سبک زندگی سالم با کاهش خطر مرگ و میر در بازماندگان سرطان دوران کودکی مرتبط است

گزارشی از مطالعه بازمانده سرطان در دوران کودکی (CCSS) شواهد قوی در مورد اهمیت سبک زندگی سالم برای بزرگسالانی که در دوران کودکی برای سرطان درمان شده اند، ارائه می دهد. این مطالعه اولین مطالعه ای است که دریافته است که علل اولیه خاص مرگ در بازماندگان طولانی مدت بسیاری از همان علل اصلی مرگ در جمعیت ایالات متحده است که اغلب در سنین پایین تر از حد انتظار رخ می دهد. همچنین مشخص شد که بازماندگان بزرگسال از سرطان دوران کودکی، حتی 40 سال پس از تشخیص، چهار برابر بیشتر از جمعیت عمومی خطر مرگ و میر دیررس را تجربه می کنند. با این حال، این مطالعه دلیلی برای امیدواری دارد: بازماندگان بدون سبک زندگی قابل تغییر و عوامل خطر قلبی عروقی خطر مرگ کمتری داشتند، که نشان می‌دهد بازماندگان ممکن است بتوانند شانس خود را بهبود بخشند. به عنوان مثال، بازماندگانی که سبک زندگی سالمی داشتند، 20 درصد کمتر از افرادی که از سبک زندگی ناسالم پیروی می کردند، در معرض خطر مرگ و میر بودند. این یافته ها امروز در منتشر شد لانست.

توانمندسازی بازماندگان با اعداد

علیرغم یافتن مرگ و میر بیش از حد در بازماندگان، محققان دریافتند که رفتارهای سلامتی بیماران بر خطر آنها تأثیر دارد. حفظ یک سبک زندگی سالم (به عنوان داشتن وزن سالم، ننوشیدن بیشتر از مقدار متوسط ​​الکل، عدم سیگار کشیدن و ورزش با شدت توصیه شده توسط مراکز کنترل بیماری یا بالاتر) با کاهش 20 درصدی خطر ابتلا به این بیماری همراه بود. مرگ و میر، در مقایسه با کسانی که این کار را نکردند.

گرگ آرمسترانگ، نویسنده ارشد، MD، MSCE، دپارتمان اپیدمیولوژی و کنترل سرطان سنت جود گفت: «این یافته‌ها شواهد مهمی ارائه می‌دهند که نشان می‌دهد خطر مرگ و میر بالای این جمعیت ممکن است از طریق تغییر در رفتارهای سلامتی آنها کاهش یابد. صندلی “این مهم است زیرا هدف ما افزایش طول عمر بازماندگان و همچنین بهبود طول عمر آنها است.”

علاوه بر سبک زندگی، چندین عامل خطر عمده برای بیماری قلبی و مسائل مربوط به آن با خطر مرگ و میر مرتبط بود. میزان مرگ و میر در بازماندگان مبتلا به فشار خون یا دیابت به طور قابل توجهی بیشتر از بازماندگان بدون آن شرایط بود. با این حال، این شرایط قابل اصلاح هستند – بیماران می توانند آنها را بهبود یا پیشگیری کنند، و پزشکان می توانند درمان های موثری در برابر این بیماری ها ارائه دهند.

ملیسا هادسون، MD، مدیر بخش بقای سرطان سنت جود، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «تحقیقات زیادی نشان داده است که بازماندگان در برابر شروع زودهنگام بیماری مزمن و مرگ و میر آسیب پذیر هستند. “این مطالعه بر اهمیت تشویق بازماندگان به انجام رفتارهای سالم و حفظ کنترل خوب عوامل خطر بیماری قلبی عروقی برای بهبود طول عمر و طول عمر آنها تاکید می کند.”

مرگ و میر بیش از حد و علت مرگ در بازماندگان

علاوه بر اهمیت عوامل خطر بالقوه قابل تعدیل، این گزارش اولین گزارشی است که به جزئیات می‌پردازد که علل اولیه خاص مرگ در بازماندگان طولانی‌مدت مشابه علل اصلی مرگ در جمعیت ایالات متحده است که زودتر در بازماندگان اتفاق می‌افتد.

استفانی دیکسون، MD، MPH، دپارتمان سنت جود، می‌گوید: «ما تشخیص دادیم که بازماندگان طولانی‌مدت سرطان دوران کودکی، بیش از آنچه برای جمعیت عمومی و سالخورده انتظار می‌رود، تعداد زیادی مرگ و میر را تجربه می‌کنند. انکولوژی ما اولین نفری بودیم که متوجه شدیم چندین دهه پس از درمان، این مرگ و میرهای بیش از حد عمدتاً به دلیل همان علل اصلی مرگ و میر در جمعیت عمومی است، از جمله سرطان دوم، بیماری قلبی، بیماری عروق مغزی/سکته مغزی، بیماری مزمن کبدی و کلیوی و عفونی. دیکسون گفت: علل مرگ، که در سنین پایین‌تر و نرخ بالاتری در بازماندگان سرطان دوران کودکی تجربه می‌شود.

