تحقیقات نشان می دهد که روش کم تهاجمی اکثر بیماران مبتلا به بیماری عروقی شدید را از قطع عضو نجات می دهد

مطالعه منتشر شده در مجله پزشکی نیوانگلند نشان داده است که در نهایت ممکن است جایگزینی برای قطع عضو برای بیماران مبتلا به ایسکمی مزمن تهدید کننده اندام (CLTI)، که شدیدترین شکل بیماری شریان محیطی است، وجود داشته باشد.

این مطالعه که توسط بیمارستان‌های دانشگاهی (UH) موسسه قلب و عروق هرینگتون رهبری می‌شود، می‌تواند به اولین تایید FDA از درمانی منجر شود که هزاران بیمار را به جایگزینی برای از دست دادن اندام امیدوار می‌کند.

درمان بیشتر بیماران را از قطع عضو نجات می دهد

کارآزمایی بالینی محوری PROMISE II ایالات متحده نشان داد که درمان کم تهاجمی LimFlow اکثر بیماران را قادر می‌سازد از قطع عضو اجتناب کنند و بهبود زخم را تجربه کنند. این روش برای دور زدن شریان های مسدود شده در پا و برگشت خون به پا از طریق رگ ها طراحی شده است.

مهدی شیشه بور، DO، MPH، دکترا، رئیس مؤسسه قلب و عروق UH Harrington، و کرسی نوآوری آنجلا و جیمز همبریک، و همچنین نویسنده اصلی و محقق اصلی این مطالعه، گفت: «LimFlow یک جایگزین منحصر به فرد و جدید برای قطع عضو اصلی، امیدی را در جایی که قبلا وجود نداشته است، فراهم می کند. نتایج این مطالعه بسیار عالی است و بسیار واضح است که LimFlow ابزار قدرتمندی برای جلوگیری از قطع عضو است.

UH تنها سایتی در اوهایو است که در این مطالعه شرکت می کند.

در مقاله‌ای با عنوان «شریانی‌سازی وریدهای عمقی از طریق کاتتر در ایسکمی مزمن تهدیدکننده اندام: مطالعه آینده‌نگر چند مرکزی PROMISE II»، محققان 105 بیمار CLTI را که با استفاده از روش درمانی LimFlow تحت درمان با وریدهای عمقی از طریق کاتتر قرار گرفتند، ارزیابی کردند.

همه بیماران قبل از عمل با قطع عضو اجتناب ناپذیر مواجه بودند. در شش ماه پس از عمل، 76 درصد از بیماران توانستند پای خود را حفظ کنند (که به آن نجات اندام نیز گفته می شود). در همان بازه زمانی، 76 درصد از بیماران به طور کامل زخم‌های بهبود یافته یا بهبود یافته بودند. رهایی از مرگ و میر ناشی از همه علل 87 درصد در شش ماهگی بود.

در این مطالعه، میانگین سنی شرکت کنندگان 70 سال با دامنه سنی 38 تا 89 سال بود. این مطالعه به گونه ای طراحی شد که شامل تنوع باشد، به طوری که 31 درصد از بیماران زن و 43 درصد سیاه پوست، اسپانیایی تبار یا لاتین تبار بودند. گنجاندن تعداد زیادی از بیماران CLTI غیرسفید پوست مهم بود زیرا آنها به طور نامتناسبی در معرض خطر قطع عضو در مقایسه با بیماران سفید پوست هستند.

قطع عضو: گزینه ای با مشکلات بسیار زیاد

CLTI نشان دهنده مرحله پایانی بیماری شریان محیطی است، زمانی که گردش خون ضعیف در اندام باعث علائمی از جمله بی حسی، و عدم وجود یا کاهش نبض در پاها یا پاها می شود. زخم های باز، عفونت های پوستی یا زخم هایی که بهبود نمی یابند می توانند باعث قانقاریا و درد شدید شوند. تخمین زده می‌شود که دو میلیون آمریکایی ممکن است با CLTI زندگی کنند و برای بسیاری از مبتلایان به بیماری‌های همراه مانند دیابت، درمان‌هایی مانند جراحی بای پس یا بازسازی عروق داخل عروقی ممکن است امکان‌پذیر نباشد.

برای این بیماران که هیچ گزینه دیگری ندارند، اندام شروع به سیاه شدن می کند و می میرد و قطع عضو ممکن است قریب الوقوع شود.

