رژیم‌های غذایی پرچرب مادر و اوایل زندگی باعث می‌شود که طعم غذای شور ایجاد شود

همه ما از اهمیت خوردن غذاهای سالم به ویژه در دوران بارداری آگاه هستیم. رژیم غذایی پرچرب عواقب چشمگیری بر متابولیسم دارد. می تواند منجر به چاقی، دیابت، بیماری مزمن کبدی و احتمالاً سرطان شود. کارهای قبلی نشان داده است که خوردن مقادیر زیاد چربی در دوران بارداری بر ترجیح طعم و متابولیسم فرزندان تأثیر می گذارد.

در اکثر خانواده ها، کودکان و والدین غذای مشابهی می خورند. به عبارت دیگر، مادرانی که از رژیم غذایی پرچرب استفاده می کنند، احتمالاً فرزندان خود را با غذاهای چرب تغذیه می کنند. عواقب قرار گرفتن مادر و اوایل زندگی با مقادیر زیاد چربی بر روی فرزندان چیست؟ این چیزی است که محققان دانشگاه پزشکی و دندانپزشکی توکیو (TMDU) در مطالعه ای که در آن منتشر شده است، بررسی کرده اند گزارش های علمی.

محققان از یک مدل موش برای بررسی تأثیر روی ترجیح طعم دو نسل (یعنی مادر باردار و نوزادان جوان) در معرض رژیم غذایی پرچرب استفاده کردند. زنان باردار و شیرده با رژیم غذایی پرچرب تغذیه شدند، در حالی که یک گروه کنترل یک رژیم غذایی استاندارد دریافت کردند. پس از از شیر گرفتن، فرزندان هر گروه رژیم غذایی مشابهی دریافت کردند – نوزادان مادرانی که در دوران بارداری با رژیم غذایی پرچرب تغذیه شده بودند و آنهایی که با رژیم غذایی استاندارد تغذیه شده بودند، به ترتیب به دریافت رژیم غذایی پرچرب و رژیم غذایی استاندارد ادامه دادند.

موش‌های جوان از گروه‌های رژیم غذایی پرچرب نسبت به همتایان خود از گروه‌های رژیم غذایی استاندارد وزن بیشتری اضافه کردند و انرژی بیشتری مصرف کردند.

تاکاشی اونو، نویسنده ارشد، توضیح می‌دهد: «ما تعجب کردیم که آیا رژیم‌های غذایی مختلف بر ترجیحات طعم موش‌ها تأثیر گذاشته است. “به خوبی ثابت شده است که طعم و مزه بر مصرف غذا تأثیر می گذارد. اگر چیزی طعم خوبی داشته باشد، مدارهای پاداش مغز فعال می شوند و احتمالاً مقدار بیشتری از آن را خواهید خورد.”

محققان ترجیحات حیوانی را برای پنج طعم اصلی آزمایش کردند: تلخ، ترش، شور، شیرین و اومامی، با استفاده از چالش دو بطری، که در آن دو بطری – یکی حاوی آب و دیگری آب با طعم – به طعم اضافه شد. قفس موش فرزندانی که در دوران بارداری و اوایل زندگی در معرض رژیم غذایی پرچرب قرار می گیرند، آب شور را ترجیح می دهند. در مقابل، در مقایسه با گروه رژیم غذایی استاندارد، هیچ ترجیح خاصی برای سایر مزه ها نشان ندادند.

چه مکانیسم هایی زیربنای این ترجیح است؟ محققان سطوح پروتئین های دخیل در درک طعم شور را بررسی کردند. Saranya Serirukchutarungsee، نویسنده ارشد این مطالعه توضیح می دهد: “بیان پروتئین و ژن AT1 در جوانه های چشایی فرزندان ماده در معرض رژیم غذایی پرچرب افزایش یافت. این اتفاق سه هفته پس از تولد رخ داد.” مشخص شده است که AT1 با ترجیح طعم شور مرتبط است و شواهد نشان می‌دهد که احتمالاً AT1 با افزایش مصرف سدیم در سلول‌های جوانه چشایی، بر ترجیح طعم شور تأثیر می‌گذارد.

درک بهتر برنامه‌ریزی رفتار غذایی و ترجیحات طعمی فرزندان هنگام در نظر گرفتن پیوندهای قوی بین رژیم غذایی نامناسب و سلامت ضعیف حیاتی است. این یافته‌ها اولین گام مهمی است که می‌تواند منجر به مطالعات بیشتر با هدف کاهش خطر ابتلا به چاقی و بیماری‌های مرتبط با رژیم غذایی، مانند بیماری‌های قلبی عروقی در فرزندان و نسل‌های بعدی شود.