سطح فعالیت بدنی متوسط ​​و شدید در میانسالی با قدرت مغز مرتبط است

تحقیقات منتشر شده در اینترنت نشان می دهد میزان زمانی که در فعالیت بدنی متوسط ​​و شدید هر روز صرف می شود با قدرت مغز میانسالی مرتبط است. مجله اپیدمیولوژی و سلامت جامعه.

به نظر می‌رسد این سطح شدت برای حافظه فعال و فرآیندهای ذهنی مانند برنامه‌ریزی و سازمان‌دهی بهترین است و جایگزینی آن با تنها ۶ تا ۷ دقیقه فعالیت با شدت نور یا رفتار بی‌تحرک در روز با عملکرد شناختی ضعیف‌تر همراه است.

به گفته محققان، مطالعات منتشر شده قبلی، فعالیت بدنی متوسط ​​و شدید روزانه (MVPA) را با سلامتی مرتبط می‌دانند، اما تعداد کمی از آنها زمان خواب را در نظر گرفته‌اند که بزرگترین جزء هر دوره 24 ساعته را تشکیل می‌دهد. بنابراین آنها یک رویکرد ترکیبی را برای تشخیص اینکه آیا MVPA نسبت به سایر رفتارهای حرکتی روزانه ممکن است برای عملکرد شناختی میانسالی بهترین باشد، اتخاذ کردند.

آنها از شرکت کنندگان در مطالعه کوهورت بریتانیا در سال 1970 استفاده کردند، که شامل افرادی بود که در سراسر انگلستان، اسکاتلند و ولز در سال 1970 متولد شدند و سلامت آنها در دوران کودکی و بزرگسالی پیگیری شد.

از سال 2016 تا 2018، 8581 شرکت‌کننده به سن 46 و 47 سالگی رسیده بودند، در این مرحله از آنها خواسته شد تا پرسشنامه‌های دقیق سلامت، پیشینه و سبک زندگی را پر کنند و تا 7 روز و حداقل به مدت 10 از ردیاب فعالیت استفاده کنند. ساعت های متوالی در روز

آن‌ها آزمون‌های شناختی مختلفی را برای حافظه کلامی (وظایف یادآوری فوری و تاخیری کلمه) و عملکرد اجرایی (تسلط کلامی و سرعت/دقت پردازش) انجام دادند. نمرات هر آزمون محاسبه شد و یک نمره کلی برای حافظه و عملکرد اجرایی ایجاد کرد.

در میان افرادی که با استفاده از ردیاب‌های فعالیت موافقت کردند، 2959 شرکت‌کننده به دلیل خطای دستگاه، زمان پوشیدن ناکافی یا عدم تکمیل کامل پرسش‌نامه‌ها از مطالعه حذف شدند.

تجزیه و تحلیل نهایی شامل 4481 شرکت کننده بود که کمی بیش از نیمی از آنها (52٪) زن بودند. دو سوم (66%) متاهل و 43% تا سن 18 سالگی تحصیل کرده بودند. بیش از دو سوم (68%) مشروبات الکلی گاه به گاه یا غیرخطرناک بودند و نیمی از آنها هرگز سیگار نکشیده بودند.

تجزیه و تحلیل داده های ردیاب فعالیت نشان داد که شرکت کنندگان به طور متوسط ​​51 دقیقه MVPA، 5 ساعت و 42 دقیقه فعالیت بدنی با شدت سبک، 9 ساعت و 16 دقیقه رفتارهای بی تحرک و 8 ساعت و 11 دقیقه خواب در یک دوره 24 ساعته داشتند.

زمان صرف شده در MVPA نسبت به سایر انواع رفتار با عملکرد شناختی پس از تنظیم برای پیشرفت تحصیلی و فعالیت بدنی در محل کار ارتباط مثبتی داشت. اما تعدیل بیشتر برای مسائل بهداشتی این ارتباط را تضعیف کرد.

