والدین کودکان دارای معلولیت خواستار حمایت مشابهی هستند زیرا BC بودجه اوتیسم را بازیابی می کند


والدین و حامیان کودکان دارای معلولیت غیر از اوتیسم پس از اینکه دولت بریتیش کلمبیا برنامه‌های خود را برای بازنگری در مدل بودجه اوتیسم لغو کرد، خواستار حمایت از خانواده‌هایشان هستند.

نخست وزیر دیوید ابی هفته گذشته اعلام کرد که دولت به جای حذف تدریجی آن در سال 2025 تحت برنامه ای که در اکتبر 2021 اعلام شد، بودجه اختصاصی برای اوتیسم را حفظ خواهد کرد.

این استان سیستم جدیدی از “مرکز ارتباط خانواده یک مرحله ای” را بدون توجه به ارجاعات یا تشخیص ها پیشنهاد کرده بود تا به هزاران خانواده دیگر اجازه دسترسی به مراقبت را بدهد.

کوترینا موش از دلتا، مادر مجرد دوقلوهای نوجوان مبتلا به اختلال طیف الکل جنینی (FASD)، می‌گوید وقتی شنید که استان مرکزها را از بین برده است، ویران شد.

او گفت: «من فقط منتظر بودم و شمارش معکوس برای ورود مرکزها می کردم.

کوترینا موش هنگام مراقبت از فرزندانش، از جمله دوقلوها که با اختلال طیف الکل جنینی زندگی می کنند، با ناتوانی خود دست و پنجه نرم می کند. (بن نلمز/سی بی سی)

Mosch فکر می‌کرد که بالاخره می‌تواند به آسانی به کمک‌هایی مانند گفتار و کاردرمانگران دسترسی پیدا کند.

اکنون، او با حمایت های مقطعی به مبارزه بر سر رفاه بازگشته است.

او می گوید که نیازهای شدید رفتاری فرزندانش کار تمام وقت را برای او غیرممکن کرده است.

“خانواده من با کمبود خدماتی که استان ما به آسیب پذیرترین کودکانی که به آن نیاز دارند ارائه می دهد از هم پاشیده شده است.”

او می‌گوید در یک مقطع زمانی، یکی از کارگران وزارت رشد کودک و خانواده به او پیشنهاد کرد پسرش را رها کند تا بتواند از طریق سیستم به مراقبت‌ها دسترسی پیدا کند.

او به دلیل ناتوانی اش به طور فزاینده ای خشن و مستعد طغیان های عاطفی می شد. این ایده دلخراش بود، بنابراین او ادامه داد.

اما در سال گذشته، او مجبور شد کارهای غیرقابل تصوری را انجام دهد و حضانت پسرش را به پدرش واگذار کرد زیرا پسرش تهدیدی برای خواهر و برادرش شد.

او در حالی که اشک می ریخت گفت: «این اولین کریسمس است که بدون خانواده ام می گذرانم.

او می‌گوید حمایت بیشتر در اوایل ممکن است ثروت خانواده‌اش را تغییر دهد.

نابرابری در تامین مالی

تفاوت حمایت بین کودکان مبتلا به اوتیسم و ​​کودکان بدون تشخیص فاحش است.

در سال قبل از میلاد، تنها کودکانی که مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) تشخیص داده شده اند، واجد شرایط دریافت کمک مالی فردی هستند، مگر اینکه دارای ناتوانی شدید باشند.

خانواده هایی که دارای فرزند مبتلا به ASD هستند، می توانند تا زمانی که کودک شش ساله شود، تا 22000 دلار در سال بابت هزینه های واجد شرایط دریافت کنند. پس از آن، سالانه 6000 دلار دریافت می کنند تا زمانی که 18 ساله شوند.

تامارا تاگارت، رئیس گروه حمایت از داوطلبان سندروم داون پیش از میلاد، می‌گوید که می‌خواهد ببیند همه کودکان دارای معلولیت به بودجه‌های فردی مشابه دسترسی دارند.

او می‌گوید والدین باید بتوانند تصمیم بگیرند که فرزندان خود را برای درمان کجا ببرند و چه چیزی برای آنها بهتر است. هاب ها به فشارهای مداوم بر سیستم مراقبت های بهداشتی اضافه می کردند.

تاگارت گفت: «در حال حاضر هزاران کودک در لیست انتظار هستند. “این یک مشکل سیستمیک است… و مراکز ارتباط خانواده قرار نبود آن را برطرف کنند.”

در انجمن ناتوانی های یادگیری، جنیفر فان، مدیر آموزش، همچنین معتقد است که بودجه باید برای همه خانواده ها باز شود.

“آنچه که ما واقعاً دوست داریم ببینیم این است که کودک را ببینیم، نیازهای آنها را ببینیم، نقاط قوت آنها را ببینیم، کشش های آنها را ببینیم، و آنها حمایتی را که نیاز دارند دریافت کنند، فارغ از اینکه تشخیص سه حرفی باشد یا چهار حرفی. او با اشاره به تشخیص ASD یا ADHD گفت.

نخست وزیر Eby گفته است که فوریت این موضوع را درک می کند.

او می‌گوید تا زمانی که استان یک سیستم جدید ایجاد نکند، به دنبال کمک مالی موقت برای کودکان دارای معلولیت غیر از اوتیسم است، اما به سؤالاتی درباره زمان وقوع آن پاسخی نداد.