[ad_1]
این مطالعه که در سال 2020 توسط بیمارستان انجام شد، در BMJ منتشر شده است. برای این مطالعه، بیماران با سابقه آلرژی به پلاسما، نارسایی چند عضوی، HIV، هپاتیت ویروسی، سرطان، فشار خون کنترل نشده و دیابت و سایر شرایط جدی از مطالعه خارج شدند.
به بیماران این مطالعه دو دوز 250 میلی لیتری پلاسمای نقاهت در روزهای متوالی داده شد. این شامل داروهای تحقیقاتی دیگری مانند رمدسیویر و دگزامتازون بود که توسط مقامات دولتی برای بیماران کووید-19 بدون توجه به گروه درمانی تأیید شده بودند.
همه بیماران روزانه تا بهبود بالینی یا تا 28 روز طبق مقیاس ترتیبی تحت نظر قرار گرفتند. در مرکز جمع‌آوری پلاسما، تا 500 میلی‌لیتر پلاسمای دوران نقاهت از بیماران بهبودیافته کووید-19 جمع‌آوری شد.
در طی تزریق پلاسما، واکنش‌های آلرژیک خفیف (کهیر) در سه بیمار مشاهده شد که توسط یک آنتی هیستامین با تسکین علامتی مدیریت می‌شد. هیچ واکنش انتقال خون دیگری در گروه پلاسما در حال نقاهت مشاهده نشد.
“معیار پیامد اولیه زمان بهبود بالینی بود، که به عنوان کاهش در مقیاس ترتیبی به میزان دو نقطه یا ترشح زنده، هرکدام که زودتر تا 28 روز بود، تعریف شد. معیارهای پیامد ثانویه شامل نسبت بیماران در هر گروه درمانی بر اساس مقیاس ترتیبی در 48 ساعت، 7 روز، 14 روز و 28 روز، مدت زمان درمان O2، اقامت در بخش مراقبت‌های ویژه، بستری در بیمارستان، نسبت بیماران تحت تهویه مکانیکی در روز 7، مرگ و میر در هر دو گروه در 7 روز، 28 روز، “این مطالعه افزود.
[ad_2]