محققان مکمل را با کاهش نشانگرهای زیستی آلزایمر در مغز مرتبط می دانند

برای اولین بار، یک محقق در کالج علوم بهداشتی دانشگاه دلاور با همکاری تیمی در مؤسسه ملی پیری، بخشی از مؤسسه ملی بهداشت، دریافتند که مکمل غذایی طبیعی به نام ریبوزید نیکوتین آمید (Nicotinamide Riboside) NR) می تواند وارد مغز شود.

این کشف توسط کریستوفر مارتنز، استادیار حرکت شناسی و فیزیولوژی کاربردی و مدیر مرکز تحقیقات پیری شناختی دلاور و دکتر دیمیتریوس کاپوگیانیس، محقق ارشد در موسسه ملی پیری انجام شد. این یافته بسیار مهم است زیرا از این ایده حمایت می کند که NR، پس از رسیدن به مغز، می تواند متابولیسم مسیرهای بیولوژیکی مربوطه درگیر در بیماری های عصبی مانند آلزایمر را تغییر دهد. کار آنها به تازگی در مجله منتشر شده است سلول پیری.

پس از مصرف، NR به آسانی به نیکوتین آمید آدنین دی نوکلئوتید (NAD+) تبدیل می شود که برای ترمیم سلولی و ترمیم DNA آسیب دیده حیاتی است.

مارتنز گفت: “NAD+ به تدریج با افزایش سن یا ابتلا به بیماری های مزمن از بین می رود. از دست دادن NAD+ با چاقی و سایر عادات زندگی منفی مانند سیگار کشیدن مرتبط است.” از آنجایی که NAD+ بیشتری برای مقابله با این پیامدهای منفی مورد نیاز است، به احتمال زیاد در مواجهه با عادات منفی سبک زندگی تحلیل می رود.

مارتنز از زمانی که در مقطع فوق دکتری در دانشگاه کلرادو بولدر مشغول به کار بود، این ترکیب را مطالعه کرده است. در یک مطالعه اولیه منتشر شده در طبیعتاو دریافت که سطح NAD+ در صورت مصرف NR در خون می تواند افزایش یابد، اما مشخص نیست که آیا می تواند به سایر بافت های بدن برسد یا خیر.

او گفت: «ما برخی از علائم اولیه اثربخشی، از جمله کاهش فشار خون در افرادی که فشار خون بالا داشتند، داشتیم. “اما تا کنون، مشخص نبود که آیا NR به اندام های هدف مانند مغز می رسد تا اثر درمانی واقعی داشته باشد.”

اندازه گیری سطح NAD+ در مغز در انسان چالش برانگیز است. تکنیک‌های نوظهوری شامل MRI وجود دارد، اما این روش‌ها فقط اندازه‌گیری غیرمستقیم را ارائه می‌کنند و انجام آن پرهزینه و دشوار است. در عوض، مارتنز و همکارانش NAD+ را مستقیماً در ذرات ریزی به نام وزیکول‌های خارج سلولی که از نورون‌ها سرچشمه می‌گیرند و به خون ختم می‌شوند، اندازه‌گیری کردند. این وزیکول‌های خارج سلولی می‌توانند نشانگرهای زیستی مبتنی بر خون را برای اختلالات مغزی ارائه دهند و به عنوان یک “بیوپسی مایع” از نورون‌ها عمل کنند و به محققان نگاهی نادر به آنچه در داخل آنها وجود دارد ارائه دهند.

مارتنز می‌گوید: «هر وزیکول دارای امضای مولکولی منحصربه‌فردی بر روی سطح خود است، از جمله پروتئین‌هایی که سرنخ‌هایی در مورد منشا آن به شما می‌دهند. “در مورد ما، ما وزیکول هایی را انتخاب کردیم که نشانگرهایی را حمل می کنند که مشخصه نورون ها هستند، و بنابراین ما اطمینان داریم که NAD+ که در آنها اندازه گیری کردیم، منعکس کننده اتفاقاتی است که در نورون ها و در نتیجه مغز اتفاق می افتد.”

