احتمال بازگشت زنان جوان به بیمارستان در سال بعد از حمله قلبی بیشتر است

زنان جوانی که حمله قلبی را تجربه می‌کنند، پیامدهای نامطلوب‌تری دارند و در مقایسه با مردان همسن در سال بعد از ترخیص، بیشتر به بیمارستان بازمی‌گردند. بر اساس مطالعه منتشر شده در مجله کالج آمریکایی قلب و عروق، حمله قلبی دوم و درد قفسه سینه ناشی از قلب شایع‌ترین علل بستری مجدد هستند، اما بستری‌های غیرقلبی بیشترین اختلاف را نشان دادند.

میتسوکی گفت: “همه اینها با آگاهی عمومی نسبت به پیشگیری از حملات قلبی و برنامه های غربالگری برای شناسایی عوامل خطر سنتی قبل از حمله قلبی شروع می شود. بسیاری از مردم فکر می کنند حملات قلبی فقط در مردان میانسال یا مسن رخ می دهد که این درست نیست.” ساوانو، MD، Ph.D.، دانشیار فوق دکتری در مرکز بیمارستان ییل-نیو هاون برای تحقیقات و ارزیابی نتایج و نویسنده اصلی مطالعه.

“مردم باید بدانند که حملات قلبی در زنان جوان نیز رخ می دهد و می توانند با علائم غیر معمول ظاهر شوند. پس از تجربه حمله قلبی، زنان جوان به احتمال زیاد به رویکرد 360 سطح نیاز خواهند داشت.”

محققان از داده های مطالعه VIRGO استفاده کردند، یک مطالعه مشاهده ای از ارائه، درمان و نتایج زنان و مردان جوانی که بین سنین 18 تا 55 سال دچار حمله قلبی شده بودند. در مطالعه حاضر، 2985 بیمار آمریکایی (2009 زن در مقابل 976 مرد) که به دلیل حمله قلبی در بیمارستان بستری شده بودند، وارد شدند. پس از حذف مرگ‌های داخل بیمارستانی، گروه نهایی شامل 2979 بیمار (2007 زن در مقابل 972 مرد) بود.

این مطالعه وقایع حاد همه علت‌ها و علت‌های خاص را که نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشتند، بررسی کرد، که به این صورت تعریف شد که هر بیمارستان یا مشاهده‌ای که بیش از 24 ساعت در طول یک سال از ترخیص پس از حمله قلبی بماند، تعریف شد. وقایع به شرح زیر دسته بندی شدند:

• بستری شدن مرتبط با عروق کرونر: ترکیبی از بستری شدن در بیمارستان به دلیل حمله قلبی مکرر یا آنژین پایدار/ناپایدار (درد قفسه سینه ناشی از قلب)
• سایر بستری شدن قلبی یا سکته مغزی: ترکیبی از نارسایی قلبی، آریتمی، بیماری دریچه ای و سکته مغزی
• بستری غیرقلبی: هر بستری که به مسائل قلبی نسبت داده نمی شود، از جمله درد قفسه سینه که مربوط به قلب نیست، مشکلات گوارشی، خونریزی، شرایط روانی و غیره.

“ما فکر می کنیم زنان جوانی که با حملات قلبی مراجعه می کنند در مقایسه با مردان بار بیشتری از عوامل خطرزای قلبی عروقی دارند. به طور کلی، زنان جوان قبل از یائسگی توسط هورمون استروژن خود محافظت می شوند تا بروز حملات قلبی کمتری داشته باشند. ساوانو گفت: در این حفاظت فیزیولوژیکی، ما فکر می‌کنیم که تجمع بالاتری از عوامل خطر مانند چاقی، فشار خون بالا، کلسترول بالا، سیگار کشیدن و غیره برای ایجاد یک اثر موفقیت‌آمیز مورد نیاز است.

میانگین سنی 47 سال بود و 70 درصد خود را سفید پوست غیر اسپانیایی معرفی می کردند. نسبت بالایی از زنان در مقایسه با مردان خود را به عنوان سیاه پوست غیر اسپانیایی معرفی می کنند. زنان همچنین شیوع بالاتری از بیماری های همراه از جمله چاقی، نارسایی احتقانی قلب، سکته قبلی و بیماری کلیوی داشتند. در گروه بیماران، زنان جوان به احتمال زیاد در مقایسه با مردان در مطالعه دارای درآمد پایین، سابقه افسردگی و وضعیت سلامتی بدتر بودند.

