آزمایش خون پاسخ به ایمونوتراپی را پیش بینی می کند

پاسخ های تایید شده با اتزولیزوماب. ORRها برای زیرگروه‌های bTMB-high (آبی تیره) و bTMB-low (آبی روشن) در سه برش مختلف نشان داده شده‌اند، که همگی تفاوت‌های قابل‌توجهی را بین زیر گروه‌ها نشان دادند. برش داده‌ها: 26 ژوئیه 2019. آزمون‌های آماری (کوکران-منتل-هنزل) برای مقایسه‌های چندگانه تعدیل نشده و در سطح معنی‌داری 0.10 دو طرفه بودند. تفاوت نرخ (90٪ CI): bTMB ≥ 10، 13.3٪ (2.5، 24.0)؛ bTMB ≥ 16، 30.2٪ (14.8، 45.6)؛ و bTMB ≥ 20، 41.4٪ (22.1، 60.6). CR، پاسخ کامل؛ روابط عمومی، پاسخ جزئی. اعتبار: طب طبیعت (2022). DOI: 10.1038/s41591-022-01754-x

بر اساس مطالعه ای که در مجله منتشر شده است، نشانگر تومور مبتنی بر خون می تواند مزایای ایمونوتراپی را برای بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول غیر کوچک پیش بینی کند. طب طبیعت.

Young Kwang Chae، MD، MPH، MBA، دانشیار پزشکی در بخش هماتولوژی و انکولوژی و نویسنده همکار گفت: یافته های این مطالعه به ما در شناسایی و طراحی نشانگرهای زیستی مبتنی بر خون بهتر در ایمونونکولوژی کمک می کند. از مطالعه

تک درمانی آتزولیزوماب، یک درمان نقطه بازرسی ایمنی، یک درمان موثر برای بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول غیرکوچک (NSCLC) به صورت موضعی پیشرفته یا متاستاتیک است که تومورهای آنها بیان لیگاند مرگ برنامه ریزی شده 1 (PD-L1) بالایی دارند. هنگامی که PD-L1 به قسمت بیرونی سلول متصل می شود، به سلول های T رومینگ می گوید که سلول را به حال خود رها کنند. بسیاری از سرطان ها PD-L1 را تنظیم کرده اند تا به پنهان کردن سلول های سرطانی از سیستم ایمنی کمک کنند.

با این حال، بیوپسی برای تعیین سطح PD-L1 مورد نیاز است و به گفته Chae، 30 درصد از بیماران مبتلا به NSCLC ممکن است در هنگام تشخیص برای تجزیه و تحلیل دقیق نشانگرهای زیستی بیوپسی بافتی با کیفیت بالا نداشته باشند.

چاه، که همچنین یکی از اعضای رابرت اچ. لوری است، می‌گوید: «ما اغلب با مشکل نمونه‌های بافت ناکافی برای انجام آنالیز نشانگرهای زیستی در سرطان ریه مواجه می‌شویم، بنابراین ایجاد یک نشانگر زیستی مبتنی بر خون برای پیش‌بینی پاسخ به ایمونوتراپی مهم است.» مرکز جامع سرطان دانشگاه نورث وسترن.

در این کارآزمایی که 153 بیمار مبتلا به NSCLC را مورد بررسی قرار داد، محققان DNA تومور در گردش (ctDNA) را برای بار جهشی تومور (TMB) تجزیه و تحلیل کردند، که معیاری از کل جهش‌های موجود در DNA سلول‌های سرطانی است. سرطان های با TMB بالا با پاسخ مثبت به درمان های بازدارنده ایست بازرسی ایمنی مرتبط است.

از بین بیماران، 28 بیمار دارای مقادیر TMB بالا بودند – که آنها را برای تک درمانی آتزولیزوماب مناسب می کرد – در حالی که 91 بیمار دارای مقادیر TMB پایین بودند. قابل‌توجه، گروه TMB بالا کمی جوان‌تر بودند و سیگاری‌های بیشتری داشتند.

همه بیماران تک درمانی با آتزولیزوماب دریافت کردند و نرخ پاسخ به درمان در گروه TMB بالا بسیار بالاتر بود – 35.7٪ در مقایسه با فقط 5.5٪ در گروه TMB پایین. بیماران گروه TMB بالا نیز بقای طولانی تری را نسبت به بیماران گروه TMB پایین تجربه کردند.

به گفته نویسندگان، یافته‌ها نشان می‌دهد که اندازه‌گیری TMB در ctDNA یک گزینه مناسب برای طبقه‌بندی بیماران برای درمان با مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی است. به گفته Chae، در حالی که برای درک رابطه بین TMB و درمان با مهارکننده ایست بازرسی ایمنی کار بیشتری لازم است – امیدواریم که زیرجمعیتی از بیمارانی که بیشترین سود را از این درمان می‌برند آشکار شود – به گفته Chae، پایه‌های انتخاب درمان با استفاده از یک آزمایش خون ساده قوی هستند.

چای گفت: «این اجازه می دهد تا درمان مناسب به گروه مناسبی از بیماران ارائه شود.