در میان کمبود جهانی، مطالعه نشان می دهد که چگونه می توان استفاده از رنگ کنتراست را تا 83 درصد کاهش داد.

با ادامه کمبود جهانی رنگ کنتراست برای تصویربرداری پزشکی، یک نامه تحقیقاتی جدید UC سانفرانسیسکو در جاما استراتژی های کمی که امکانات پزشکی می توانند برای کاهش ایمن استفاده از رنگ در توموگرافی کامپیوتری (CT) تا 83 درصد به کار گیرند. CT رایج ترین کاربرد رنگ است.

سه استراتژی حفاظتی عبارتند از: دوز مبتنی بر وزن (به جای ثابت)، کاهش دوز کنتراست در حالی که کاهش ولتاژ لوله در اسکنرها، و جایگزینی CT تقویت‌شده با کنتراست با CT غیرافزایش‌یافته در صورتی که بر دقت تشخیصی تأثیر کمتری بگذارد.

راهبرد سوم – کنار گذاشتن رنگ در برخی موارد CT زمانی که تنها تأثیر کمی بر دقت تشخیصی دارد – چشمگیرترین کاهش استفاده از رنگ را به همراه داشت: 78%.

کنتراست در هر موقعیتی که نیاز به ارزیابی رگ‌های خونی داریم – برای مثال برای برخی از بیماران ترومایی یا کسانی که مشکوک به خونریزی حاد گوارشی هستند – ضروری است و همچنین برای ارزیابی برخی سرطان‌ها، مانند کبد یا پانکراس، لازم است. ربکا اسمیت-بیندمن، نویسنده ارشد این مطالعه، MD، استاد UCSF در بخش اپیدمیولوژی و آمار زیستی گفت.

اسمیت-بیندمن افزود: “با این حال، اکثر سی تی اسکن ها برای نشانه های کمتر خاص مانند درد شکم در یک بیمار مشکوک به آپاندیسیت انجام می شود.” این کارها می تواند و باید بدون کنتراست در زمان کمبود انجام شود، زیرا از دست دادن اطلاعات در این بیماران برای اکثر بیماران قابل قبول خواهد بود.

کمبود جهانی رنگ کنتراست، که در آوریل با اختلال زنجیره تامین مرتبط با کووید در GE Healthcare در شانگهای آغاز شد، انتظار می‌رود حداقل چند هفته دیگر ادامه داشته باشد. نویسندگان خاطرنشان کردند که بیش از 54 میلیون آزمایش تصویربرداری تشخیصی که از کنتراست استفاده می کنند هر ساله در ایالات متحده انجام می شود – اکثر آنها CT – و این روش های حفاظتی می توانند از کمبود فعلی برای کاهش استفاده از رنگ کنتراست به طور کلی ادامه دهند.

پزشکان ارجاع دهنده کلید حفظ و نگهداری هستند

محققان این سه استراتژی را به صورت جداگانه و ترکیبی با استفاده از نمونه‌ای از 1.04 میلیون آزمایش CT در ثبت دوز CT بین‌المللی UCSF از ژانویه 2015 تا مارس 2021 مدل‌سازی کردند. این رجیستری شامل داده‌های CT اسکن از 161 مرکز تصویربرداری مرتبط با 27 سازمان مراقبت‌های بهداشتی است.

به خودی خود، دوز بر اساس وزن برای تصویربرداری شکم، قفسه سینه، قلب، ستون فقرات و اندام، مصرف رنگ را تا 10 درصد کاهش داد. کاهش ولتاژ لوله در بیماران مناسب باعث کاهش 25 درصدی رنگ شد. این دو اقدام همراه با استفاده از CT غیر رنگی در صورت امکان منجر به کاهش کلی 83 درصدی شد.

اسمیت-بیندمن گفت: برخی از تاسیسات ممکن است نتوانند هر سه استراتژی را همزمان اجرا کنند، اما هر کدام می توانند به حفظ عرضه کمک کنند. و این فقط رادیولوژیست ها نیستند که باید در مورد آنها بدانند.

با توجه به کمبود شدید، مهم است که پزشکانی که آزمایش های تصویربرداری را درخواست می کنند با رادیولوژی هماهنگ شوند تا اسکن هایی را که کاملاً ضروری نیستند، لغو کنند، معایناتی را که می توان با خیال راحت به تأخیر انداخت، به تعویق بیندازند، در صورت امکان سی تی اسکن را با MRI و سونوگرافی جایگزین کنند، و در جایی که امکان دارد، دستور اسکن پیشرفته را بدهند. ممکن است. علاوه بر این، پزشکان باید با بیماران خود در مورد اینکه چرا این امر ضروری است ارتباط برقرار کنند. بسیار مهم است که کنتراست برای موقعیت های بالینی که استفاده از آن برای تشخیص دقیق ضروری است حفظ شود.”

او اضافه کرد که وقتی کمبود ماده حاجب کاهش یابد، مراکز پزشکی باید ادامه برخی از این اقدامات را که رنگ کنتراست را حفظ می کنند، در نظر بگیرند. به عنوان مثال، کاهش ولتاژ لوله نه تنها باعث کاهش حجم کنتراست می شود، بلکه باعث کاهش قابل توجه دوز تابش به بیماران می شود. تنظیم دوزها با وزن هر بیمار، حجم دوز کمتری را برای بسیاری از بیماران فراهم می کند.

علاوه بر این، اسمیت بیندمن خاطرنشان کرد که این تجزیه و تحلیل مقدار زیادی از کنتراست را که هنگام استفاده از ویال های تک دوز برای ارائه کنتراست هدر می رود، برجسته می کند. او گفت که بیمارستان ها و مراکز تصویربرداری که به طور معمول از ویال های رنگی تک دوز استفاده می کنند، باید از ویال های چند دوز بزرگتر استفاده کنند، که امکان دوز دقیق را فراهم می کند و نیاز به دور انداختن قسمت های استفاده نشده را برطرف می کند.

اسمیت-بیندمن گفت: «با پیشبرد برخی از این شیوه‌ها، می‌توانیم ریسک زنجیره تأمین آینده را کاهش دهیم و ضایعات کلی را کاهش دهیم».