[ad_1]
اعتبار: Unsplash/CC0 دامنه عمومی
یک تیم بین المللی متشکل از 100 محقق در 70 سایت در 17 کشور هیچ کاهشی در مرگ و میر ناشی از درمان با نظارت بر اکسیمتری مغزی در نوزادان نارس مشاهده نکرده اند.
در مقاله “پایش اکسیمتری مغزی در نوزادان نارس بسیار زیاد” منتشر شده در مجله پزشکی نیوانگلندمحققان در مورد نتیجه یک کارآزمایی فاز 3 گزارش می دهند که در آن 1579 نوزاد بسیار نارس برای ارزیابی اثربخشی درمان هایی که از طریق نظارت بر سطح اکسیژن مغز در مقابل عدم نظارت در محیط مراقبت های ویژه برای 72 ساعت اول پس از تولد مورد بررسی قرار گرفتند. اگر نوزادان در زمان تولد کمتر از 28 هفته سن حاملگی داشتند، اگر تصمیمی برای ارائه حمایت کامل از زندگی گرفته شده بود، و اگر شروع مانیتورینگ اکسیمتری مغزی ظرف شش ساعت پس از تولد امکان پذیر بود، واجد شرایط ثبت نام بودند.
نوزادان در گروه اکسیمتری (772=n) به مدت 72 ساعت پس از تولد تحت نظارت اکسیمتری مغزی قرار گرفتند که با سنسور بزرگسال کوچک INVOS Medtronic اندازه گیری شد. یک بانداژ الاستیک یک کاوشگر با منابع نور مادون قرمز نزدیک و حسگرها را روی سر نوزاد ثابت کرد. یک سیگنال نشان دهنده درصد اشباع اکسیژن هموگلوبین به طور مداوم نمایش داده می شود. سیگنال در درجه اول اطلاعاتی را از وریدهای قشر و زیر قشر مستقیماً در زیر پروب نمایش می داد.
درمان با نظارت بر اکسیمتری مغزی برای 72 ساعت اول پس از تولد با بروز کمتر مرگ یا آسیب مغزی شدید در سن 36 هفته پس از قاعدگی نسبت به مراقبت معمول همراه نبود. مرگ یا آسیب مغزی شدید در 272 نوزاد از 772 نوزاد (35.2٪) در گروه اکسیمتری مغزی رخ داده است، در حالی که 274 از 807 نوزاد (34.0٪) در گروه مراقبت معمولی بودند.
عوارض جانبی جدی ارزیابی شده عبارت بودند از: مرگ، آسیب شدید مغزی، دیسپلازی برونش ریوی، رتینوپاتی نارس، انتروکولیت نکروزان و سپسیس دیررس. بروز عوارض جانبی جدی بین دو گروه تفاوتی نداشت، زیرا آستانه معناداری آماری (+/- 7.5٪) برآورده نشده بود. با توجه به اینکه چرا مداخله اضافی نتوانست یک مزیت اضافی ایجاد کند، محققان در مورد مسائل بالقوه در کارآزمایی حدس می زنند.
نویسندگان به برنامه آموزشی که برای ایجاد شایستگی با سیستم طراحی کرده اند به عنوان یک ضعف احتمالی اشاره می کنند. این آموزش اختیاری بود و شامل بیمارستان‌هایی می‌شد که تجربه کمی در مورد اکسیمتری مغزی داشتند یا نداشتند، که می‌توانست منجر به عدم قدردانی از داده‌های نظارتی اضافی شود.
چارچوب زمانی می‌توانست تأثیر داشته باشد زیرا نظارت در اتاق زایمان یا در چند ساعت اول در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان انجام نمی‌شد و تنها 72 ساعت درگیر بود.
علاوه بر این، هدف اصلی اکسیمتری مغزی یک آسیب مغزی هیپوکسیک-ایسکمیک است، بنابراین عواملی که با اکسیمتری قابل تشخیص نیستند ممکن است مسئول مرگ یا آسیب شدید مغزی در بسیاری از این نوزادان بسیار نارس باشد.
عوارض جانبی نیز گزارش شده است، از جمله آسیب شدید پوستی و آسیب فیزیکی مرتبط با دستگاه اکسیمتری. در حالی که تعامل بیمار با دستگاه نسبتاً محدود است (سنسور روی پیشانی چسبانده شده است)، سیم‌هایی که حسگرها را به واحد مانیتورینگ متصل می‌کنند ممکن است باعث جابجایی بحرانی لوله‌های داخل تراشه یا خطوط اندوواسکولار شده باشند.
مداخلات بالینی با هدف بهبود وضعیت تنفسی یا قلبی عروقی و انتقال اکسیژن که در واکنش به مانیتورینگ اکسیمتری رخ می‌دهد، ممکن است نیاز به مدیریت بهتر داشته باشد که منجر به نتایج نامطلوب شود.
در حالی که دستگاه اکسیمتری مغزی ممکن است اطلاعات مفیدی را در برخی سناریوها ارائه کرده باشد، این مطالعه دشواری در افزودن مداخلات به محیط بسیار پیچیده یک بخش مراقبت‌های ویژه و بیماران نوزادی را که قبلاً تحت مداخلات متعدد قرار گرفته‌اند، برجسته می‌کند.
اطلاعات بیشتر:
Mathias L. Hansen و همکاران، مانیتورینگ اکسیمتری مغزی در نوزادان نارس، مجله پزشکی نیوانگلند (2023). DOI: 10.1056/NEJMoa2207554
© 2023 Science X Network
نقل قولمطالعه (2023، 24 آوریل) که در 24 آوریل 2023 از https://medicalxpress.com/news/2023-04-reduction-death-severe بازیابی شد، نشان داد: بدون کاهش مرگ و میر یا آسیب شدید مغزی با نظارت بر اکسیمتری مغزی در نوزادان بسیار نارس -brain-jury.html
این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.
[ad_2]