محققان با استفاده از نمونه‌هایی از اولین کارآزمایی بالینی اولیه خود، ابتدا مشخص کردند که سطح NAD+ در این وزیکول‌ها پس از شش هفته افزایش یافت.

مارتنز گفت: «وقتی NAD+ در این وزیکول‌ها بالا می‌رود، ما یک ارتباط با برخی از نشانگرهای زیستی بیماری‌های عصبی را مشاهده می‌کنیم. مارتنز گفت: «به ویژه در افرادی که شاهد افزایش NAD+ بودیم، تغییراتی را در نشانگرهای زیستی مانند آمیلوئید بتا و تاو نیز مشاهده کردیم که هر دو مربوط به بیماری آلزایمر هستند.

مارتنز و کاپوگیانیس همچنین یک همبستگی بین این نشانگرهای زیستی تخریب کننده عصبی و تغییر در NAD+ پیدا کردند.

مارتنز گفت: «اگر NAD+ بسیار بالا رفت، معمولاً تغییر بزرگ‌تری در برخی از نشانگرهای زیستی بیماری رخ می‌داد. این به ما می‌گوید NAD+ نه تنها وارد مغز می‌شود، بلکه احتمالاً تأثیری بر متابولیسم و ​​مسیرهای مرتبط به هم دارد.»

برخی از این نشانگرهای زیستی مبتنی بر خون می‌توانند برای تعیین اینکه آیا کاهش NAD+ علت آلزایمر و سایر بیماری‌های عصبی است یا خیر، مورد استفاده قرار گیرند. حتی این امکان وجود دارد که این نوع آزمایش‌ها برای آزمایش‌های معمول بیشتر در دسترس مردم قرار گیرند.

مارتنز یک مطالعه 12 هفته ای شامل NR را در افراد مسن با اختلال شناختی خفیف هدایت می کند. این مطالعه فعالانه به دنبال شرکت کنندگان بیشتری است.

از طریق این مطالعه، مارتنز به دنبال تعیین اینکه آیا افزایش مصرف NR تأثیر بیشتری در افراد مبتلا به اختلال شناختی دارد یا خیر.

“آنها با نقص های شناختی وارد می شوند، و در نتیجه، احتمال تجمع برخی از این نشانگرهای زیستی در مغزشان بیشتر است، بنابراین این احتمال وجود دارد که شاهد کاهش بیشتری در این نشانگرهای زیستی باشیم، زیرا آنها تعداد بیشتری از آنها را دارند. مارتنز گفت.

تقریباً تمام داروهای موجود در بازار برای بیماران مبتلا به آلزایمر فقط تأثیر متوسطی بر علائم دارند اما به طور قابل توجهی پیشرفت زمینه ای بیماری را متوقف نمی کنند.

مارتنز گفت: “در کارآزمایی در حال انجام خود، ما در حال اندازه گیری نشانگرهای عملکرد شناختی و سایر موارد مرتبط با استقلال عملکردی و کیفیت زندگی هستیم، اما همچنین امیدواریم که بینشی در مورد روند بیماری زمینه ای به دست آوریم.” “ما امیدواریم افرادی که NR را می گیرند، عملکرد خود را حفظ کرده باشند.”

پس از اثبات اثربخشی آن، مارتنز و کاپوگیانیس آزمایش خواهند کرد که آیا افزایش استفاده از NR باعث بهبود شناخت می شود یا خیر، و در نهایت، آیا می توان از آن برای کاهش پیشرفت بیماری عصبی استفاده کرد یا خیر.

مارتنز گفت: “ما جزو اولین کسانی بودیم که مطالعه دوز مزمن را در انسان انجام دادیم و در نتیجه چند سالی است که در خط مقدم این زمینه بوده ایم.” اکنون، ما در نقطه عطفی هستیم، جایی که می‌توانیم شروع کنیم به تعیین اینکه آیا NAD+ در بافت‌های دیگر نیز افزایش می‌یابد، و این احتمالاً جایی است که سیگنال مهم‌تر از نظر رفع بیماری خواهد بود.