افراد آفریقایی کارائیب مبتلا به دیابت نوع 1 بیشتر در معرض خطر از دست دادن بینایی قرار دارند

افراد آفریقایی کارائیب مبتلا به دیابت نوع 1 39 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به رتینوپاتی دیابتی تهدید کننده بینایی هستند که در صورت عدم درمان می تواند منجر به نابینایی شود.

این مقاله که امروز در مراقبت از دیابت و به رهبری محققان کینگز، شواهد بسیار مورد نیاز را برای نشان دادن رابطه بین قومیت و رتینوپاتی مرتبط با دیابت نوع 1 اضافه می کند.

رتینوپاتی دیابتی به دلیل سطح بالای قند خون ایجاد می شود که به شبکیه که در پشت چشم قرار دارد آسیب می رساند. ممکن است سالها طول بکشد تا رتینوپاتی دیابتی در صورت عدم تشخیص و درمان، بینایی را تهدید کند. رتینوپاتی دیابتی علت اصلی نابینایی در افراد در سن کار در بریتانیا و بسیاری از کشورهای دیگر است.

این مطالعه یک گروه جمعیتی متنوع از جنوب لندن را طی شش سال دنبال کرد که دیابت نوع 1 داشتند اما هیچ نشانه‌ای از رتینوپاتی نداشتند. در پایان مطالعه، آنها دریافتند که قومیت کارائیب آفریقایی یک عامل خطر برای رتینوپاتی دیابتی تهدید کننده بینایی است، حتی اگر برای پیش بینی کننده های خطر سنتی مانند کنترل قند، فشار خون و همچنین وضعیت اجتماعی-اقتصادی تنظیم شود. این مطالعه همچنین نشان داد که کشورهای آفریقایی کارائیب و گروه قفقازی که کمترین خطر را داشتند، به همان تعداد در غربالگری چشم شرکت کردند.

محققان هشدار می دهند که معاینات چشمی دقیق تری برای گروه های در معرض خطر مورد نیاز است.

ما این مطالعه را انجام دادیم زیرا هیچ مطالعه قبلی در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 در مورد تأثیر بالقوه قومیت بر رتینوپاتی دیابتی وجود نداشت. مشاهدات جدید ما مبنی بر اینکه افراد مبتلا به دیابت نوع 1 از قومیت کارائیب آفریقایی 39 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به رتینوپاتی تهدید کننده بینایی هستند. دکتر Janaka Karalliedde، خواننده بالینی دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی، می‌گوید مستقل از عوامل خطر مرسوم نشان می‌دهد که نظارت بیشتر بر شبکیه و کنترل فاکتورهای خطر ممکن است در چنین گروه‌های پرخطر مورد نیاز باشد.

هیلاری ناتان، مدیر سیاستگذاری در JDRF، موسسه خیریه دیابت نوع 1 گفت: “از دست دادن بینایی ویرانگر است. این تحقیق مهم است زیرا به ما کمک می کند تا درک کنیم که چگونه نرخ پیشرفت بیماری دیابت نوع 1 می تواند در بین جمعیت های مختلف بیماران قومیتی تهاجمی تر باشد. یافته هایی مانند اینها می توانند به شواهد کمک کنند و مسیرهای درمانی شخصی سازی شده تری طراحی کنند که به جلوگیری از از دست دادن بینایی و ناتوانی کمک می کند.”

خانم ایولین منسا، سرپرست بالینی چشم پزشکی در مرکز بهداشت و درمان NHS دانشگاه نورث وست لندن، که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: «از زمان همه‌گیری کووید-19، تمرکز شدیدی بر نابرابری‌های بهداشتی قومیتی وجود داشته است. قبلی مطالعات به طور سنتی گروه‌های قومی غیرسفیدپوست را به قومیت‌های سیاه، آسیایی و اقلیت ادغام می‌کنند.

“تشخیص اینکه خطر ابتلا به رتینوپاتی دیابتی که بینایی را تهدید می کند 39٪ بیشتر در افراد کارائیب آفریقایی بیشتر است، یک یافته تکان دهنده است. شواهد نشان می دهد که تفاوت های نژادی در اندازه گیری های ضخامت مرکزی شبکیه (CRT) وجود دارد که در آن CRT در افراد سیاه پوست در مقایسه با همتایان سفید پوست آنها نازک تر است. به این معنی که مایع بیشتری در ماکولا نازک‌تر در مقایسه با ماکولا ضخیم‌تر مورد نیاز است تا برای درمان‌های ضد VEGF داخل زجاجیه تایید شده NICE واجد شرایط باشد.

علاوه بر این، داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی شبکه شبکیه شبکیه در تحقیقات بالینی رتینوپاتی دیابتی (DRCR) نشان می‌دهد که در ثبت نام شرکت‌کنندگان سیاه‌پوست در مقایسه با بار بیماری مورد انتظار و توزیع نژادی رتینوپاتی دیابتی کمتر حضور دارند. کار محققان کالج کینگ لندن کمک قابل توجهی است. به مجموعه شواهدی مبنی بر وجود نابرابری در سلامت برای سیاهپوستان مبتلا به دیابت نوع 1. برای تعیین دلایل وجود این نابرابری به تجزیه و تحلیل بیشتری نیاز است.”