مطالعه نشان می دهد که هرگونه تماس با پلیس ممکن است برای سلامتی و رفاه جوانان سیاه پوست مضر باشد

مارکز واتس، 18 ساله، اولین برخورد خود با پلیس را در سن 13 سالگی، زمانی که کلاس هشتم بود، به یاد می آورد. واتس هنگام ملاقات با پدرش که در اسکوکی، ایلینویز زندگی می کرد، با هدفون به دانکین دوناتز می رفت و به موسیقی گوش می داد تا قهوه صبحگاهی بخورد. این زمانی بود که یک افسر پلیس سفیدپوست چراغ های او را روشن کرد و او را متوقف کرد.

واتس گفت: “او از من پرسید کجا می روم، تا جیب هایم را خالی کنم… دست هایم را در جیب هایم گذاشته بودم.” “فکر می‌کنم این یک صحبت دو یا سه دقیقه‌ای بود، اما به خاطر احساس اضطراب و ترس من یک عمر احساس می‌کردم. تنها چیزی که به یاد دارم ترس از این بود که نمی‌خواستم هیچ حرکت اشتباهی انجام دهم. در آن سن، من واقعاً نمی‌دانستم چگونه با پلیس تعامل کنم. بخشی از من به این فکر می‌کند که “اوه، این چیزی است که همه از آن رنج می‌برند.”

این فعل و انفعالاتی مانند واتس است که دکتر مونیک جیندال، استادیار پزشکی بالینی در دانشگاه ایلینویز در شیکاگو، اخیراً در مورد آن تحقیق کرده است. مجله انجمن پزشکی آمریکا اطفال مرور.

جیندال گفت: “محرک پشت آن دانستن این بود که جوانان سیاه پوست در حال تجربه تماس نامتناسب با پلیس هستند.” “و واقعاً تلاش برای درک اینکه این برای آنها چه معنایی دارد و بله، مرگ بدترین نتیجه ممکن برای سلامتی است، اما آنچه در این بین نهفته است و ممکن است برای یک کودک چه معنایی داشته باشد.”

این کار که به داده‌های کمی و کیفی از سال 1980 تا کنون می‌پردازد، نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض پلیس افراد تا سن 26 سالگی – حتی در مواردی که افسران کمک می‌کنند – ممکن است برای سلامت و رفاه جوانان سیاه‌پوست مضر باشد. داده‌ها نشان می‌دهد که تعامل با مجری قانون می‌تواند با سلامت روان ضعیف، مصرف مواد، رفتارهای جنسی پرخطر و نقص ایمنی مرتبط باشد.

جیندال گفت: «ما در سال 1980 شروع کردیم، زیرا در آن زمان بود که پلیس اجتماعی، حتی با وجود اینکه کمی زودتر از آن تأسیس شد، بسیار جهانی شد. ما در حال بررسی مطالعات کمی و کیفی بودیم تا این تجربیات را به زبان بیاوریم… تا واقعاً بفهمیم که این برخوردها چگونه است.”

این به معنای برخوردهایی بود که نشانه‌ای از نوعی تماس پلیس داشت – تماس کاملاً خوش‌خیم با پلیس، استفاده از زور، دریافت استناد، دستگیر شدن و نوعی شاخص سلامت (سلامت روحی یا جسمی) و ایمنی.

نگاهی به اطلاعات کیفی در این مقاله نقل قول های گویا از برخورد پلیس را ارائه می دهد:

“ما بودیم [sitting] در ماشین؛ ما فقط در آنجا نشسته بودیم [Police] ما را از ماشین پیاده کرد، چک کنید[ed] و گفت مقداری مواد مخدر در ماشین پیدا کرده است. و [the officers] گفت: “یکی از شما با ما خواهد رفت.” [To decide] گفتند: عيني، ميني، ميني، موي، آي را بگير [racial slur] از گلویش.»

“بله، شما نگران هستید و ترسیده آنجا نشسته اید. … این استرسی است که باید هر روز با آن کنار بیایید. اگر غلت بزنید. [drive] شما باید از زندگی خود عصبی باشید … خطرناک است.”