به گفته محققان، رفتار بی تحرک نسبت به خواب و فعالیت با شدت فیزیکی سبک نیز به طور مثبت با عملکرد شناختی مرتبط بود، روندی که احتمالاً نشان دهنده مشارکت بیشتر در فعالیت های تحریک کننده شناختی مانند خواندن یا کار است تا هر گونه فایده ظاهری از تماشای تلویزیون.

تداعی ها برای عملکرد اجرایی قوی تر از حافظه بودند.

در مقایسه با میانگین کل نمونه، شرکت‌کنندگان در نیمه بالایی نمرات عملکرد شناختی زمان بیشتری را در MVPA و رفتارهای بی‌تحرک و زمان کمتری برای خواب سپری کردند، در حالی که کمترین 25 درصد امتیازآوران بیشترین فعالیت بدنی با شدت سبک را داشتند.

برای درک بهتر ارتباط مشترک حرکت با شناخت، محققان دقیقه به دقیقه زمان را از یک مؤلفه به مؤلفه دیگر تخصیص دادند تا تخمین بزنند چه تأثیری ممکن است بر نمرات عملکرد شناختی جهانی داشته باشد.

این افزایش امتیازات را پس از اینکه MVPA از نظر نظری دیگر فعالیت‌ها را جابجا کرد، نشان داد.

شناخت افراد 1.31 درصد در رتبه‌بندی شناختی در مقایسه با بهبود میانگین نمونه پس از 9 دقیقه فعالیت کم تحرک با فعالیت‌های شدیدتر نشان داد – روند مثبتی که با کاهش بسیار بیشتر در فعالیت‌های بی‌تحرک بسیار اساسی‌تر شد.

به طور مشابه، 1.27 درصد از جایگزینی فعالیت های ملایم یا 1.2 درصد از جایگزینی 7 دقیقه خواب بهبود یافت. چنین بهبودهایی با تبادل زمان بیشتر بهبود بیشتری را نشان داد.

رفتار بی تحرک نیز برای نمره شناختی مطلوب بود، اما تنها پس از جایگزینی آن با 37 دقیقه فعالیت بدنی با شدت سبک یا 56 دقیقه خواب.

شرکت‌کنندگان پس از اینکه تنها 8 دقیقه فعالیت شدیدتر با فعالیت‌های بی‌تحرک جایگزین شد، از نظر تئوری 1 تا 2 درصد در رتبه‌بندی شناختی خود در نمونه مطالعه کاهش یافتند. رتبه بندی با کاهش بیشتر در MVPA به کاهش ادامه داد.

به طور مشابه، جایگزینی فعالیت های شدید با 6 دقیقه فعالیت بدنی با شدت سبک یا 7 دقیقه خواب با سقوط مشابه 1-2٪ در رتبه بندی شناختی مرتبط بود، و دوباره برای از دست دادن بیشتر MVPA بدتر شد.

به گفته محققان، ردیاب‌های فعالیت فقط می‌توانند زمان سپری شده در رختخواب را به جای مدت یا کیفیت خواب ثبت کنند، که ممکن است به توضیح ارتباط با خواب کمک کند.

آنها توضیح می دهند: “MVPA معمولاً کوچکترین نسبت روز در شرایط واقعی و سخت ترین شدت برای به دست آوردن است. شاید تا حدی به همین دلیل، از دست دادن هر زمان MVPA حتی در این گروه نسبتاً فعال مضر به نظر می رسد.”

این یک مطالعه مشاهده ای است و به این ترتیب، نمی تواند علت را ایجاد کند. محققان هشدارهای مختلفی را برجسته می‌کنند: اقدامات ردیاب فعالیت نمی‌تواند زمینه را برای هر یک از اجزای حرکت فراهم کند. علیرغم حجم نمونه بزرگ، افراد رنگین پوست کمتر معرفی شده بودند که تعمیم یافته ها را محدود می کرد.

با این وجود، آنها نتیجه می گیرند، “این روش قوی نقش مهم MVPA را در حمایت از شناخت تایید می کند، و باید تلاش هایی برای تقویت این جزء از حرکت روزانه انجام شود.”