ساوانو گفت: “برای زنان، این تعداد بیشتر از عوامل خطر احتمالاً باعث ایجاد مشکل در کنترل آنها پس از ترخیص می شود.” کنترل بدتر عوامل خطر با پیامدهای بدتری از جمله عود حملات قلبی، درد قفسه سینه ناشی از قلب و همچنین سایر بیماری های آترواسکلروتیک مانند سکته همراه است.

به گفته محققان، زنان کمتر با درد قفسه سینه به بیمارستان مراجعه می کنند و بیشتر از شش ساعت پس از شروع علائم به بیمارستان مراجعه می کنند. همچنین احتمال انفارکتوس میوکارد با ST بالا یا انفارکتوس میوکارد با عروق کرونر غیرانسدادی (MINOCA) بیشتر بود. زنانی که MINOCA را تجربه کردند جوان‌تر بودند، به احتمال زیاد یک بیمار سیاهپوست غیر اسپانیایی، سیگاری بودند، سطح تحصیلات پایین‌تری داشتند و کمترین نسبت بیماری عروق کرونر قبلی را داشتند.

این بیماران همچنین رضایت کمتری از درمان را در مقایسه با مردان یا زنانی که با انفارکتوس میوکارد با بیماری انسدادی عروق کرونر (MI-CAD) مراجعه می‌کنند، گزارش کردند. به طور متوسط، زنان مدت طولانی تری در بیمارستان ماندند و میزان کمتری از درمان های پزشکی توصیه شده توسط دستورالعمل از جمله آسپرین، استاتین ها، مسدودکننده های بتا و مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (مهارکننده های ACE) را دریافت کردند.

میزان بستری شدن به هر علتی در طی یک سال پس از ترخیص برای زنان 34.8 درصد و برای مردان 23 درصد بود. علت اصلی بستری شدن در بیمارستان برای زنان مربوط به بیماری عروق کرونر و به دنبال آن بستری های غیر قلبی و سپس سایر بستری های قلبی و سکته مغزی بود. زنان مبتلا به MINOCA در مقایسه با زنانی که MI-CAD را تجربه کرده بودند، میزان پیامدهای یک ساله کمتری داشتند. تفاوت جنسی قابل توجهی بین زنان و مردان برای بستری های غیرقلبی در مقایسه با سایر بستری ها وجود داشت (145.8 در مقابل 69.6 در هر 1000 نفر در سال).

ساوانو گفت: “ما فکر می کنیم که تجمع عوامل خطر که در جمعیت MI-CAD دیده می شود با شیوع بالای بستری شدن در بیمارستان یک سال پس از حمله قلبی مرتبط است.” با این حال، ما باید تاکید کنیم که این بدان معنا نیست که بیماران MINOCA “کم خطر” هستند. ما از مطالعات اخیر می دانیم که MINOCA در مقایسه با زنان با سن مشابه یک بیماری خوش خیم نیست و این موارد نیاز به ارزیابی بیشتر برای درک مکانیسم زمینه ای و درمان شرایط خاص دارد.

به گفته محققان، یافته‌ها نیاز به تلاش‌های مداوم برای بهینه‌سازی استراتژی‌های پیشگیرانه ثانویه برای کاهش بستری‌های مرتبط با عروق کرونر را نشان می‌دهد، اما همچنین نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد علل و مکانیسم‌های بستری غیرقلبی را به ویژه با توجه به تفاوت جنسی قابل توجه نشان می‌دهد.

در سرمقاله ضمیمه، مارتا گولاتی، MD، خانم، گفت: “این مطالعه به طور مهمی افزایش نرخ بستری مجدد قلبی عروقی و غیر قلبی عروقی را در زنان در مقایسه با مردان، با ارتباط واضح بین عوامل روانی اجتماعی و جمعیت شناختی مشخص می کند. تفاوت‌های جنسی در عوامل روانی-اجتماعی و میزان بیماری‌های همراه ناشناخته است.”

“چرا زنان بیشتر از مردان به عنوان کم درآمد در این گروه شناسایی می شوند؟ چرا این همگروه شیوع تقریباً دو برابری افسردگی در زنان را در مقایسه با مردان نشان می دهد؟ به عنوان یک جامعه قلبی عروقی، با ادامه این پرسش که چرا شاید بتوانیم به “بعدش چه خواهد شد.”

محدودیت‌های مطالعه شامل جزئیات بستری‌های غیرقلبی است که جمع‌آوری نشده است و ممکن است نتایج به گروه‌های جمعیتی که در گروه مطالعه کمتر ارائه شده‌اند تعمیم یابد.