کشف نشانگر زیستی، تشخیص زودهنگام بیماران پرخطر COVID-19 را ممکن می کند

محققان بیومارکری را کشف کرده‌اند که می‌تواند به شناسایی زودهنگام افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به کووید-۱۹ شدید هستند کمک کند.

این مطالعه به رهبری محققان محاسباتی از WEHI، با همکاری دانشگاه کوئینزلند، دانشگاه فناوری کوئینزلند و بیمارستان Marcelino Champagnat در برزیل، از تکنیک‌های رونویسی فضایی پیشرفته برای غربالگری ژن‌های مرتبط با التهاب بیش از حد در ریه‌ها، که یک شاخص کلیدی از شدید بودن است، استفاده کرد. کووید -19.

به تازگی منتشر شده در مجله تنفسی اروپا این یافته ها پتانسیل ایجاد انقلابی در شیوه درمان بیماران و کاهش فشار بر سیستم مراقبت های بهداشتی کشور را دارند.

محققان اکنون در تلاشی بین‌المللی برای ترجمه این تحقیق به یک آزمایش تشخیصی برای شناسایی بیماران در معرض خطر ابتلا به کووید-19 شدید در مراحل اولیه عفونت شرکت می‌کنند تا مداخلات مراقبت‌های بهداشتی را بهتر هدف قرار دهند و از پذیرش‌های ICU مرتبط با این بیماری جلوگیری کنند. بیماری شدید

نشانگر اولیه بیماری شدید

تیم تحقیقاتی نمونه‌هایی را از 30 بیمار در سه گروه جمع‌آوری کرد: 10 بیمار مبتلا به کووید-19، 10 بیمار مبتلا به آنفولانزای H1N1 و 10 بیمار غیر آلوده.

دکتر چین وی تان گفت که تیم قادر به ایجاد یک چشم انداز رونویسی ژنی است که نشان می دهد چگونه قسمت های مختلف ریه در هر سناریو تحت تاثیر قرار می گیرند.

دکتر تان گفت: “فقط تعداد محدودی از نشانگرهای زیستی به طور قابل توجهی در ریه های بیماران کووید-19 در مقایسه با بیماران مبتلا به آنفولانزا تنظیم شده است. وجود ژن IFI27 یک پیش بینی قابل اعتماد از التهاب شدید ریه بود.”

“مطالعه پیگیری چند کوهورتی ما نشان داده است که بیان بیومارکر IFI27 در بیماران COVID-19 می تواند پیشرفت بیماری را پیش بینی کند و به شدت با شدت بیماری مرتبط است.”

پروفسور ملیسا دیویس گفت: این کشف راه را برای ایجاد یک آزمایش تشخیصی هموار می کند، بنابراین بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به کووید-19 شدید هستند می توانند زودهنگام تریاژ و درمان شوند.

پروفسور دیویس گفت: «زمانی که بیمار به کلینیک مراجعه می‌کند، می‌توانیم با اندازه‌گیری سطوح IF127 در خون – بدون توجه به علائمی که ارائه می‌کنند، شدت علائم او را ارزیابی کنیم.» “چنین تشخیص زودهنگام بیماران پرخطر به بهبود تریاژ بیماران کمک می کند؛ نه تنها در طول همه گیری فعلی، بلکه در همه گیری های ویروسی بالقوه آینده نیز.”

ابزارهای جدید برای همه گیری های آینده

دانشیار پروفسور دیویس گفت که فناوری جدید Nanostring GeoMX و رویکردهای تجزیه و تحلیل توسعه یافته توسط تیم او، برای درک بهتر چگونگی تأثیر COVID-19 بر بافت ریه بسیار مهم بوده است.

او گفت: “ما از تکنیکی به نام رونویسی فضایی استفاده کردیم که به ما امکان می دهد ابعاد بیشتری به اطلاعاتی که می توانیم از نمونه ها جمع آوری کنیم اضافه کنیم.”

“این می تواند مکان و تنوع بافت را به گونه ای توضیح دهد که با سایر فناوری ها امکان پذیر نیست. در این مورد، تصویر عمیق تری از تغییرات سلولی ناشی از عفونت ویروسی ارائه می دهد. به ما اجازه می دهد تا پاسخ میزبان به ویروس و روابط فضایی بین ریه و سلول های آلوده به ویروس.”