یک خطر کمتر شناخته شده مرتبط با شنا در آب های آزاد

پزشکان در مجله هشدار می‌دهند که مایع روی ریه‌ها (یا ادم ریوی، همانطور که به طور رسمی شناخته می‌شود) یک خطر نسبتاً کمتر شناخته شده در ارتباط با شنا کردن در آب‌های آزاد است. گزارش های موردی BMJ پس از درمان یک زن مبتلا به این بیماری

سن بالاتر، شنا در مسافت های طولانی، آب سرد و جنسیت زن از جمله عوامل خطر هستند، فشار خون بالا و بیماری های قلبی از قبل وجود دارد. اما نویسندگان آن را برجسته می‌کنند، اما اغلب در افرادی که تناسب اندام و سالم هستند، رخ می‌دهد.

شنا در آب های آزاد بسیار محبوب شده است و تنها در سال 2021 بیش از 3 میلیون علاقه مند در انگلستان حضور دارند. اما شواهد فزاینده به ارتباط بین این فعالیت و وضعیتی به نام ادم ریوی ناشی از شنا یا به اختصار SIPE اشاره می کند.

اولین بار در سال 1989 گزارش شد، SIPE باعث می شود شناگران در تلاش برای کشیدن نفس باشند و خون آنها را از اکسیژن حیاتی تخلیه می کند. به گفته نویسندگان، این بیماری حدود 1 تا 2 درصد از شناگران آب های آزاد را تحت تاثیر قرار می دهد، اما موارد احتمالی کمتر گزارش شده است.

زن مورد نظر حدود 50 سال داشت و یک شناگر مشتاق رقابت مسافت های طولانی و ورزشکار سه گانه بود.

در غیر این صورت، تناسب اندام و خوب، او پس از شرکت در یک مسابقه شنا در آب های آزاد در شب در دمای حدود 17 درجه سانتیگراد در حالی که لباس مرطوب به تن داشت، برای نفس کشیدن و سرفه های خونی تلاش می کرد. علائم او پس از شنای 300 متر شروع شد.

او هیچ سابقه پزشکی قابل توجهی نداشت، اما مشکلات تنفسی را در طی دو هفته قبل از شنا در آب های آزاد تجربه کرده بود، که او را مجبور به ترک این رویداد کرد و برای چند روز پس از آن احساس نفس نفس زدن نداشت.

در بدو ورود به بیمارستان، ضربان قلب او تند بود و عکس‌برداری با اشعه ایکس قفسه سینه ادم ریوی را نشان داد. اسکن‌های بیشتر نشان داد که مایع به عضله قلب نفوذ کرده است، که نشانه‌ای از فشار به نام ادم میوکارد است. اما او هیچ بیماری ساختاری قلبی نداشت.

علائم او در عرض 2 ساعت پس از ورود به بیمارستان برطرف شد. پس از نظارت دقیق، او صبح روز بعد مرخص شد.

دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی باعث SIPE می شود. اما احتمالاً شامل افزایش فشار شریانی در ریه‌ها ثانویه به تمرکز حجم خون در یک محیط سرد، همراه با انقباض بیش‌ازحد این رگ‌های خونی در پاسخ به سرما و افزایش جریان خون در طول فعالیت بدنی است.

به گفته نویسندگان، اما عود بیماری شایع است و در 13 تا 22 درصد از غواصان و شناگران گزارش شده است که نشان دهنده استعداد ابتلا به این بیماری است. آنها توصیه می کنند که با سرعت کمتر، همراه با آب گرمتر، بدون لباس مرطوب تنگ و پرهیز از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن، این خطر را به حداقل برسانید.

برای کسانی که برای اولین بار علائم را تجربه می کنند، نویسندگان توصیه می کنند که شنا را متوقف کنند و فوراً از آب خارج شوند، سپس صاف بنشینند و در صورت لزوم با کمک پزشکی تماس بگیرند.

این تنها یک مورد است، تأکید نویسندگانی که هدفشان از گزارش آن افزایش آگاهی پزشکان و شناگران در مورد یک بیماری نسبتاً کمتر شناخته شده است.

آنها خاطرنشان می کنند: “کمیته پزشکی غواصی انگلستان راهنمایی برای غواصان منتشر کرده است. با این حال، در حال حاضر، هیچ دستورالعمل رسمی پزشکی ملی در مورد شناخت و مدیریت این وضعیت پیچیده وجود ندارد.”