هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای به شدت با افزایش خطر آرتریت روماتوئید مرتبط است

تحقیقات منتشر شده در مجله دسترسی آزاد نشان می دهد که میزان قرار گرفتن در معرض محیطی با هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای یا به اختصار PAH به شدت با خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید در فرد مرتبط است. BMJ Open.

یافته‌ها نشان می‌دهد که این مواد شیمیایی که از سوزاندن زغال‌سنگ، نفت، گاز، چوب یا تنباکو و همچنین کباب کردن گوشت و سایر غذاها با شعله ایجاد می‌شوند، همچنین به نظر می‌رسد بیشترین تأثیر سیگار بر خطر ابتلا به این بیماری را داشته باشند.

شواهد زیادی وجود دارد که چندین ماده سمی محیطی را با شرایط طولانی مدت مختلف مرتبط می کند. اما مطالعات کمی به ارتباط آنها با شرایط التهابی، مانند آرتریت روماتوئید، که تصور می‌شود از تداخل بین ژن‌ها، جنسیت، و سن و عوامل محیطی، از جمله سیگار کشیدن، تغذیه و سبک زندگی ناشی می‌شود، بررسی کرده‌اند.

برای تلاش و روشن کردن نقش بالقوه قرار گرفتن در معرض محیطی بر خطر آرتریت روماتوئید، محققان از پاسخ‌های به نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه ایالات متحده (NHANES) بین سال‌های 2007 و 2016 استفاده کردند.

NHANES طیف گسترده ای از سموم از جمله PAH را ارزیابی می کند. مواد شیمیایی مورد استفاده در ساخت پلاستیک و محصولات مصرفی مختلف (PHTHTEs)؛ و ترکیبات آلی فرار (VOCs)، مشتق شده از رنگ ها، عوامل پاک کننده، و آفت کش ها، در میان چیزهای دیگر. همراه با داده های مربوط به سلامت، تغذیه، رفتارها و محیط زیست.

این مطالعه شامل 21987 بزرگسال بود که 1418 نفر از آنها به آرتریت روماتوئید مبتلا بودند و 20569 نفر از آنها نداشتند. نمونه‌های خون و ادرار برای اندازه‌گیری مقدار کل PAH (7090 شرکت‌کننده)، PHTHTEs (7024) و VOCs (7129) در بدن گرفته شد.

شانس ابتلا به آرتریت روماتوئید در میان افرادی که در 25 درصد از سطوح بالای PAH بدن قرار داشتند، بدون توجه به اینکه قبلاً سیگاری بوده یا فعلی، بالاترین میزان بود.

پس از در نظر گرفتن عوامل بالقوه تأثیرگذار، از جمله مصرف فیبر غذایی، فعالیت بدنی، سیگار کشیدن، درآمد خانوار، پیشرفت تحصیلی، سن، جنس و وزن (BMI)، تنها یک PAH-1-هیدروکسی نفتالین- به شدت با شانس بالاتر (80%) مرتبط بود. ) از بیماری.

متابولیت‌های PHTHTE و VOC پس از محاسبه عوامل تأثیرگذار بالقوه با افزایش خطر مرتبط نبودند.

با این حال، تا حدودی تعجب آور است که سیگار کشیدن با افزایش خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید پس از محاسبه سطوح PAH در بدن همراه نبود.

و تجزیه و تحلیل بیشتر برای جدا کردن تأثیرات PAH و سیگار نشان داد که سطح PAH بدن 90٪ از کل اثر سیگار را بر خطر آرتریت روماتوئید تشکیل می دهد.

این یک مطالعه مشاهده ای است و به همین دلیل نمی تواند علت را تعیین کند. و محققان محدودیت‌های مختلفی را برای یافته‌های خود تأیید می‌کنند، از جمله اینکه اندازه‌گیری مواد سمی محیطی در بافت چربی (چربی) در دسترس نبود.

آنها همچنین سطوح فلزات سنگین را که قبلاً با خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید مرتبط بود اندازه گیری نکردند. سیگار منبع اصلی فلز سنگین کادمیوم است.

اما آنها می نویسند: “طبق دانش ما، این اولین مطالعه ای است که نشان می دهد PAH نه تنها زمینه ساز اکثریت رابطه بین سیگار کشیدن و [rheumatoid arthritis]، بلکه به طور مستقل به آن کمک می کند [it].

این مهم است زیرا PAH در همه جا در محیط وجود دارد و از منابع مختلف به دست می آید و به طور مکانیکی توسط گیرنده هیدروکربنی آریل به پاتوفیزیولوژی زمینه ای مرتبط است. [rheumatoid arthritis]”

آنها می‌افزایند: «در حالی که سطوح PAH در بزرگسالانی که سیگار می‌کشند بیشتر است… سایر منابع قرار گرفتن در معرض PAH شامل محیط‌های داخلی، اگزوز وسایل نقلیه موتوری، گاز طبیعی، دود ناشی از آتش‌سوزی چوب یا زغال سنگ، دود ناشی از آسفالت جاده‌ها، و مصرف کبابی یا ذغالی شده است. خوراکی ها.

این موضوع از آنجایی که خانوارهایی با وضعیت اقتصادی-اجتماعی پایین‌تر معمولاً کیفیت هوای داخلی پایین‌تری را تجربه می‌کنند و ممکن است در مناطق شهری در کنار جاده‌های اصلی یا در مناطق پرترافیک زندگی کنند، مناسب است.» بنابراین، این افراد ممکن است آسیب‌پذیر باشند.