داروهای دیابت با عوارض جانبی قلبی کمتر در جانبازان مسن همراه است

آگونیست‌های گیرنده GLP1 – دسته‌ای از داروهای دیابت – نسبت به نوع دیگری از داروهای دیابت (مهارکننده‌های DPP4) در جانبازان مسن‌تر بدون بیماری قلبی قبلی، با عوارض جانبی قلبی عروقی کمتری همراه هستند. یافته ها، گزارش شده در سالنامه طب داخلی، به پزشکان در انتخاب یک رژیم دارویی دیابت برای بیماران مسن کمک خواهد کرد.

کریستین رومی، MD، MPH، استاد پزشکی در بخش پزشکی داخلی عمومی و بهداشت عمومی گفت: “ما معتقدیم این مطالعه کمک مهمی به مراقبت از بیمار است و به آنچه ما به عنوان پزشکان در مورد درمان دیابت و پیشگیری از بیماری قلبی می دانیم اضافه می کند.” و نویسنده ارشد مطالعه.

دکتر لی ریچاردسون، یکی از همکاران بخش پزشکی قلب و عروق، خاطرنشان کرد: بیش از 30 میلیون بزرگسال در ایالات متحده مبتلا به دیابت هستند و این تشخیص خطر بروز حوادث ناگوار قلبی عروقی (حمله قلبی، سکته مغزی یا مرگ قلبی عروقی) و بستری شدن در بیمارستان نارسایی قلبی را افزایش می دهد. و اولین نویسنده مطالعه جدید.

ریچاردسون گفت که محققان به دنبال رفع دو شکاف دانش بودند، اول اینکه بسیاری از داروهای دیابت جدیدتر در مقابل دارونما مورد آزمایش قرار گرفتند، که تشخیص اینکه آیا یک نوع نسبت به دیگری مزیت دارد یا نه، و دوم اینکه آزمایشات بالینی فواید قلبی عروقی را نشان می دهد. این داروها در افرادی که قبلاً بیماری قلبی داشتند، انجام شد.

ریچاردسون می‌گوید: «ما می‌خواستیم هنگام مقایسه دو دسته دارویی رایج، آگونیست‌های گیرنده GLP1 و مهارکننده‌های SGLT2، در مقابل یک مقایسه‌کننده فعال، مهارکننده‌های DPP4، در افراد بدون بیماری قلبی، تفاوت‌هایی در MACE – حوادث نامطلوب قلبی عروقی عمده – مشاهده کنیم.

او افزود که مهارکننده‌های DPP4 با توجه به حوادث قلبی عروقی خنثی هستند و همچنان به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در یک مطالعه همگروهی گذشته نگر بر روی کهنه سربازان آمریکایی، محققان دریافتند افزودن یک آگونیست گیرنده GLP1 در مقایسه با درمان با مهارکننده DPP4 در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و بدون سابقه قبلی، با حدود 20 درصد کاهش خطر ابتلا به MACE و نارسایی قلبی در بیمارستان مرتبط است. بیماری قلبی. رومی گفت که کاهش خطر منجر به سه مورد کمتر نارسایی قلبی، مرگ، حمله قلبی یا سکته مغزی در 1000 نفری است که از این دارو برای یک سال استفاده می‌کنند.

مهارکننده‌های SGLT2 بستری شدن در بیمارستان نارسایی قلبی و MACE را در مقایسه با مهارکننده‌های DPP4 برای پیشگیری اولیه از بیماری‌های قلبی کاهش ندادند.

این مطالعه شامل نزدیک به 100000 جانباز بود که اولین نسخه یک داروی ضد دیابت (متفورمین، انسولین یا سولفونیل اوره) را از سال 2001 تا 2016 دریافت کردند و سپس یک آگونیست گیرنده GLP1، مهارکننده SGLT2 یا مهارکننده DPP4 را به رژیم درمانی دیابت خود اضافه کردند. داده های پیگیری تا سال 2019 جمع آوری شد.

میانه سن بیمار 67 سال و میانگین مدت دیابت 8.5 سال بود. محققان متغیرهایی مانند سن، جنس، نژاد، شاخص توده بدن، فشار خون، مقادیر آزمایشگاهی مانند هموگلوبین A1c و سابقه بیماری های قبلی را در تجزیه و تحلیل آماری وارد کردند.

این مطالعه استفاده از آگونیست‌های گیرنده GLP1، مهارکننده‌های SGLT2 یا مهارکننده‌های DPP4 را به عنوان درمان‌های خط اول برای درمان دیابت نوع 2 مورد بررسی قرار نداد.

رومی گفت: «دیابت و عوارض ناشی از آن بار سنگین مراقبت های بهداشتی را نشان می دهد و سالانه منجر به مرگ نزدیک به 200000 نفر می شود که اغلب به دلیل بیماری قلبی است. پزشکان، دانشمندان و بیماران می‌خواهند تمام تلاش خود را برای پیشگیری از بیماری‌های قلبی برای افرادی که در معرض خطر هستند انجام دهند. ما معتقدیم که آزمایش‌های پیشگیری اولیه در آینده با این داروهای ضد دیابت مورد نیاز است. برای برخی از بیماران، این داروها هزینه زیادی دارند، اما اگر آنها از بیماری قلبی جلوگیری کنید، در این صورت بازده سرمایه گذاری عالی خواهد بود.»

ریچاردسون خاطرنشان کرد که محدودیت مطالعه حاضر این است که بیشتر بیماران مردان سفیدپوست بودند.

او گفت: «امید برای کارآزمایی‌های پیشگیری اولیه آینده این است که گروه متنوعی از شرکت‌کنندگان را که نماینده بیمارانی هستند که ما در کلینیک‌هایمان به صورت روزانه می‌بینیم، ثبت نام کنند.»

آگونیست های گیرنده GLP1 شامل داروهای exenatide، liraglutide، semaglutide و غیره هستند. مهارکننده های SGLT2 شامل امپاگلیفلوزین، داپاگلیفلوزین و کاناگلیفلوزین هستند. مهار کننده های DPP4 شامل آلوگلیپتین، لیناگلیپتین، ساکساگلیپتین و سیتاگلیپتین هستند.