مطالعه نشان می دهد که از دست دادن همسر ممکن است برای مردان کشنده تر باشد

در حالی که از دست دادن همسر می تواند عمر هر کسی را کوتاه کند، تحقیقات جدید دانمارکی نشان می دهد که زنان بیوه ممکن است بسیار آسیب پذیرتر از زنان بیوه باشند.

پس از شش سال گذراندن ردیابی نتایج سلامتی در بین تقریباً 925000 سالمند دانمارکی، محققان به این نتیجه رسیدند که وقتی مردی بین 65 تا 69 ساله همسرش را از دست می‌دهد، در مقایسه با غیربیوه‌اش، 70 درصد بیشتر احتمال دارد در سال بعد بمیرد. همسالان

با این حال، در میان همسران زنده مانده، این افزایش خطر فقط 27٪ بود.

چرا تفاوت؟ الکساندروس کاتسیفریس، نویسنده این مطالعه گفت که او تنها می تواند چند نظریه ارائه دهد.

کاتسیفریس، دانشجوی دکترای بخش اپیدمیولوژی در بخش بهداشت عمومی دانشگاه، خاطرنشان کرد: ما داده‌ای برای پاسخ دقیق به این سؤال نداریم، بنابراین نمی‌توانیم در مورد دلایلی که این پدیده رخ می‌دهد خیلی مطمئن باشیم. کپنهاگ

اما او خاطرنشان کرد که بیوه های مسن ممکن است در “جذب شوک” بهتر از بیوه ها باشند. [including] موانع مراقبت از شوهر بیمار، همراه با تمام نیازها و خصلت‌ها» که منجر به مرگ شوهر می‌شود.

در مقابل، ممکن است «سلامت جسمی و عاطفی [of men] متکی به تمایل همسرشان برای مراقبت از آنها است.

کاتسیفریس و همکارانش خاطرنشان کردند که همه شرکت کنندگان در مطالعه 65 سال و بالاتر با میانگین سنی 73 تا 75 سال بودند. حدود 55 درصد زن بودند.

در طول دوره مطالعه، بیش از 8٪ همسر خود را از دست دادند، اگرچه شکاف جنسیتی در اینجا نیز وجود داشت: در حالی که کمی بیش از 6٪ از ثبت نام کنندگان مرد در نهایت همسر خود را از دست دادند، این رقم در بین زنان 10٪ بود. به طور متوسط، بازماندگان در هنگام مرگ همسرشان بین 77 تا 79 سال داشتند.

تیم تحقیقاتی دو شاخص اصلی سلامت بازماندگان پس از از دست دادن را ردیابی کردند: میزان پولی که آنها برای مراقبت های بهداشتی در سه سال پس از از دست دادن خود خرج کردند و خطر مرگ پس از از دست دادن خود در طول مطالعه.

تجزیه و تحلیل هزینه های مراقبت های بهداشتی بر روی هرگونه تغییر در پولی که برای بقای مراقبت در خانه، بستری شدن در بیمارستان، داروهای تجویزی و/یا مراقبت های اولیه در میان تقریباً نیمی از گروه بیوه ها و بیوه ها اختصاص داده شده بود، متمرکز بود. (این پولی بود که بیش از هزینه هایی که توسط سیستم ملی مراقبت های بهداشتی دانمارک پوشش داده می شد، خرج شد.)

این تجزیه و تحلیل نشان داد که در حالی که هزینه های مراقبت های بهداشتی بازماندگان در سال بعد از از دست دادن همسر به طور کلی افزایش یافته است، بدون در نظر گرفتن سن مردی که همسرش را از دست داده است، این هزینه در بین مردان به طور قابل توجهی بیشتر شده است. تنها در میان بازماندگانی که همسر خود را در سن 85 سالگی یا بیشتر از دست دادند، افزایش هزینه های پزشکی تقریباً بین زنان و مردان برابر بود.

از سوی دیگر، محققان دریافتند که زنان تنها در صورتی که نسبتاً جوان بودند – یعنی بین 65 تا 69 – در هنگام مرگ همسرشان، خطر مرگ پس از از دست دادن را افزایش دادند. در آن صورت، ریسک 27 درصد افزایش یافت. اما اگر آنها در زمان از دست دادن 70 سال یا بیشتر بودند، خطر مرگ آنها یا بیشتر از زنانی نبود که بیوه نشده بودند یا حتی تا حدودی کمتر بود.

برای مردان اینطور نیست. همسرانی که در سن 65 تا 84 سالگی همسر خود را از دست داده بودند، همگی خطر مرگ خود را افزایش می‌دادند، اگرچه میزان افزایش خطر در میان شوهرانی که در زمان از دست دادن سن بالاتری داشتند، به طور فزاینده‌ای کمتر بود. تنها در بین مردان 85 سال و بالاتر، خطر کاهش اندکی مشاهده شد.

کاتسیفریس در مورد اینکه چه کاری می توان برای بهبود سلامت و طول عمر در میان همسران بازمانده انجام داد، هشدار داد که این مسئله “یک مشکل پیچیده و چندوجهی است که پاسخی مستقیم ندارد.”

با این حال، وی به نیاز به خدمات سوگواری، کمک های مراقبت در منزل، تعامل اجتماعی و تلاش برای اطمینان از اینکه بازماندگان پس از از دست دادن خود منزوی نشوند، اشاره کرد.

یافته ها به صورت آنلاین در 22 مارس در مجله منتشر شد PLOS ONE.

کاتسیفریس افزود: «حمایت از سلامت روان نیز یکی دیگر از فرآیندهای مهم و اساسی است که باید بخشی از راه حل باشد.

این فکر توسط دکتر موهانا کارلکار، رئیس بخش پزشکی مراقبت های تسکینی در مرکز پزشکی دانشگاه واندربیلت در نشویل، تن مطرح شد.

او گفت: “اندوه واقعی است. برای مردان و زنان.” این می تواند به صورت اضطراب یا افسردگی ظاهر شود. و از نظر جسمی می تواند به طرق مختلف مانند سردرد، کاهش وزن، بی خوابی، درد مفاصل، درد ظاهر شود.

اما، کارلکار افزود: “از لحاظ تاریخی، زنان تمایل بیشتری به صحبت کردن در مورد این مسائل دارند. حتی قبل از آن. بنابراین ممکن است ندانید که چگونه از چه کسی کمک بخواهید.

او توصیه کرد که برای کسانی که نگران سلامت و رفاه بازماندگان هستند، پذیرفتن “اصل راهنمایی که مراقبت تسکینی مبتنی بر آن است، یعنی ارزش گذاری برای شخص” می تواند مفید باشد.

خواهران و برادران، دوستان، افراد جامعه کلیسای شما: همه ما باید به کسانی که عزادار هستند توجه کنیم. من یک بیمار دارم که ناگهان در سن 78 سالگی پس از سقوط از پله ها فوت کرد. خانواده انتظار نداشتند. کارلکار گفت. “اما من توانستم با خانواده ملاقات کنم، صحبت کنم. و بیوه اکنون خیلی خوب است، زیرا او یک خانواده دارد، جامعه ای از افرادی که آنجا هستند و می توانند او را بررسی کنند. این خیلی مهم است. مسائل جامعه است.”

حق چاپ © 2023 HealthDay. تمامی حقوق محفوظ است.