مطالعه میزان “هشدارکننده” نیکوتین در ورزش را نشان می دهد

ورزشکاران با عملکرد بالا اغلب به عنوان تصویری از سلامتی در نظر گرفته می شوند، اما تحقیقات جدید براک روند چشم باز در ورزش را برجسته می کند که ممکن است خلاف آن را نشان دهد.

مطالعه ای که به تازگی در مجله منتشر شده است پزشکی ورزشی نزدیک به 61000 آزمایش کنترل دوپینگ را تجزیه و تحلیل کرد که از هر 5 نمونه یک نمونه برای مصرف نیکوتین مثبت بود.

براک، پروفسور حرکت شناسی توبی موندل، همراه با محققین توماس زاندونای، از دانشگاه میگل هرناندز از الچه در آلیکانته، اسپانیا، و فرانچسکو بوتره، مدیر آزمایشگاه آنتی دوپینگ، رم، ایتالیا، هفته گذشته نتایج مطالعه طولی خود را منتشر کردند، “آیا ما باید آیا نگران نیکوتین در ورزش هستید؟ تجزیه و تحلیل از 60802 تست کنترل دوپینگ در ایتالیا.”

این مطالعه نمونه‌های ادرار رویدادهای ورزشی ملی و بین‌المللی را که از سال 2012 تا 2020 در ایتالیا برگزار شد، مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.

موندل می گوید: «مصرف دخانیات در جمعیت عمومی در سراسر جهان 20 درصد است، بنابراین هر ورزشی با شیوع بالاتر از این باید هشدار دهنده باشد. “در حالی که این مطالعه نمونه ها را بر اساس کشور تجزیه نمی کند، نمونه ها را بر اساس ورزش انجام می دهد. کانادایی ها باید بدانند که بیسبال (55٪)، هاکی (43٪)، فوتبال (42٪) و بسکتبال (29٪) دو تا چهار بار نمایش داده می شوند. میزان مصرف نیکوتین نسبت به جمعیت عمومی است.”

نیکوتین از جمله موادی است که در برنامه نظارتی آژانس جهانی ضد دوپینگ (WADA) قرار دارد. این سازمان که مقر آن در مونترال است، تعیین می کند که آیا موادی مانند تنباکوی دودی و بدون دود، ویپینگ و سیگارهای الکترونیکی به ورزشکاران مزیتی ناعادلانه می دهد، برای سلامتی آنها مضر است و با روح ورزش مغایرت دارد یا خیر.

موندل می‌گوید: «استفاده از تنباکو از زمان پیدایش آن با بیسبال همراه بوده است. اکنون تقریباً 100 سال بعد، علیرغم در دسترس بودن آموزش بهداشت، یک سوم بازیکنان بیسبال کالج و لیگ های بزرگ همچنان کاربر هستند. این به من می گوید که مصرف نیکوتین به دلیل انگیزه برای عملکرد نیست، بلکه به احتمال زیاد نتیجه محیط اجتماعی است. ”

این مطالعه نشان داد که نمونه‌هایی از ورزش‌های تیمی دو برابر میزان مصرف نیکوتین در ورزش‌های انفرادی داشتند. علاوه بر این، ورزش‌هایی که در آن مهارت‌ها و تاکتیک‌های بالایی مورد نیاز است، استفاده بیشتری از نیکوتین را نشان می‌دهند، مانند گلف، شیرجه، شمشیربازی و کشتی.

موندل می گوید: “بزرگترین حجم نمونه ما از بازیکنان فوتبال است. در حالی که فوتبال ممکن است کمتر مورد توجه کانادایی ها باشد، اما با اختلاف زیادی محبوب ترین ورزش جهان است.” آنچه ما می بینیم این است که این ورزشکاران به دنبال افزایش عملکرد خود نیستند، بلکه از نیکوتین به عنوان ابزاری برای آرامش، ریکاوری و اجتماعی شدن تیم استفاده می کنند.

موندل می‌گوید: «این با این یافته تقویت می‌شود که ورزشکارانی که به استقامت بالایی نیاز دارند یا نیاز به آمادگی هوازی دارند، مانند دوندگان ماراتن، دوچرخه‌سواران، قایقرانان و شناگران نسبت به ورزشکارانی که بیشتر به قدرت و قدرت وابسته هستند، نیکوتین کمتری مصرف می‌کنند.»

این تحقیق از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا بزرگترین مطالعه نظارتی در نوع خود و تنها دومین مورد در جهان از زمان مسابقات قهرمانی جهانی هاکی روی یخ در سال 2009 است که نظارت بر نیکوتین را آغاز کرد و باعث شد WADA آن را در برنامه نظارتی خود در سال 2012 قرار دهد.

موندل می گوید: «نتایج ما کاهش کلی مصرف نیکوتین را از سال 2012 تا 2020 نشان می دهد که منعکس کننده روند جهانی است، اما همچنان نگرانی وجود دارد زیرا جوانان و جوانان 70 درصد نیکوتین خود را از طریق بخارپز دریافت می کنند. این بدان معناست که ما واقعاً باید گرایش‌های کاربران را در میان ورزشکاران کشف کنیم تا به طور فعال از سلامت فعلی و آینده آنها محافظت کنیم زیرا نیکوتین، صرف نظر از روش تحویل آن، بی‌ضرر و بدون خطر نیست.»