پروبیوتیک به طور قابل توجهی کلونیزاسیون استافیلوکوکوس اورئوس را در آزمایش فاز 2 کاهش می دهد

یک رویکرد امیدوارکننده برای کنترل کلونیزاسیون باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در افراد – با استفاده از یک پروبیوتیک به جای آنتی بیوتیک ها – در یک کارآزمایی بالینی فاز 2 ایمن و بسیار موثر بود. مطالعه جدید، گزارش شده در میکروب لانست، دریافت که پروبیوتیک باسیلوس سوبتیلیس به طور قابل توجهی کلونیزاسیون استافیلوکوکوس اورئوس را در شرکت کنندگان در آزمایش بدون آسیب رساندن به میکروبیوتای روده، که شامل باکتری هایی است که می تواند برای افراد مفید باشد، کاهش داد. این تحقیق توسط محققان مؤسسه ملی بهداشت به سرپرستی دکتر مایکل اتو، محقق ارشد NIH در موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی (NIAID) انجام شد.

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین یا MRSA برای بسیاری از مردم به عنوان عامل بیماری جدی شناخته شده است. کمتر شناخته شده این است که استافیلوکوکوس اورئوس اغلب در بینی، روی بدن و روده زندگی می کند بدون اینکه آسیبی ایجاد کند. با این حال، اگر سد پوست شکسته شود، یا سیستم ایمنی بدن به خطر بیفتد، این باکتری‌های استعمارکننده می‌توانند باعث عفونت‌های جدی پوست، استخوان، ریه و خون شوند.

پیشگیری از عفونت‌های استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از روش‌هایی برای «استعمارزدایی» بدن توجه بیشتری را به خود جلب کرده است زیرا گسترش مقاومت آنتی‌بیوتیکی گزینه‌های درمانی را محدود می‌کند. برخی از استراتژی‌های استعمارزدایی بحث‌برانگیز هستند، زیرا به مقادیر زیادی آنتی‌بیوتیک نیز نیاز دارند، که نگرانی‌هایی را در مورد آسیب به میکروبیوتا و ایجاد مقاومت آنتی‌بیوتیکی ایجاد می‌کند. تا کنون، به نظر می رسد که تنها کلونیزاسیون استافیلوکوکوس اورئوس بینی را می توان با آنتی بیوتیک های موضعی بدون آسیب رساندن زیاد هدف قرار داد، اما باکتری ها می توانند به سرعت از روده مجدداً در بینی مستعمره شوند.

پروبیوتیک ها، مکمل های گوارشی حاوی میکروارگانیسم های زنده، ممکن است راهی برای مکمل یا جایگزینی آنتی بیوتیک ها باشند. باسیل پروبیوتیک به ویژه امیدوارکننده است زیرا به صورت خوراکی به عنوان هاگ تجویز می شود که می تواند از عبور از معده زنده بماند و سپس به طور موقت در روده رشد کند.

در مطالعات قبلی، گروه دکتر اتو یک سیستم حسگر استافیلوکوکوس اورئوس مورد نیاز برای رشد استافیلوکوکوس اورئوس در روده را کشف کردند. آنها همچنین دریافتند که فنژیسین ها، لیپوپپتیدهای باسیلوس که بخشی از پپتید و بخشی لیپید هستند، از عملکرد سیستم حسگر استافیلوکوکوس اورئوس جلوگیری می کنند و در نتیجه باکتری ها را از بین می برند.

در کارآزمایی بالینی که در تایلند انجام شد، تیم تحقیقاتی آزمایش کردند که آیا این رویکرد در افراد کارآمد است یا خیر. آنها 115 شرکت کننده سالم را ثبت نام کردند که همه آنها به طور طبیعی با استافیلوکوکوس اورئوس مستعمره شدند. یک گروه 55 نفره پروبیوتیک B. subtilis را یک بار در روز به مدت چهار هفته دریافت کردند. یک گروه کنترل متشکل از 60 نفر دارونما دریافت کردند.

پس از چهار هفته، محققان سطوح استافیلوکوکوس اورئوس شرکت کنندگان را در روده و بینی ارزیابی کردند. آنها هیچ تغییری در گروه کنترل پیدا نکردند، اما در گروه پروبیوتیک کاهش 96.8٪ استافیلوکوکوس اورئوس در مدفوع و 65.4٪ کاهش در بینی مشاهده کردند.

دکتر اتو گفت: پروبیوتیکی که ما استفاده می کنیم، استافیلوکوکوس اورئوس را نمی کشد، اما به طور خاص و به شدت ظرفیت آن را برای استعمار کاهش می دهد. ما فکر می کنیم می توانیم استافیلوکوکوس اورئوس “بد” را هدف قرار دهیم در حالی که ترکیب میکروبیوتا را دست نخورده باقی می گذاریم.

محققان همچنین دریافتند که سطح باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در روده بسیار بیشتر از استافیلوکوکوس اورئوس در بینی است که برای دهه‌ها کانون تحقیقات پیشگیری از عفونت استاف بوده است. این یافته به اهمیت بالقوه کاهش استافیلوکوکوس اورئوس در روده می افزاید.

دکتر اتو گفت: «استعمار روده استافیلوکوکوس اورئوس برای چندین دهه مشهود بوده است، اما عمدتاً توسط محققان نادیده گرفته شده است، زیرا هدف مناسبی برای آنتی بیوتیک ها نبود. “نتایج ما راهی را برای کاهش ایمن و موثر تعداد کل استافیلوکوکوس اورئوس مستعمره کننده پیشنهاد می کند و همچنین نیاز به بازنگری طبقه بندی شده در مورد آنچه در کتاب های درسی درباره استعمار استافیلوکوکوس اورئوس در بدن انسان آموخته ایم.”