تحقیقات تاثیر استرس مادر در دوران بارداری بر سلامت کودک را بررسی می کند

تحقیقات جدید دانشگاه سینسیناتی تأثیر استرس مادر در دوران بارداری را بر رشد عصبی نوزادان بررسی می کند.

این مطالعه در مجله منتشر شد روانپزشکی مولکولی.

رویدادهای زندگی استرس مادر در دوران بارداری با پیامدهای منفی رشد عصبی در فرزندان مرتبط است. مکانیسم‌های بیولوژیکی زیربنای این ارتباطات تا حد زیادی ناشناخته هستند، اما به گفته محققان، احتمالاً یک واکنش شیمیایی در بدن که در آن یک مولکول کوچک به نام گروه متیل به DNA اضافه می‌شود، به نام متیلاسیون DNA، نقش دارد. این یافته‌ها می‌تواند بینش‌های جدیدی را در مورد اینکه چگونه محیط جنین به طور بالقوه نه تنها بر رشد عصبی، بلکه بر متابولیسم و ​​عملکردهای ایمونولوژیک تأثیر می‌گذارد، ارائه دهد.

به گفته آنا روهلمن، محقق فوق دکتری در بخش علوم محیطی و بهداشت عمومی در کالج پزشکی UC و نویسنده اصلی این تحقیق، بیش از 5500 نفر در این مطالعه شرکت کردند که این جمعیت به 12 گروه جداگانه تقسیم شده بودند.

“مطالعه ما اولین مطالعه ای است که به چنین حجم نمونه بزرگی نگاه می کند و کل اپی ژنوم را بررسی می کند، بنابراین مانند مطالعات قبلی فقط به ژن های کنترل استرس نگاه نمی کند، بلکه به بررسی تمام مکان های اپی ژنومیک موجود در حال حاضر است که می توانید مطالعه کنید. “او می گوید.

این تحقیق پنج دسته جداگانه از استرس را که مادران باردار در دوران بارداری با آن مواجه می شوند، بررسی می کند. آنها عبارتند از استرس مالی، درگیری با شریک زندگی، درگیری با یکی از اعضای خانواده یا دوست، سوء استفاده (از جمله جسمی، عاطفی و روانی) و مرگ یک دوست یا خویشاوند، به علاوه یک امتیاز انباشته که همه دسته ها را ترکیب می کند.

Ruehlmann می گوید: “ما دریافتیم که وقتی مادر مقدار زیادی استرس را در دوران بارداری تجربه می کند، در واقع، ارتباطی با متیلاسیون DNA در خون بند ناف وجود دارد، که نوعی اصلاح اپی ژنتیکی در کودک است که در رحم رشد می کند.” .

اصلاحات اپی ژنتیکی چیزی است که توالی DNA را تغییر نمی‌دهد، با این حال DNA تغییر می‌کند که چیزی است که پویا است و می‌تواند در پاسخ به قرار گرفتن در معرض محیط تغییر کند. بنابراین، این چیزی است که می‌تواند بعداً روشن یا خاموش شود. زندگی کودک یا چیزی که شاید نمی تواند کاری انجام دهد، هنوز ناشناخته است. تصور می شود مکانیسمی برای کنترل بیان ژن باشد.”

روهلمن می‌گوید ناشناخته دیگر این است که چگونه این فرآیند روی بچه‌ها پس از تولد تأثیر می‌گذارد.

او می‌گوید: «ما پنج مکان خاص متیلاسیون DNA را با سه عامل استرس‌زای متفاوت مادر در دوران بارداری پیدا کردیم. یکی از آنها استرس تجمعی و حوزه‌های خاص استرس‌زا از تعارض با خانواده/دوستان، آزار (جسمی، جنسی و عاطفی) و مرگ یکی از دوستان نزدیک/بستگان بود که با متیلاسیون DNA در جنین در حال رشد همراه بود. اینها در ژن‌هایی رخ می‌دادند که گام‌های بعدی انجام برخی از آنالیزهای عملکردی است تا ببینیم این ژن‌ها واقعاً چگونه کار می‌کنند و متیلاسیون DNA چگونه بر بیان آنها تأثیر می‌گذارد.»

رولمن این فرآیند را به عنوان یک پازل بزرگ توصیف می کند.

او می‌گوید: «اصلاحات اپی ژنتیک یک فرآیند بسیار پویا هستند، تغییرات زیادی در پاسخ به عوامل محیطی رخ می‌دهد. “آنچه را که از نظر بیولوژیکی در ابتدای رشد جنین می بینید، ممکن است نتیجه آن را بعداً در طول رشد کودک نبینید. به عنوان یک زیست شناس، شروع به کشف برخی از سرنخ های بیولوژیکی در مورد اینکه چگونه رشد عصبی در طول رشد جنین تحت تاثیر قرار می گیرد، جذاب است. قطعات زیادی به پازل وجود دارد که هنوز به هم متصل نشده اند. این بسیار هیجان انگیز است.”