از نویسندگان مقاله، خاطرنشان می کند: «یکی دیگر از نقاط قوت این مطالعه تمرکز بر تعامل مادر و کودک در طول یک زمینه بازی مثبت است. “تحقیق اغلب بر این تمرکز دارد که چگونه والدین به کودکان در تنظیم احساسات و رفتارهای منفی کمک می کنند، و این مهم است. با این حال، به همان اندازه مهم است که درک کنیم چگونه والدین و کودکان برای حفظ یا افزایش تعاملات و احساسات مثبت مشترک با یکدیگر همکاری می کنند. بازی زمینه ایده آلی را فراهم می کند. برای درک این فرآیندهای مثبت.”

با این حال، این مطالعه همچنین می‌تواند به پزشکان کمک کند تا با شناسایی رفتارهای کمتر سودمند، مانند قطع حرف یکدیگر، نادیده گرفتن نشانه‌های اجتماعی یکدیگر، مشکلات بالقوه برای مداخله زودهنگام را شناسایی کنند.

محققان در حال گسترش مطالعات خود بر روی مادران و نوزادان هستند تا بررسی کنند که چگونه هماهنگی رفتاری و فیزیولوژیکی لحظه به لحظه رشد مغز را در سال اول زندگی شکل می دهد. آنها همچنین در حال برنامه ریزی مطالعات “مجازی” در خانه هستند که امکان نمونه های متنوع تر و گنجاندن پدران و سایر مراقبان را فراهم می کند.

مقاله منتشر شده در روانشناسی رشد.