مطالعه دوره کوتاه‌تر آنتی‌بیوتیک‌ها را به ژن‌های کمتر مقاومت آنتی‌بیوتیکی مرتبط می‌کند –

ملیندا پتیگرو، دکترای اپیدمیولوژیست در دانشکده بهداشت عمومی ییل در نیوهیون، کانن، گفت: “این به طور شهودی منطقی است.” او گفت که هدف نهایی یافتن دوز مطلوبی است که مصرف آنتی بیوتیک ها را بدون به خطر انداختن سلامت بیماران کاهش دهد.

اما مطالعه ای که در این هفته منتشر شد نشان می دهد که می توان آن را انجام داد mBio، یک مجله با دسترسی آزاد از انجمن میکروبیولوژی آمریکا. پتیگرو و همکارانش داده‌های یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را روی کودکانی که مبتلا به پنومونی اکتسابی از جامعه (CAP) تشخیص داده شده بودند و با آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام درمان شده بودند، مطالعه کردند. این کودکان در یک مطالعه چند نهادی با بودجه NIH به نام SCOUT-CAP (NCT02891915) شرکت کردند که نشان داد یک دوره 5 روزه آنتی بیوتیک های بتالاکتام به اندازه دوره استاندارد 10 روزه در درمان CAP موثر است. پتیگرو مطالعه فرعی میکروبیوم آزمایش SCOUT-CAP را رهبری کرد.

پتیگرو و همکارانش برای مطالعه فرعی خود می خواستند چگونگی تأثیر دو دوره درمان بر ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی و میکروبیوتای تنفسی را پیگیری کنند. آنها توالی متاژنومیک تفنگ ساچمه ای را بر روی DNA از سواب های گلو و نمونه های مدفوع جمع آوری شده از کودکان در 2 نقطه انجام دادند – ابتدا، چند روز پس از تشخیص CAP، و سپس در پایان کارآزمایی، چند هفته بعد.

توالی یابی ژن های مقاومت کمتری را در کودکانی که رژیم درمانی 5 روزه دریافت کرده بودند در مقایسه با کودکانی که رژیم 10 روزه را دریافت کرده بودند نشان داد. برخی از این ژن ها با مقاومت در برابر بتالاکتام مرتبط بودند که محققان انتظار داشتند. با کمال تعجب، دوره طولانی تر آنتی بیوتیک نیز منجر به افزایش قابل توجهی در ژن های مقاومت مرتبط با چندین آنتی بیوتیک دیگر شد. او گفت: «شما می‌توانید نسبت به داروهای دیگری غیر از دارویی که با آن درمان می‌کنید، مقاومت بیشتری داشته باشید. “همه این اثرات خارج از هدف وجود دارد.” محققان همچنین دریافتند که مدت زمان درمان جمعیت باکتری‌های کامنسال را به روش‌های مختلف تغییر می‌دهد.

پتیگرو گفت: «بنابراین آنتی‌بیوتیک‌ها فقط بر پاتوژن‌هایی که ما در تلاش برای درمان آن‌ها هستیم تأثیر نمی‌گذارند. آنها می توانند روی میکروبیوتا به عنوان یک کل تأثیر بگذارند.

کارآزمایی SCOUT-CAP – از جمله این مطالعه فرعی – بیماران را به مدت 30 روز دنبال کرد. در مطالعات آینده، پتیگرو گفت که مایل است پیامدهای بالینی درمان آنتی بیوتیکی را در طولانی مدت مطالعه کند. او گفت: “ما می دانیم که آنتی بیوتیک ها میکروبیوم را مختل می کنند و حساسیت به سایر عوامل بیماری زا را افزایش می دهند، اما این خطر را اندازه گیری نمی کنیم.” این مطالعه همچنین مدت زمان ماندگاری اثرات را اندازه گیری نکرد. “ما نمی دانیم که آیا مقاومت [the collection of resistance genes in bacteria] و میکروبیوم در نهایت به حالت عادی باز خواهد گشت.”

این نوع مطالعات می تواند به محققان کمک کند تا از میکروبیوم برای شناسایی بیمارانی که بیشتر در معرض خطر مقاومت آنتی بیوتیکی هستند، استفاده کنند. “اگر تحقیقات آینده از این یافته ها پشتیبانی کند، این تکنیک ها روزی می تواند به FDA در تعیین پروفایل های ایمنی دارو و ایجاد مدت زمان درمان بهینه کمک کند.

پتیگرو می‌گوید: «میکروبیوم برای سلامتی بسیار مهم است و اختلال می‌تواند منجر به سایر اثرات پایین‌دستی از جمله مقاومت آنتی‌بیوتیکی شود».

تحقیقات گزارش شده در اینجا توسط موسسه ملی آلرژی و بیماری های عفونی موسسه ملی بهداشت تحت شماره جایزه UM1AI104681 پشتیبانی می شود. مسئولیت محتوا صرفاً بر عهده نویسندگان است و لزوماً بیانگر دیدگاه‌های رسمی مؤسسه ملی بهداشت نیست.

منبع داستان:

مواد ارائه شده توسط انجمن میکروبیولوژی آمریکا. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.