مطالعه مرتبط با پلاگ های مخاطی و مرگ و میر COPD می تواند به نجات زندگی کمک کند

تجزیه و تحلیل گذشته نگر داده های بیماران از مطالعه COPDGene نشان می دهد که هدف قرار دادن پلاگ های مخاطی می تواند به جلوگیری از مرگ و میر ناشی از بیماری مزمن انسدادی ریه – چهارمین علت اصلی مرگ و میر در ایالات متحده کمک کند.

بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) با پلاک های مخاطی مسدود کننده راه هوایی مواجه می شوند، تجمع مخاط در ریه ها که می تواند بر کیفیت زندگی و عملکرد ریه تأثیر بگذارد. مطالعه جدیدی که توسط محققان بیمارستان بریگهام و زنان، یکی از اعضای مؤسس سیستم مراقبت های بهداشتی Mass General Brigham انجام شد، نشان داد که پلاگ های مخاطی نیز با مرگ و میر بیشتر مرتبط هستند. یافته ها، منتشر شده در جاما و به طور همزمان در کنفرانس بین المللی انجمن قفسه سینه آمریکا در سال 2023 ارائه شد، می تواند به پزشکان کمک کند تا آمار مرگ و میر COPD را که یکی از شایع ترین و کشنده ترین بیماری های تنفسی است کاهش دهند.

آلخاندرو دیاز، نویسنده گزارشگر، گفت: “به عنوان یک بیماری مزمن، COPD قابل درمان نیست، اما یافته‌های ما نشان می‌دهد که استفاده از روش‌های درمانی برای شکستن این پلاک‌های مخاطی می‌تواند به بهبود نتایج برای بیماران COPD کمک کند، که بهترین چیز بعدی است.” MD MPH، دانشمند دانشیار در بخش پزشکی ریوی و مراقبت های ویژه در بریگام. موکوس چیزی است که ما در حال حاضر از نقطه نظر علوم پایه در مورد آن چیزهای زیادی می دانیم، و همچنین بسیاری از درمان های هدفمند مخاطی وجود دارد که یا در حال حاضر برای بیماری های دیگر وجود دارند یا در حال توسعه هستند، بنابراین یک هدف بسیار امیدوارکننده است.

COPD 15.9 میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می دهد و چهارمین علت مرگ و میر است. اغلب در نتیجه سیگار کشیدن یا قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلاینده های هوا رخ می دهد. با حذف قرار گرفتن در معرض این آلاینده ها می توان پیشرفت COPD را کاهش داد، اما راهی برای درمان این بیماری وجود ندارد. و رویکرد درمانی استاندارد برای COPD برای سالهای زیادی بدون تغییر باقی مانده است.

دیاز گفت: “در چهار دهه گذشته ما تنها دو هدف برای درمان COPD داشته ایم – یا ترویج اتساع برونش، که به معنای گسترده تر کردن راه های هوایی است یا کاهش التهاب برونش.” این به ما می‌گوید که ممکن است بیشتر از آنچه قبلاً تصور می‌کردیم می‌توانیم در مورد این بیماری انجام دهیم.»

مطالعه حاضر یک تحلیل گذشته‌نگر مشاهده‌ای از داده‌های مطالعه اپیدمیولوژی ژنتیک COPD (COPDGene) بود، یک مطالعه بالینی در مقیاس بزرگ که هدف آن بررسی عوامل خطر ژنتیکی زمینه‌ای COPD بود. این مطالعه شامل بیش از 10000 شرکت‌کننده بود که بین سال‌های 2007 و 2011 استخدام شدند و افراد مبتلا به COPD را در مراحل مختلف، از خفیف‌ترین تا شدیدترین، دربرگرفت.

برای این مطالعه مشاهده‌ای جدید، محققان داده‌های بیش از 4000 نفر از این بیماران را بررسی کردند. برای تعیین اینکه کدام بیماران دارای پلاگ های مخاطی هستند، محققان سی تی اسکن قفسه سینه بیماران را که در اولین بازدید آنها از کلینیک گرفته شده بود، تجزیه و تحلیل کردند. انجام سی تی اسکن بر روی همه بیماران بدون در نظر گرفتن علائمی که خود گزارش شده بودند، به محققان این امکان را داد که حتی در بیمارانی که احساس بیماری نمی کردند، پلاگ های مخاطی پیدا کنند.

دیاز می گوید: «ایجاد مخاط بخشی طبیعی از پاسخ ایمنی بدن است، اما معمولاً زمانی که بهتر می شویم، آن را سرفه می کنیم. COPD باعث می شود بدن مخاط بیش از حد تولید کند و پاکسازی آن را سخت تر می کند، بنابراین در نهایت با این پلاگ های مخاطی مواجه می شوید که ارتباط قوی با علائم خاصی ندارند و می توانند شناسایی نشوند.

محققان دریافتند که در طول این مطالعه، میزان مرگ و میر بیماران COPD بدون مخاط قابل تشخیص 34 درصد بود. برای بیماران مبتلا به پلاگ های مخاطی در دو بخش ریه، میزان مرگ و میر به 46.7 درصد افزایش یافت. برای بیماران دارای پلاگ در سه بخش ریه یا بیشتر، میزان مرگ و میر 54.1 درصد بود.

دیاز می‌افزاید: «داده‌ها ارتباط قانع‌کننده‌ای بین تجمع این پلاگ‌های مخاطی و مرگ و میر کلی را نشان می‌دهند، اما ما هنوز چیزی در مورد عوامل ایجادکننده آن نمی‌دانیم».

از آنجایی که موکوس یک هدف درمانی شناخته شده برای سایر بیماری‌ها است، محققان در حال برنامه‌ریزی بعدی هستند تا درمان‌های موجود برای هدف‌گیری مخاط را در افراد مبتلا به COPD آزمایش کنند تا تعیین کنند که آیا درمان موکوس پلاگ‌ها می‌تواند تأثیر مثبتی بر نتایج بیمار داشته باشد یا خیر.

در این بین، تحقیقات نشان می‌دهد که عواملی بر مرگ و میر COPD تأثیر می‌گذارند که ما هنوز اطلاعات کمی درباره آنها داریم و لزوماً همه این عوامل به عنوان علائم برای بیمار ظاهر نمی‌شوند.

دیاز گفت: “این واقعیت که این پلاگ های مخاطی با مرگ و میر در مراحل مختلف بیماری مرتبط بودند، به ما می گوید که جنبه هایی از پیشرفت COPD وجود دارد که می توان آنها را با سی تی اسکن تشخیص داد، حتی اگر توسط بیمار احساس نشود.” این موضوع چندان ساده نیست که بگوییم هر فرد مبتلا به COPD باید فردا تمام شود و سی تی اسکن انجام دهد، اما این موضوعی است که پزشکان باید در هنگام کار با بیماران خود در نظر بگیرند.