در یک نظرسنجی بزرگ ملی، بزرگسالانی که در دوران کودکی با عادات غذایی بدبینانه دست و پنجه نرم می کردند، اکثراً گفتند که از راهبردهای مثبت و تشویقی که والدینشان استفاده می کردند بیشتر از رویکردهای زورآمیز یا اجباری سود می بردند.
این تحقیق که توسط تیمی در Duke Health انجام شد، در میان نسلی از افرادی انجام شد که قبل از اینکه در سال 2013 به عنوان یک بیماری روانپزشکی به نام اختلال مصرف غذایی اجتنابی/محدود کننده (ARFID) شناخته شود، با اجتناب از غذا دست و پنجه نرم می کردند.
محققان یافته‌های خود را در 11 نوامبر در اینترنت اعلام کردند مجله بین المللی اختلالات خوردن، هم برای خانواده ها و هم برای متخصصان بهداشت رفتاری راهنمایی هایی را برای توسعه بهترین شیوه ها برای مقابله با بیزاری شدید از غذا ارائه می دهد.
هنگامی که تند خوردن شدید باشد، ARFID تشخیص داده می شود. این بیماری با مشکلات سلامتی مانند کاهش وزن و کمبودهای تغذیه ای مشخص می شود و همچنین می تواند منجر به مشکلات اجتماعی و عاطفی زمانی شود که زمان صرف غذا به منبع شرم، اصطکاک و/یا درگیری تبدیل شود.
نانسی زوکر، دکترای تخصصی، استاد دپارتمان روانپزشکی و علوم رفتاری دوک، گفت: «تعجب آور نیست که رویکردهای مثبت مورد توجه قرار گرفت، اما جای تعجب است که این موقعیت در میان این گروه از بزرگسالان چقدر قابل توجه بود. زوکر یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه با دکتر گیلرمو ساپیرو، استاد مهندسی برق و کامپیوتر در دانشکده مهندسی دوک پرت بود.
زوکر، مدیر مرکز اختلالات خوردن دوک، گفت که اجماع گسترده اعتباری برای رویکرد درمانی فعلی است که بر تعاملات مثبت تأکید می کند: «این تأییدی قوی برای آنچه در ادبیات وجود داشت است و این مفهوم را تقویت می کند که کودکان احساس اجبار یا اجبار می کنند. تحت فشار قرار گرفتن برای غذا خوردن مفید نیست.”
این مطالعه بیش از یک دهه پیش آغاز شد، زیرا اجتناب شدید از غذا در حال جلب توجه بود و تحقیقات در مورد این اختلال محدود بود. این نظرسنجی آنلاین برای بزرگسالانی انجام شد که خود را به عنوان افراد حساس کنونی معرفی می‌کنند تا به درک ادراکات و تجربیات آنها کمک کنند.
بیش از 19200 نفر در این نظرسنجی شرکت کردند. 75% زن و 25% مرد و 89% سفیدپوست بودند. از پاسخ دهندگان خواسته شد تا راهبردهای ارائه غذا را که توسط والدین یا مراقبانشان استفاده می شود، توصیف کنند که به نظر آنها در افزایش تنوع غذا مفید یا مفید نبوده است.
شرکت‌کنندگان در نظرسنجی متعاقباً بر اساس میزان اختلال در اجتناب از غذا، به‌عنوان احتمالاً دارای تشخیص ARFID یا نداشتن طبقه‌بندی شدند. کسانی که گزارش دادند که مشکلات خوردن منجر به کاهش وزن قابل توجه، کمبود تغذیه، تداخل در عملکرد شغلی و/یا تداخل در روابط اجتماعی می شود، احتمالاً دارای ARFID هستند.
تفسیر پاسخ‌های روایی گروه عظیمی از شرکت‌کنندگان یک چالش لجستیکی ایجاد کرد که با استفاده از ابزارهای پیچیده هوش مصنوعی حل شد.
محققان با استفاده از یک ابزار محاسباتی برای توصیف سودمندی درک شده از استراتژی های تغذیه والدین، الگوریتمی را برای تفسیر معنا و/یا احساس پاسخ های نظرسنجی به کار بردند تا آنها را مفید یا غیر مفید توصیف کنند.
جی. ماتیاس دی مارتینو، دکترای تخصصی، یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه گفت: «از دیدگاه فنی، این مطالعه از یک برنامه کاربردی هوش مصنوعی استفاده کرد که زبان را می‌فهمد، نه فقط کلمات و جملات، بلکه مفاهیم پاراگراف‌ها را که در اینجا ضروری بود. دانشجوی دکتری یانگ کیونگ کیم. هر دو در دپارتمان مهندسی برق و کامپیوتر دوک هستند. “با دریافت احساسات مثبت و منفی، ما را قادر می سازد تا خاطرات جامع نزدیک به 20000 نفر را تجزیه و تحلیل کنیم.”
محققان دریافتند که 39 درصد از موضوعات مربوط به راهبردهای مفید، زمینه عاطفی مثبتی مانند استفاده از غذا برای آموزش دروس فرهنگی یا تغذیه ای، انعطاف پذیری در مورد رویکرد غذا، ارائه غذاهای ایمن فراوان، کمک به تهیه غذا، یا ارائه را ذکر می کنند. غذاهایی از گروه های غذایی خاص
چهل درصد از نظرات مفید به اهمیت ساختار پیرامون غذا خوردن اشاره کردند. انتظارات به وضوح تعریف شده در مورد غذا خوردن در زمینه تمایز بین احساس “اجباری” در مقابل درخواست انجام کاری مفید در نظر گرفته شد.
در حالی که استراتژی‌های مثبت و تشویق‌کننده برای بهبود نگرش نسبت به غذا و به حداقل رساندن ناراحتی‌های اجتماعی در مورد غذا خوردن مفید تلقی می‌شدند، بسیاری از بزرگسالان هنوز با درجه‌ای از اجتناب/محدودیت دست و پنجه نرم می‌کردند. محققان خاطرنشان کردند که علیرغم تداوم اجتناب از غذا توسط فرزندانشان تا بزرگسالی، والدین تأثیر مثبتی دارند.
محققان گفتند که شرکت کنندگان در نظرسنجی به وضوح دریافتند که برخی از غذاها نه تنها ناخوشایند، بلکه بدشان می آید. اگر از آنها خواسته شود که آن غذا را بخورند، احتمالاً این احساس آنها را تشدید می کند که به دام افتاده اند و مجبور به انجام کار منزجر کننده ای می شوند.
زوکر گفت: «تا جایی که ما می‌دانیم، هیچ تحقیق منتشر شده‌ای وجود ندارد که استراتژی‌های تغذیه مؤثر برای مبتلایان به ARFID را شناسایی کند.» “پیدا کردن بهترین راه برای تغذیه کودک با پرهیز شدید از غذا می تواند برای والدین طاقت فرسا و استرس زا باشد، بنابراین ارائه راهنمایی برای بهبود محیط غذایی اجتماعی و عاطفی کودکان و کاهش ناراحتی والدین و کودکان در زمان صرف غذا ضروری است. “
علاوه بر زوکر، ساپیرو، دی مارتینو و کیم، نویسندگان این مطالعه شامل جولیا نیکلاس، آلانا ریورا کنسل، جنیفر ای وایلدز و مارشا دی مارکوس هستند.
این مطالعه از سوی مؤسسه ملی بهداشت (R01MH122370) پشتیبانی شد.