آیا افراد مسن‌تری که از استاتین‌ها استفاده می‌کنند، خطر کمتری برای ابتلا به پارکینسونیسم در آینده دارند؟ مطالعه نشان می دهد که درمان دارویی با 16 درصد خطر کمتر مرتبط است –

شهرام اویسغاران، نویسنده این مطالعه، از مرکز پزشکی دانشگاه راش در شیکاگو، گفت: «نتایج ما نشان می‌دهد افرادی که از استاتین‌ها استفاده می‌کنند ممکن است خطر پارکینسونیسم کمتری داشته باشند و این ممکن است تا حدی ناشی از اثر محافظتی استاتین‌ها بر شریان‌های مغز باشد». “نتایج ما هیجان انگیز است، زیرا مشکلات حرکتی در افراد مسن که تحت چتر پارکینسونیسم قرار می گیرند، شایع هستند، اغلب ناتوان کننده و به طور کلی غیر قابل درمان.”

در این مطالعه 2841 نفر با میانگین سنی 76 سال که در شروع مطالعه پارکینسونیسم نداشتند مورد بررسی قرار گرفت. از این تعداد، 936 نفر یا 33 درصد، استاتین مصرف می کردند.

محققان سالانه شرکت‌کنندگان را به‌مدت شش سال پیگیری کردند تا استاتین‌هایی را که مصرف می‌کردند بررسی کنند و علائم پارکینسونیسم را آزمایش کنند.

اگر افرادی که نیاز به اختلال خفیف برای دو یا چند مورد از علائم زیر را داشته باشند، دچار پارکینسونیسم در نظر گرفته می‌شوند: لرزش، سفتی، راه رفتن پارکینسونی که با گام‌های حرکتی کوچک و کندی حرکت مشخص می‌شود، و برادی‌کینزی، یکی از علائم بارز بیماری پارکینسونیسم که مشکل حرکت سریع بدن به دستور است.

در پایان مطالعه، 1432 نفر یا 50 درصد علائم پارکینسونیسم را نشان دادند. از 936 نفری که استاتین مصرف می کردند، 418 نفر یا 45 درصد، شش سال بعد دچار پارکینسونیسم شدند، در حالی که 1014 نفر از 1905 نفر یا 53 درصد از افرادی که استاتین مصرف نکرده بودند، مبتلا شدند.

پس از کنترل سن، جنس و خطرات عروقی مانند سیگار کشیدن و دیابت که می‌تواند بر خطر پارکینسونیسم تأثیر بگذارد، محققان دریافتند افرادی که از استاتین‌ها استفاده می‌کردند، به‌طور متوسط ​​16 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به پارکینسونیسم در 6 سال بعد در مقایسه با افرادی بودند که مصرف نمی‌کردند. استاتین مصرف می کرد حدود 79 درصد از افرادی که تحت درمان با استاتین بودند، استاتین های با شدت متوسط ​​یا زیاد مصرف می کردند. محققان دریافتند افرادی که استاتین‌های با شدت بالاتر مصرف می‌کنند، در مقایسه با افرادی که استاتین‌های با شدت پایین مصرف می‌کنند، 7 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به پارکینسونیسم هستند.

محققان همچنین مغز 1044 نفر را که در طول این مطالعه جان خود را از دست دادند مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند افرادی که از استاتین ها استفاده می کردند، به طور متوسط ​​37 درصد در مقایسه با افرادی که از استاتین استفاده نمی کردند، شانس ابتلا به تصلب شرایین کمتری داشتند.

اویسغران گفت: تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما استاتین ها می توانند در آینده یک گزینه درمانی برای کمک به کاهش اثرات پارکینسونیسم در جمعیت عمومی افراد مسن و نه فقط افراد دارای کلسترول بالا یا افرادی که در معرض خطر سکته هستند، باشد. حداقل، مطالعه ما نشان می‌دهد که اسکن مغز یا آزمایش عروق ممکن است برای افراد مسن‌تری که علائم پارکینسونیسم را نشان می‌دهند، اما علائم کلاسیک بیماری پارکینسون را ندارند یا به داروهای بیماری پارکینسون پاسخ نمی‌دهند، مفید باشد.

محدودیت مطالعه این است که ارزیابی های پارکینسونیسم توسط متخصصان اختلال حرکتی انجام نشده است، بنابراین موارد بیماری پارکینسون ممکن است به اشتباه طبقه بندی شده باشند.

این مطالعه توسط مؤسسه ملی بهداشت پشتیبانی شد.

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط آکادمی نورولوژی آمریکا. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.