دکتر شیشه بور گفت: اگرچه این بیماری چندین دهه است که وجود دارد، اما تحقیقات و نوآوری در گزینه های درمانی وجود ندارد. “ما می‌خواهیم زندگی بیماران خود را بهبود بخشیم، بنابراین قطع عضو را ساده نمی‌گیریم. در حالی که می‌تواند برخی از مسائل مربوط به بیماری را کاهش دهد، اما چالش‌های خاص خود را به همراه دارد که می‌تواند شامل ناتوانی، ناراحتی عاطفی و حتی مرگ باشد.”

ائتلاف آمپوته آمریکا تخمین می زند که بیش از 500 بیمار هر روز تحت عمل قطع عضو قرار می گیرند. حدود 30 درصد از افراد قطع عضو دچار افسردگی یا اضطراب می شوند. افراد قطع عضو ممکن است “درد فانتوم” در اندام از دست رفته داشته باشند که باعث ضربه زدن، سوزش یا تیراندازی می شود. تقریباً نیمی از بیماران مبتلا به بیماری عروقی در عرض پنج سال پس از قطع عضو خواهند مرد، که بالاتر از نرخ مرگ و میر پنج ساله برای سرطان سینه، سرطان روده بزرگ و سرطان پروستات است.

دکتر دانیل سیمون، متخصص قلب و رئیس، ارنی و پتی نواک، رئیس بخش علمی و امور خارجی و مدیر ارشد علمی، گفت: «تقریباً 185000 قطع عضو در ایالات متحده سالانه اتفاق می‌افتد و 3.6 میلیون نفر تا سال 2050 با از دست دادن اندام زندگی خواهند کرد. کرسی ممتاز رهبری مراقبت های بهداشتی، بیمارستان های دانشگاهی، و استاد پزشکی و معاون ارشد امور علمی، دانشکده پزشکی دانشگاه کیس وسترن رزرو.

“این نتایج به طور بالقوه یک تغییر بازی برای این بیماران و خانواده های آنها است.”

شاهد زنده

لیندا مک‌کلین از گلوستر، اوهایو از رفتن به سالن، صرف ناهار با دوستانش و رقصیدن خط لذت می‌برد. اما در سال 2018، یک زخم دیابتی روی انگشت پای او ظاهر شد و از بین نرفت. باعث درد شد و فعالیت های او را محدود کرد. پس از چندین عمل ناموفق در بیمارستان دیگری، گردش خون پای چپ او بازیابی نشد.

مک‌کلین می‌گوید: “وقتی انگشتان پا شروع به سیاه شدن کردند، واقعاً سخت بود. هیچ جریان خونی به پای من نمی‌رسید. همیشه سرد بود و من فقط درد زیادی داشتم.”

او به سمت قطع عضو زیر زانو رفت. در عوض، در آوریل 2020 دکتر شیشه بور را پیدا کرد. مک‌کلین برای شرکت در کارآزمایی بالینی PROMISE II تأیید شد و در ژوئن همان سال، تحت روش LimFlow در مرکز پزشکی UH Cleveland قرار گرفت. انگشتان پای او خیلی دور شده بود و باید برداشته می شد، اما او توانست پایش را حفظ کند. او اکنون در 76 سالگی ارتز می‌پوشد و به تنهایی و بدون درد راه می‌رود. او دکتر شیشه بور و روش LimFlow را برای نجات پای چپ و پای چپ خود می داند.

او گفت: “درد من به شدت کاهش یافته است و استقلال بیشتری دارم.” “از دست دادن پایم برای زندگی‌ای که می‌خواهم زیان آور باشد. من از دکتر شیشه‌بر برای انجام این روش و بهبود زندگی‌ام سپاسگزارم.”

دکتر شیشه بور گفت: “این بیماران به معنای واقعی کلمه بیماران “بدون گزینه” نامیده می شوند. هیچ گزینه ای به معنای عدم امید است.” “با این مطالعه، ما امیدی برای جایگزینی ایمن و موثر برای قطع عضو و زندگی بهتر برای هزاران بیمار فراهم می کنیم. پس از تایید FDA، ما مشتاقانه منتظر هستیم که این روش به طور گسترده در دسترس بیمارانی باشد که به شدت به آن نیاز دارند.”