درمان‌های سرطان‌های دوران کودکی به حدی بهبود یافته است که بیش از 85 درصد از بیماران ایالات متحده به طور مؤثری از تومور اولیه خود پس از درمان خط مقدم درمان می‌شوند. از آنجایی که بیماران بیشتری از سرطان دوران کودکی خود جان سالم به در می‌برند، جمعیت بزرگ‌سالی نیز در حال افزایش است. با مقایسه گروه CCSS با مردم، محققان دریافتند که چندین دهه پس از درمان، بازماندگان هنوز چهار برابر خطر مرگ مورد انتظار را تجربه می کنند.

بزرگترین گروه بازمانده از سرطان تغذیه کشف

محققان با استفاده از داده های بهداشتی دقیق از هزاران شرکت کننده CCSS توانستند مشکلاتی را که بر بازماندگان تأثیر می گذارد درک کنند. CCSS بزرگترین گروه از بازماندگان سرطان در آمریکای شمالی است که حدود 20 درصد از کل بازماندگان سرطان دوران کودکی در آن منطقه را شامل می شود. دانشمندان توانستند این حجم وسیع از داده ها را برای جداسازی آماری متغیرهای موثر بر مرگ و میر بازماندگان استفاده کنند. این گروه نشان داد که حتی زمانی که عوامل مخدوش کننده رایج، مانند ویژگی های جمعیت شناختی اجتماعی، کنترل می شوند، شکاف در مرگ و میر بین بازماندگان و عموم مردم همچنان ادامه دارد، اما اثرات محافظتی یک زندگی سالم نیز همین طور است.

دیکسون می‌گوید: «آنچه که دیدن آن بسیار هیجان‌انگیز بود این بود که، مستقل از قرار گرفتن در معرض درمان قبلی و عوامل اجتماعی جمعیت‌شناختی، سبک زندگی سالم و فقدان فشار خون یا دیابت هر کدام با کاهش خطر مرگ و میر مرتبط با سلامتی مرتبط بودند.» “این نشان می دهد که در حالی که تلاش های مستمر برای کاهش شدت درمان در حالی که بقای 5 ساله حفظ می شود (یا بهبود) مورد نیاز است، تحقیقات آینده نیز باید بر مداخلاتی برای سبک زندگی قابل اصلاح و عوامل خطر قلبی عروقی متمرکز شود که ممکن است نیاز باشد به طور خاص برای بازماندگان با هدف تنظیم شوند. کاهش توسعه بیماری های مزمن و افزایش طول عمر بازماندگان سرطان دوران کودکی.”

درمان‌های فشرده همچنان بر بازماندگان سرطان دوران کودکی مالیات می‌گیرد

بیمارانی که با درمان‌های فشرده‌تر درمان شدند، نسبت به سایر بازماندگان، مرگ‌ومیر بیشتری را تجربه کردند. تحقیقات زیادی بر روی به حداقل رساندن مضرات درمان متمرکز شده‌اند، اما بسیاری از بازماندگان در CCSS قبل از اینکه تکنیک‌های بهبود یافته به طور گسترده در دسترس باشند، تحت درمان قرار گرفتند. این مطالعه نشان داد که پزشکان و محققان باید مداخلاتی را در نظر بگیرند که می‌تواند خطر را برای جمعیت آسیب‌پذیر بازماندگانی که در دوران جوانی خود با درمان‌های تهاجمی درمان شده‌اند، کاهش دهد.

لزلی رابیسون، یکی از نویسندگان، رئیس بازنشسته دپارتمان اپیدمیولوژی و کنترل سرطان سنت جود، گفت: «مطالعه بازماندگان سرطان در دوران کودکی به ارائه بینش های مهمی در مورد نتایج بلندمدت تعداد فزاینده کودکانی که با موفقیت برای سرطان درمان می شوند، ادامه می دهد. “یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل فعلی بر نیاز به گسترش تلاش های ما برای کاهش سمیت های حاد، مزمن و دیررس درمان، به ویژه آن دسته از سمیت هایی که می توانند به طور مستقیم یا غیرمستقیم منجر به مرگ و میر زودرس شوند، بیشتر تاکید می کند.”

نویسندگان دیگر این مطالعه متیو ارهارت، کرستن نس، کوین کرول، و یوتاکا یاسویی از سنت جود هستند. چی لیو، دانشگاه آلبرتا؛ اریک چاو، و وندی لیزنرینگ، مرکز تحقیقات سرطان فرد هاچینسون. کوین اوفینگر، دانشگاه دوک؛ پل ناتان، بیمارستان کودکان بیمار، دانشگاه تورنتو. و ربکا هاول، دانشگاه تگزاس در مرکز سرطان MD اندرسون و آن سی مرتنز، دانشکده پزشکی دانشگاه اموری.