قرار گرفتن قبل از تولد با داروی ضد تهوع در دهه 60 و 70 با افزایش خطر سرطان روده بزرگ مرتبط است

طبق مطالعه محققان دانشگاه UTHealth Houston، قرار گرفتن در معرض یک داروی ضد تهوع که معمولاً در دهه های 1960 و 1970 استفاده می شد، نشان داده است که خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را در فرزندان بالغ افزایش می دهد.

این مطالعه به رهبری کیتلین مورفی، دکترا، MPH، دانشیار دانشکده بهداشت عمومی UTHealth هیوستون، امروز در منتشر شد. طیف سرطان JNCI.

نرخ بروز سرطان کولورکتال در میان بزرگسالان متولد شده در دهه 1960 و پس از آن در حال افزایش است، که مورفی می گوید قرار گرفتن در معرض حاملگی که در آن زمان به عنوان عوامل خطر معرفی می شد، دخیل است. دی سیکلومین – که برای درمان اسپاسم ناشی از سندرم روده تحریک پذیر استفاده می شود – در ابتدا در Bendectin، دارویی که در دوران بارداری در دهه 1960 برای جلوگیری از تهوع و استفراغ تجویز می شد، گنجانده شد.

مورفی که اولین نویسنده این مطالعه بود، گفت: یافته‌های ما نشان می‌دهد که وقایع در دوره‌های اولیه زندگی – از جمله رحم – می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را چندین دهه بعد تحت تاثیر قرار دهد. حدود 25 درصد از زنان باردار در اواسط دهه 1970 Bendectin دریافت کردند و ممکن است عواقب طولانی مدتی برای فرزندان وجود داشته باشد که امروزه نیز ادامه دارد.

محققان داده‌های مربوط به مطالعات سلامت و رشد کودک را تجزیه و تحلیل کردند، گروهی چند نسلی که بیش از 14500 زن باردار (که 18751 فرزند به دنیا آوردند) در اوکلند، کالیفرنیا، بین سال‌های 1959 تا 1967 ثبت نام کردند. از طریق سوابق پزشکی، آنها مشخص کردند که حدود 5 درصد از فرزندان، یا 1014 کودک، در داخل رحم در معرض Bendectin قرار گرفتند.

به ازای هر 10000 فرزند، میزان بروز سرطان کولورکتال در افرادی که در معرض Bendectin قرار گرفته بودند در مقایسه با فرزندانی که در معرض آنها قرار نگرفته بودند، سه برابر بیشتر بود.

مورفی معتقد است که خطر بالای سرطان روده بزرگ در فرزندانی که در معرض این دارو قرار می گیرند ممکن است ناشی از دی سیکلومین باشد که در فرمول سه بخشی Bendectin که در دهه 1960 استفاده شد، وجود داشت. وی گفت: گمان می رود که دی سیکلومین مستقیماً دستگاه گوارش در حال رشد جنین را هدف قرار دهد، وی افزود که برخی مطالعات نشان می دهد نوزادانی که از زنانی که در دوران بارداری Bendectin دریافت کرده اند به دنیا می آیند احتمال بیشتری دارد که دچار نقص های مادرزادی دستگاه گوارش شوند.

پس از گزارش‌هایی مبنی بر نقایص مادرزادی و نگرانی‌ها در پی فاجعه تالیدومید، سازنده در سال 1976 دی سیکلومین را از فرمول دارو حذف کرد. زنان باردار در اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960 دارویی حاوی تالیدومید برای تسکین حالت تهوع صبحگاهی تجویز کردند که منجر به رسوایی زمانی که بیش از 10000 فرزند با طیفی از ناهنجاری های شدید متولد شدند.

با این حال، مورفی گفت که مطالعات تجربی برای روشن شدن این یافته ها و شناسایی مکانیسم های خطر مورد نیاز است.

او گفت: “دی سیکلومین هنوز در عمل بالینی برای درمان سندرم روده تحریک پذیر استفاده می شود. این دارو توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده به عنوان رده B بارداری تعیین شده است، به این معنی که مطالعات کافی روی زنان باردار برای تعیین خطر برای جنین وجود ندارد.” داروهایی که برای زنان باردار تجویز می‌شوند ممکن است در افزایش نرخ سرطان در میان فرزندانی که در رحم مادر قرار دارند، نقش داشته باشد.»