مداخله نزدیک بین مادر و نوزاد نارس ممکن است خطر مرگ و میر نوزادان را تقریباً یک سوم کاهش دهد

مطالعه ای که به صورت آنلاین در ژورنال منتشر شده نشان می دهد که روش مراقبتی شامل تماس پوست به پوست بین مادر و نوزاد نارس یا نوزاد کم وزن او به طور قابل توجهی بر شانس بقای کودک تأثیر می گذارد. سلامت جهانی BMJ.

محققان دریافتند که شروع مداخله در عرض 24 ساعت پس از تولد و انجام آن برای حداقل هشت ساعت در روز، هر دو به نظر می رسد این رویکرد را در کاهش مرگ و میر و عفونت موثرتر می کند.

روش مراقبتی که به عنوان “مراقبت از مادر کانگورو” (KMC) شناخته می شود، شامل حمل نوزاد، معمولاً توسط مادر، در زنجیر با تماس پوست به پوست است و بسیاری از مطالعات انجام شده نشان داده اند که این روشی برای کاهش مرگ و میر است. و خطر عفونت برای کودک.

سازمان بهداشت جهانی آن را به عنوان استاندارد مراقبت در میان نوزادان کم وزن پس از تثبیت بالینی توصیه می کند.

با این حال، کمتر در مورد زمان ایده آل برای شروع مداخله شناخته شده است. از این رو، پژوهشگران هندی مروری بر تعداد زیادی کارآزمایی تصادفی‌شده و مبتنی بر جامعه در این موضوع انجام دادند.

با نگاهی به مطالعات موجود، آنها تصمیم گرفتند KMC را با مراقبت‌های معمولی مقایسه کنند و شروع زودهنگام (در عرض 24 ساعت پس از تولد) را با شروع بعدی KMC مقایسه کنند تا ببینند این چه تأثیری بر مرگ و میر نوزادان و نوزادان و بیماری‌های شدید در بین دارد. نوزادان کم وزن و نارس.

مرور آنها 31 کارآزمایی را بررسی کرد که شامل 15559 نوزاد بود و از این میان، 27 مطالعه KMC را با مراقبت های معمولی مقایسه کردند، در حالی که چهار مطالعه با شروع زودرس KMC مقایسه کردند.

تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که در مقایسه با مراقبت های معمولی، به نظر می رسد KMC خطر مرگ و میر را تا 32٪ در طول بستری شدن در بیمارستان یا تا 28 روز پس از تولد کاهش می دهد، در حالی که به نظر می رسد خطر ابتلا به عفونت شدید مانند سپسیس را تا 15٪ کاهش می دهد. .

همچنین مشخص شد که کاهش مرگ و میر بدون در نظر گرفتن سن حاملگی یا وزن کودک در زمان ثبت نام، زمان شروع، و محل شروع KMC (بیمارستان یا جامعه) مشاهده شد.

همچنین اشاره شد که مزایای مرگ و میر زمانی که مدت زمان روزانه KMC حداقل هشت ساعت در روز بود بیشتر از مدت زمان KMC کوتاهتر بود.

مطالعاتی که در اوایل با KMC دیر شروع شده مقایسه شده بودند، کاهش مرگ و میر نوزادان را به میزان 33 درصد و کاهش احتمالی خطر 15 درصدی در سپسیس بالینی را تا 28 روز پس از شروع اولیه KMC نشان دادند.

این مرور محدودیت‌هایی داشت از این جهت که مطالعات مورد بررسی شامل مداخله‌ای بود که به وضوح توسط شرکت‌کنندگان شناخته شده بود، به طوری که می‌توانست آن را به‌عنوان نوزادان مغرضانه، نوزادان با وزن بسیار کم، بسیار نارس و نوزادان به شدت ناپایدار اغلب از مطالعات کنار گذاشته شود.

با این حال، نویسندگان مرور گفتند که خطر سوگیری در مطالعات وارد شده به طور کلی کم بود، و از آنجا که مرور آنها شامل جستجوی جامع و سیستماتیک مطالعات موجود بود، قطعیت شواهد برای پیامدهای اولیه متوسط ​​تا زیاد بود.

آنها نتیجه گرفتند: “یافته های ما از تمرین KMC برای نوزادان نارس و کم وزن در اسرع وقت پس از تولد و حداقل هشت ساعت در روز حمایت می کند.”

“تحقیقات آینده باید بر غلبه بر موانع و تسهیل‌کننده‌ها برای پیاده‌سازی در مقیاس بزرگ KMC در محیط‌های تسهیلات و جامعه متمرکز شود. داده‌های مربوط به پیامدهای رشد عصبی بلندمدت نیز مورد نیاز است.”