“مثل اینکه می توانی فقط در ایستگاه اتوبوس بایستی و منتظر اتوبوس باشی و افسر پلیس بیاید. مثل یک بار که تجربه کردم، در ایستگاه اتوبوس نشسته بودم و منتظر بودم تا اتوبوس را به مدرسه برسانم، یک افسر پلیس شروع به پرسیدن از من کرد. همه این سوالات مانند “آیا این شخص را دیده اید؟” یا “آیا کسی را دیده اید که مواد مخدر بفروشد؟” و من می گویم، “رفیق، من فقط در ایستگاه اتوبوس ایستاده ام، نه، من کسی را اینجا نمی شناسم.”

و، در همان زمان می گوییم، ما احساس محدودیت می کنیم، زیرا اگر به گونه ای رفتار کنیم که بخواهیم واکنش نشان دهیم – شماره یک، به زندان می رویم؛ شماره دو، فقط به داخل بدن وارد می شود. کلیشه ای که آنها فکر می کنند ما قرار است خشن باشیم یا هر چیز دیگری.”

جیندال گفت: «این تجربیات اغلب توسط جوانانی که هر روز آن را تجربه می کنند عادی می شود. “یک نقل قول وجود دارد که در آن یک بچه می گوید: “من اینطور احساس می کنم، آنها می گویند من افسرده هستم. من افسرده نیستم.” این انکار چیزی که واقعاً در حال وقوع است، زیرا این زندگی روزمره شماست و شما آن را به عنوان افسردگی نمی‌بینید؟ علائمی که آنها دارند لزوماً منجر به آن نمی شوند.”

جیندال، که تحقیقاتش بر چگونگی تأثیر نژادپرستی بر سلامت و ارائه مراقبت‌های بهداشتی متمرکز است، امیدوار است که کار مانند او منجر به گام‌های بعدی با همکاری سیاست‌گذاران و قانون‌گذاران برای تغییر سیستم‌ها و ایجاد مداخلات برای جوانان رنگین پوست شود که پلیس بر آن تأثیر می‌گذارد.

او گفت: “این داده ها نشان می دهد که این مشکل ساز است و می تواند تأثیرات بلندمدتی بر رشد کودک تا بزرگسالی داشته باشد.” “ما در حال انجام این کار هستیم و سعی می کنیم از این داده ها استفاده کنیم تا برخی از مخالفان را متقاعد کنیم که این چیزی است که ما واقعاً باید روی آن تمرکز کنیم. من فکر می کنم مجموعه کاملی از تحقیقات وجود دارد که باید انجام شود… ما واقعاً به آن نیاز داریم. به عنوان دانشمندان راه‌هایی برای شروع صحبت کردن به یک زبان در مورد آن پیدا کنیم تا بتوان کارها را با هم مقایسه و ترکیب کرد.”

جیندال گفت که اهمیت مشارکت جوانان در حل مشکلات نیز کلیدی است. ایده‌های جوانانی که تحت تأثیر پلیس قرار می‌گیرند، و تمرکز داده‌ها و علم حول راه‌حل‌های جوانان برای این مشکل، حیاتی است.

“آنها فکر می کنند چه چیزی جوامع را ایمن تر می کند؟ و رفاه آنها را بهبود می بخشد؟” جیندال گفت.

هر دو سؤالاتی هستند که واتس به عنوان یک رهبر جوانان جوامع متحد، یک سازمان عدالت نژادی، بین نسلی و تحت رهبری بازماندگان در شیکاگو می پرسد. واتس، یک دانش‌آموز ارشد در دبیرستان استفن تینگ ماتر، در نقش خود در سازمان، به توسعه یک برنامه سلامت روانی جامع برای جوانان و بهبود جامعه کمک می‌کند. واتس گفت که Communities United مکانی است که جوانان می توانند در مورد تجربیات خود، چه آسیب زا و چه موارد دیگر صحبت کنند، زیرا همه جایی ندارند که بتوانند برای انجام این کار به آنجا بروند.

او گفت: «ما در مورد اینکه چه منابع بهداشت روانی را می توانیم در داخل جوامع یا مدارس قرار دهیم صحبت می کنیم. “جامعه، به عنوان یک کل، فرض می کند که جوانان در حال حاضر برای این کار راهی دارند، اما بسیاری از جوانان حتی خانواده ای برای رفتن به آن ندارند. آنها درگیر مسائلی هستند که خودشان از سر می گذرانند. و این همان نوع آنها را نه تنها در جامعه، بلکه در سیستم آموزشی آنها به هم می زند.

