سطوح بالاتر فعالیت بدنی با کاهش حساسیت به عفونت تنفسی در کودکان مرتبط است

نتایج یک مطالعه بر روی 104 کودک لهستانی نشان می دهد که سطوح بالاتر فعالیت بدنی روزانه با کاهش حساسیت به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی مانند سرماخوردگی مرتبط است. تحقیقات کودکان.

Wojciech Feleszko، Katarzyna Ostrzyżek-Przeździecka و همکارانش سطح فعالیت بدنی و علائم عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی را در کودکان 4 تا 7 ساله در منطقه شهر ورشو بین سال های 2018 تا 2019 اندازه گیری کردند. شرکت کنندگان به مدت 24 ساعت شبانه روز بازوبند گام شمار می بستند. برای اندازه گیری سطح فعالیت و مدت خواب آنها.

والدین با استفاده از پرسشنامه های روزانه به مدت 60 روز، علائم عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی را در فرزندانشان -مانند سرفه یا عطسه- گزارش کردند. با استفاده از پرسشنامه دوم، والدین در مورد واکسیناسیون فرزندان، شرکت در ورزش، داشتن خواهر و برادر و قرار گرفتن آنها در معرض سیگار و موهای حیوانات خانگی گزارش دادند.

نویسندگان دریافتند که از آنجایی که میانگین تعداد گام‌های روزانه کودکان در طول دوره مطالعه 1000 گام افزایش می‌یابد، تعداد روزهایی که علائم عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی را تجربه می‌کنند به طور متوسط ​​4.1 روز کاهش می‌یابد. علاوه بر این، کودکانی که سه ساعت یا بیشتر در هفته ورزش می کردند، نسبت به کودکانی که به طور منظم در ورزش شرکت نمی کردند، روزهای کمتری را با علائم عفونت دستگاه تنفسی تجربه می کردند.

سطوح فعالیت بالاتر در ابتدای مطالعه با روزهای کمتری با علائم عفونت دستگاه تنفسی در طول شش هفته بعد همراه بود. در میان 47 کودکی که میانگین تعداد گام‌های روزانه آنها در دو هفته اول دوره مطالعه 5668 گام بود، مجموع روزهایی که در شش هفته بعد این کودکان علائم عفونت دستگاه تنفسی فوقانی را تجربه کردند، 947 بود.

با این حال، در میان 47 کودکی که میانگین اولیه گام‌های روزانه آنها 9368 بود، مجموع روزهایی که در شش هفته بعد این کودکان علائم تنفسی را تجربه کردند، 724 مورد بود. نویسندگان ارتباطی بین علائم عفونت دستگاه تنفسی فوقانی و مدت خواب، خواهر و برادر شناسایی نکردند. ، واکسیناسیون یا قرار گرفتن در معرض موهای حیوان خانگی یا سیگار کشیدن.

نویسندگان حدس می‌زنند که سطوح بالاتر فعالیت بدنی می‌تواند با کاهش سطح سیتوکین‌های التهابی – که با التهاب مزمن و بیماری مرتبط است – و با تقویت پاسخ‌های ایمنی شامل سلول‌های T-helper به کاهش خطر عفونت در کودکان کمک کند. آنها همچنین پیشنهاد می‌کنند که عضلات اسکلتی می‌توانند وزیکول‌های خارج سلولی کوچکی را آزاد کنند که پاسخ‌های ایمنی را پس از ورزش تعدیل می‌کنند.

با این حال، آنها هشدار می دهند که تحقیقات آینده برای بررسی این مکانیسم های بالقوه در کودکان مورد نیاز است. آنها می افزایند که ماهیت مشاهده ای مطالعه آنها به نتیجه گیری در مورد رابطه علی بین سطوح فعالیت بدنی و حساسیت به عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی اجازه نمی دهد.