مطالعه جدید نشان می دهد که جفت، نه فقط مغز، نقش اصلی در خطر ژنتیکی اسکیزوفرنی دارد.

بر اساس مطالعه جدیدی که توسط موسسه توسعه مغز لیبر انجام شده است، به نظر می رسد بیش از 100 ژن مرتبط با خطر اسکیزوفرنی به دلیل نقش آنها در جفت و نه در مغز در حال رشد، باعث بیماری می شوند.

دانشمندان به طور کلی بیش از یک قرن تصور می کردند که ژن های خطر اسکیزوفرنی عمدتاً، اگر نه منحصراً، مربوط به مغز است. اما آخرین تحقیق، به تازگی منتشر شده در ارتباطات طبیعت، دریافت که جفت نقش بسیار مهمی در ایجاد بیماری نسبت به آنچه قبلاً شناخته شده بود بازی می کند.

دانیل واینبرگر، MD، نویسنده ارشد مقاله و مدیر و مدیر عامل شرکت می گوید: “راز ژنتیک اسکیزوفرنی در دید آشکار پنهان شده است – جفت، اندام حیاتی در حمایت از رشد قبل از تولد، مسیر رشد خطر را راه اندازی می کند.” موسسه توسعه مغز لیبر، واقع در پردیس پزشکی جان هاپکینز در بالتیمور.

دیدگاه مشترک در مورد علل اسکیزوفرنی این است که عوامل خطر ژنتیکی و محیطی به طور مستقیم و فقط در مغز نقش دارند، اما این نتایج اخیر نشان می‌دهد که سلامت جفت نیز حیاتی است.

محققان دریافتند که ژن‌های اسکیزوفرنی بر عملکرد حیاتی جفت برای حس کردن مواد مغذی در جریان خون مادر، از جمله اکسیژن، و تبادل مواد مغذی بر اساس یافته‌های آن تأثیر می‌گذارند. ژن‌های خطر اسکیزوفرنی در سلول‌های جفت که هسته این تبادل مواد مغذی مادر و جنین به نام تروفوبلاست را تشکیل می‌دهند، کمتر بیان می‌شوند و بر نقش جفت در پرورش جنین در حال رشد تأثیر منفی می‌گذارند.

این مقاله همچنین چندین ژن را در جفت شناسایی می کند که عوامل ایجاد کننده دیابت، اختلال دوقطبی، افسردگی، اوتیسم و ​​اختلال بیش فعالی کمبود توجه یا ADHD هستند. با این حال، دانشمندان ارتباط ژنتیکی بسیار بیشتری با ژن های اسکیزوفرنی نسبت به هر یک از این اختلالات دیگر پیدا کردند.

محققان همچنین کشف کردند که ژن‌های خطر اسکیزوفرنی که در جفت یافت می‌شوند ممکن است تأثیر نسبتاً بیشتری بر وراثت‌پذیری، احتمال بیماری‌های ارثی از اجداد، نسبت به ژن‌های خطرساز موجود در مغز داشته باشند.

Gianluca Ursini، MD، Ph.D.، نویسنده اصلی مقاله و محقق در موسسه Lieber می گوید: “هدف قرار دادن بیولوژی جفت یک رویکرد بالقوه جدید برای پیشگیری است که جام مقدس سلامت عمومی است.” دانشمندان می‌توانند تغییرات ژن‌های خطر جفت را ده‌ها سال قبل از شروع احتمالی یک اختلال، احتمالاً حتی در جریان خون مادر در دوران بارداری، تشخیص دهند. اگر پزشکان می‌دانستند کدام کودکان بیشتر در معرض خطر اختلالات رشدی هستند، می‌توانستند مداخلات اولیه را برای حفظ سلامت آنها انجام دهند. ”

دانشمندان همچنین تفاوت های جالبی بر اساس جنسیت در ژن های خطر جفت پیدا کردند. ژن‌های مختلف با خطر اسکیزوفرنی بر اساس اینکه جفت از یک کودک مذکر یا دختر آمده است، مرتبط بودند. در بارداری با کودکان پسر، به نظر می رسد فرآیندهای التهابی در جفت نقش اصلی را ایفا می کنند. تحقیقات قبلی نشان داده است که مردان نسبت به زنان در برابر استرس دوران بارداری آسیب پذیرتر هستند. به طور کلی، اختلالات رشدی مانند اسکیزوفرنی بیشتر در مردان و پسران رخ می دهد.

محققان همچنین نتایج مربوط به بارداری COVID-19 را کشف کردند. دانشمندان نمونه کوچکی از جفت را از مادرانی که در دوران بارداری مبتلا به کووید-19 بودند مورد مطالعه قرار دادند و دریافتند که ژن های اسکیزوفرنی برای خطر جفت به طور چشمگیری در این جفت ها فعال شده است. این یافته نشان می دهد که عفونت COVID-19 در دوران بارداری ممکن است یک عامل خطر برای اسکیزوفرنی باشد زیرا عفونت چگونه بر جفت تأثیر می گذارد. دانشمندان موسسه Lieber این امکان را با تحقیقاتی که جفت COVID-19 را بررسی می‌کنند برای کسب اطلاعات بیشتر دنبال می‌کنند.

محققان موسسه Lieber امیدوارند مطالعه مداوم آنها در مورد ژن های جفت روزی به ابزارهای درمانی و تشخیصی جدیدی منجر شود که شاید تحولی در زمینه پزشکی دوران بارداری ایجاد کند.

دکتر واینبرگر می گوید: «در دوران مدرن پزشکی مولکولی و ژنتیکی، درمان استاندارد برای حاملگی پیچیده هنوز هم عمدتاً در تختخواب است. این بینش‌های مولکولی جدید در مورد چگونگی عملکرد ژن‌های مرتبط با اختلالات مغز و سایر اندام‌ها در جفت، فرصت‌های جدیدی را برای بهبود سلامت دوران بارداری و پیشگیری از عوارض بعدی در زندگی ارائه می‌دهد.

ارائه شده توسط موسسه توسعه مغز لیبر