“برای من وقتی متوقف شدم، دیدگاه متفاوتی در مورد نحوه کار پلیس ایجاد کرد. این باعث می‌شود شما از دیدن پلیس در دنیا ناراحت شوید. و از آنجایی که آنها در مدرسه بودند، دیدن آنها در مدرسه باعث ناراحتی من شد زیرا آنها به من می‌دادند. نگاه خاصی می کنم و می خواهم بگویم: من چه کار اشتباهی انجام می دهم؟ این باعث می شود فکر کنید که در آن لحظه همیشه دارید کار اشتباهی انجام می دهید.”

واتس قبلاً کالج‌های اقدام اولیه خود را انتخاب کرده است تا به جامعه خود به عنوان یک درمانگر یا روانشناس کمک کند تا به نسل بعدی کمک کند. تا آن زمان، او مشغول اطمینان دادن به دوستانی است که با پلیس مواجه شده‌اند، چیزی که او می‌خواست بعد از تجربه‌اش بشنود: «تو اشتباه نمی‌کنی. به کاری که انجام می دهید ادامه دهید. تو هیچوقت کار اشتباهی نمیکنی پس احساس نکن که هستی.

واتس گفت: “من هرگز نمی خواهم آنها احساس تنهایی کنند. اگر آنها تنها باشند، ترس آنها را بیشتر می کند.” “این چیزی است که باید با جوانان سیاه پوست اتفاق بیفتد. ما به این اطمینان نیاز داریم که هیچ اشتباهی انجام نمی‌دهیم. من می‌خواهم در جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنم راحت باشم، اما متأسفانه، نمی‌توانیم باشیم زیرا اینها چیزهایی هستند که آنها انجام می‌دهند. (پلیس) ما را از بین برد.”

“احساس می‌کنم همیشه ترس وجود دارد، زیرا ما هنوز اینگونه زندگی می‌کنیم. ما واقعاً نمی‌توانیم اعتماد به نفس زیادی نشان دهیم یا جسور باشیم، زیرا جسور بودن ما چیزی است که آنها را به ترس می‌اندازد. و سپس اگر آنها در ترس هستند، پس همین است. واتس می گوید که برای رهایی از موقعیت های خاص با پلیس باید ترس از خود نشان دهیم.

جیندال، که در پنج سال گذشته یک برنامه درسی در مورد تعصب نژادی برای ساکنان اوهایو و مریلند تدریس کرده است، گفت که هدف نهایی این کار متقاعد کردن مردم است که پلیس باید یک عامل تعیین کننده حیاتی برای سلامت در نظر گرفته شود.

جیندال گفت: «اگر ابتدا بتوانیم روی آن توافق کنیم، سپس می‌توانیم بدنه تحقیقاتی را بسازیم که در واقع مداخلات را بررسی می‌کند و مشخص می‌کند چه چیزی مفیدتر است. “امیدواریم که با دیدن این موضوع و دیدن اینکه مجموعه ای از کار در این زمینه وجود دارد، ما می توانیم سرمایه گذاران را وادار کنیم تا پیشنهاداتی را که قدم بعدی برای بررسی مداخلات است، جدی بگیرند.”

جیندال از گفتگو با مجریان قانون در مورد این تحقیق استقبال می کند.

“من فکر می کنم این کاری است که همه ما باید انجام دهیم… تا واقعاً خودآگاهانه نقادانه باشیم و در این مورد کمی فروتنی به خرج دهیم. باورها و رفتارهای زیادی وجود دارد که همه ما داریم، که باید مایل به بازجویی باشیم. برای مجریان قانون مشکل ساز است که فکر کنند آنها به طور جداگانه مورد توجه قرار گرفته اند. من فکر می کنم واقعیت این است که آنها از قدرت زیادی برخوردارند. و هنگامی که آنها یک اشتباه مغرضانه نژادی مرتکب می شوند، زندگی یا مرگ است. این در مورد پزشکان نیز صادق است- شاید نه به این سرعت. اما من فکر می‌کنم مراقبت‌های بهداشتی تلاش می‌کنند ببینند چگونه نژادپرستی را تداوم می‌دهیم… ما چگونه بخشی از مشکل هستیم. به مجریان قانون می‌گویم، ما این کار را انجام می‌دهیم و می‌پرسیم. که شما هم این کار را انجام دهید.”

© 2021 شیکاگو تریبون.
توزیع شده توسط Tribune Content Agency، LLC.