بیولوژیکی که توسط ورزشکاران استفاده می شود می تواند درد عصبی ناشی از شیمی درمانی و دیابت را کاهش دهد

سرم شرطی شده اتولوگ (ACS) – یک درمان بیولوژیکی که ورزشکاران مشهور برای درمان آرتریت و آسیب های ورزشی به آن سوگند یاد می کنند – همچنین برای نوع درد عصبی ناشی از شیمی درمانی یا دیابت مفید است.

در یک مطالعه با استفاده از جوندگان، محققان Duke Health دریافتند که تزریق نخاعی سرم مطبوع، درد اندام را برای مدت طولانی‌تری نسبت به مسکن‌های معمولی کاهش می‌دهد. آنها همچنین نشان دادند که این تسکین درد طولانی مدت ناشی از فرآیندی خارج از اثرات ضد التهابی است که قبلاً به ACS نسبت داده شده بود – بینشی که می تواند استفاده از درمان را افزایش داده و گسترش دهد.

یافته ها به صورت آنلاین در مجله منتشر شده است مغز، رفتار و ایمنی.

توماس بوکهیت، سرپرست تیم تحقیق، دانشیار بخش بیهوشی دوک و مدیر برنامه درمان های درد بازسازی کننده دوک، گفت: «به نظر می رسید که این درمان مؤثرتر و ماندگارتر از سایر درمان های بیولوژیکی باشد.

ACS از خون خود فرد تولید می‌شود و سپس در یک سانتریفیوژ پردازش می‌شود تا سلول‌های خونی را حذف کرده و پروتئین‌های ضدالتهابی را متمرکز کند. در حالی که FDA تایید نشده است، این درمان در دوک و همچنین تعداد کمی از مراکز دیگر در ایالات متحده ارائه می شود و برای سال ها مورد تمجید ورزشکارانی قرار می گیرد که برای آسیب های غضروفی تحت تزریق قرار می گیرند.

Buchheit و نویسنده ارشد Ru-Rong Ji، Ph.D.، شروع به همکاری برای درک بهتر عوامل طولانی مدت تسکین درد با ACS کردند. جی استاد دپارتمان‌های بیهوشی، نوروبیولوژی و زیست‌شناسی سلولی در دوک است و در مکانیسم‌های مولکولی و سلولی زیربنای درد تخصص دارد. او همچنین مدیر مرکز طب ترجمه ای درد است.

تیم تحقیقاتی علاوه بر این، از تخصص نویسنده ارشد تونی جون هوانگ، دکترای مهندسی مکانیک و علوم مواد، که بر روی ریز ذرات در مایعات برای تشخیص و درمان های زیست پزشکی تمرکز دارد، بهره بردند.

تیم دوک از مایع ACS انسان، موش و موش برای آزمایش اثربخشی آن به عنوان درمانی برای نوروپاتی استفاده کرد. این سرم ها به موش ها و موش ها پس از اینکه حیوانات تحت یک رژیم دارویی شیمی درمانی پاکلیتاکسل قرار گرفتند، تزریق شد که برای درمان سرطان سینه، تخمدان و ریه استفاده می شود. شایع ترین عارضه جانبی پاکلیتاکسل بی حسی و گزگز در دست ها و پاها است.

این درمان نه تنها درد عصبی حیوانات را کاهش داد، بلکه تأثیر آن چندین هفته طول کشید – بسیار فراتر از ساعت ها یا روزهایی که داروهای مسکن معمولی ارائه می کردند.

Buchheit گفت: “این ما را بر آن داشت تا بررسی کنیم که چه چیزی باعث این اثر طولانی مدت می شود، زیرا نمی توان آن را با خواص ضد التهابی معمولی که ما با ACS مرتبط می کنیم توضیح داد.”

به طور خاص، مزایای ACS تا حد زیادی به فراوانی پروتئین های رشد و سایتوکین های ضد التهابی جدا شده در سرم نسبت داده شده است. سیتوکین ها پروتئین های سیگنال دهی هستند که به تنظیم التهاب کمک می کنند. اما این پروتئین‌ها فقط نتایج کوتاه‌مدتی ایجاد می‌کنند، نه مزایای بلندمدتی که در این مطالعه دیده می‌شوند و در موقعیت‌های بالینی واقعی تجربه می‌شوند.

در عوض، محققان دوک دریافتند که به نظر می‌رسد اگزوزوم‌ها جزئی هستند که به ACS دوام می‌دهند. این وزیکول‌های کوچک حاوی مجموعه‌ای از مولکول‌ها هستند که با التهاب مبارزه می‌کنند، از جمله میکرو RNA‌ها، و از طریق فرآیند تهویه و انکوباسیون ACS به شدت فعال می‌شوند.

جی گفت: “یافته ما این است که اگزوزوم ها – بسته های کوچک اطلاعاتی که سلول هایی مانند سلول های ایمنی به اشتراک می گذارند – مسئول اثرات طولانی مدت تسکین درد ACS هستند.” “با توصیف این مکانیسم جدید شناسایی شده برای چگونگی تسکین درد طولانی مدت ACS، ما می توانیم تعدادی از کاربردهای درمانی اضافی را کشف کنیم. ما علاقه زیادی به ادامه کار خود برای بررسی پروفایل های اگزوزوم در ACS برای تعریف بیشتر مکانیسم های پشت این درمان تسکین درد داریم.” ”