نتایج یک مطالعه نشان می دهد که زنان باردار چاق آلوده به ویروس زیکا پاسخ ایمنی بدنشان را مختل می کنند

محققان دانشگاه سائوپائولو (USP) در برزیل برای اولین بار نشان دادند که چاقی بارداری مرتبط با عفونت ویروس زیکا بر پاسخ ضد ویروسی جفت تأثیر می گذارد و ظرفیت این اندام برای حمله به پاتوژن و محافظت از جنین را تضعیف می کند.

نتایج مطالعه در مقاله منتشر شده در مجله گزارش شده است ویروس ها.

به گفته نویسندگان، یافته ها بر اهمیت مراقبت های دوران بارداری کافی تاکید دارد. ما معمولاً چاقی در دوران بارداری را با مشکلاتی مانند دیابت بارداری یا نوزادان با وزن بالا مرتبط می‌دانیم، اما باید تاکید کرد که عواقب آن می‌تواند فراتر از این باشد. ما در این مطالعه ثابت کردیم که پاسخ ایمنی جفت یا به عبارت بهتر پاسخ ایمنی که رخ می‌دهد. ماریا نوتومی ساتو، استاد دانشکده پزشکی USP و آخرین نویسنده مقاله، گفت: در رابط مادر و جنین، در این موارد به شدت در معرض خطر است.

او توضیح داد که در موارد عفونت زیکا در زنان باردار چاق، رونویسی ژن ها و تولید پروتئین های دخیل در پاسخ ایمنی هر دو کاهش می یابد. او گفت: “بیش از همه، مسیر اینترفرون مختل است. پروتئین اینترفرون به مهار تکثیر ویروس کمک می کند و بخش بسیار مهمی از پاسخ به هر بیماری ویروسی است.”

لازم به ذکر است که زیکا مانند دنگی و SARS-CoV-2 قادر است از سد جفت عبور کرده و نوزاد را آلوده کند. این گروه 30 نمونه جفت از زنان باردار چاق و غیر چاق آلوده به زیکا را که توسط بنیاد اسوالدو کروز (FIOCRUZ)، یک موسسه تحقیقاتی زیرمجموعه وزارت بهداشت برزیل، و 39 نمونه از زنان سالم، توسط پاتریشیا روندو، محقق تهیه شده بود، تجزیه و تحلیل کردند. در دانشکده بهداشت عمومی USP که در حال انجام یک مطالعه جمعیتی بر روی زنان باردار در Araraquara، ایالت سائوپائولو است.

تجزیه و تحلیل نشان داد که زیکا می تواند جفت را از نظر مورفولوژیکی در زنان باردار چاق تغییر دهد و نارسایی مسیر اینترفرون نوع I جفتی را تشدید کند. به عنوان یک استراتژی فرار ایمنی، ویروس از فعال شدن گیرنده های داخل سلولی که RNA ویروسی را شناسایی می کنند و تولید اینترفرون نوع I را تحریک می کنند، مانند RIG-I، IRF-3 و MAVS، مهار می کند.

اینترفرون‌ها دسته وسیعی از سیتوکین‌ها هستند که برای دفاع از ارگانیسم استخراج می‌شوند و برای بسیج پاسخ ایمنی به پاتوژن‌ها، فعال کردن ژن‌هایی که تکثیر آنها را مختل می‌کنند، ضروری هستند.

یکی دیگر از مکانیسم های فرار مورد استفاده توسط زیکا، تخریب پروتئین STAT2 است که واسطه سیگنال دهی اینترفرون است. این مطالعه نشان داد که این استراتژی‌های فرار ویروس را قادر می‌سازد تا در جفت باقی بماند و تکثیر و انتقال آن به جنین را تسهیل کند.

“تجزیه و تحلیل نمونه های جفت نشان داد که در زنان باردار چاق غیر آلوده، هیچ تغییری در بیان رونویسی فاکتورهای ضد ویروسی یا بیان اینترفرون نوع I و III وجود نداشت. در زنان باردار چاق که به زیکا مبتلا شده بودند، ما شاهد کاهش بیان رونویسی بودیم. RIG-I و IFIH1 [the precursor gene for the protein MDA-5]. آنا کلودیا کاستلو برانکو، نویسنده اول مقاله و کاندیدای دکترا در بخش ایمونولوژی در موسسه علوم زیست پزشکی USP گفت: این کاهش منجر به ضعیف شدن پاسخ ضد ویروسی شد.

میکروسفالی

این مطالعه ارتباطی بین چاقی بارداری و میکروسفالی نوزادان پیدا نکرد. کاستلو برانکو گفت: «نشان دادن چنین پیوندی ممکن نبود زیرا این مطالعه شامل تعداد کمی نمونه بود. “تحقیقات قبلی نشان داده بود که عفونت زیکا در سه ماهه اول یا دوم به دلیل مشکلات مربوط به رشد عصبی جنین، برای بروز میکروسفالی بسیار مهم است. ما تعداد بیشتری نمونه از زنان باردار چاق که در دوران بارداری آلوده بودند، داشتیم. سه ماهه سوم.”

وی افزود: عوامل خطر مانند زمان عفونت در دوران بارداری و اینکه آیا عفونت اولیه، عفونت مجدد یا عفونت مزمن بوده است و همچنین پارگی غشاء و نوع تولد می تواند بر شیوع انتقال جنین تأثیر بگذارد.

چاقی حالتی از التهاب مزمن است که باعث بیماری‌های متابولیک متعدد می‌شود، او ادامه داد: گویی همه اجزای چاقی – هیپرپلازی سلول‌های چربی، تجمع چربی، تغییر میکروبیوتای روده – باعث می‌شود که ارگانیسم دائماً ملتهب شود. با این حال، التهاب کم است. درجه، بنابراین سیستم ایمنی بدن همیشه در هشدارهای نادرست متوالی در حالت آماده باش است.”

چاقی به طور کلی (نه در زمینه بارداری) با اختلال در پاسخ به عفونت ها و واکسن ها مرتبط است و یک عامل خطر برای بسیاری از بیماری ها است.

کاستلو برانکو گفت: “در زمینه بارداری، تاکنون مطالعات کمی ارتباط بین چاقی و خطر بالاتر عفونت ها را پیدا کرده است. مطالعه ما اولین مطالعه ای است که ثابت می کند پاسخ ایمنی جفت در زنان چاق آلوده به زیکا ضعیف شده است.”