این مطالعه برای اولین بار نشان می دهد که وضعیت ویرانگر قلب را می توان معکوس کرد

سه مردی که نارسایی قلبی ناشی از تجمع پروتئین‌های سمی و چسبناک داشتند، پس از تغییر خود به خود در یک مورد بی‌سابقه که توسط تیمی در دانشگاه UCL (کالج دانشگاه لندن) و بیمارستان سلطنتی فری توصیف شد، اکنون بدون علائم هستند.

این بیماری که نوعی آمیلوئیدوز است که قلب را تحت تأثیر قرار می دهد، پیشرونده است و تاکنون غیرقابل برگشت بوده است و نیمی از بیماران در عرض چهار سال پس از تشخیص جان خود را از دست داده اند.

مطالعه جدید که به صورت نامه ای در مجله پزشکی نیوانگلند، در مورد سه مرد 68، 76 و 82 ساله گزارش می دهد که با آمیلوئیدوز قلبی ترانس تیرتین تشخیص داده شد اما بعدا بهبود یافتند. گزارش‌های خود آنها از بهبود علائم با ارزیابی‌های عینی از جمله اسکن‌های تشدید مغناطیسی قلبی عروقی (CMR) تأیید شد که نشان می‌دهد تجمع پروتئین‌های آمیلوئید در قلب پاک شده است.

نویسنده اصلی پروفسور ماریانا فونتانا (بخش پزشکی UCL) گفت: “ما برای اولین بار دیدیم که قلب می تواند با این بیماری بهتر شود. این تا به حال شناخته شده نبوده است و آن را برای آنچه ممکن است با جدید ممکن باشد افزایش می دهد. درمان ها.”

محققان همچنین شواهدی مبنی بر پاسخ ایمنی در این سه مرد پیدا کردند که به طور خاص آمیلوئید را هدف قرار داده بودند. آنتی‌بادی‌های هدف‌دار آمیلوئید در سایر بیمارانی که وضعیتشان به‌طور طبیعی پیشرفت کرده بود، یافت نشد.

پروفسور جولیان گیلمور، نویسنده ارشد (بخش پزشکی UCL)، رئیس مرکز UCL آمیلوئیدوز، مستقر در بیمارستان رویال فری، گفت: “اینکه آیا این آنتی بادی ها باعث بهبودی بیماران شده است یا خیر، به طور قطع ثابت نشده است. با این حال، داده های ما نشان می دهد که این بسیار محتمل است و پتانسیل ایجاد مجدد چنین آنتی بادی هایی در آزمایشگاه و استفاده به عنوان درمان وجود دارد. ما در حال حاضر در حال بررسی بیشتر این موضوع هستیم، اگرچه این تحقیق در مرحله مقدماتی باقی مانده است.”

آمیلوئیدوز ترانس تیرتین (ATTR) توسط رسوبات آمیلوئیدی متشکل از پروتئین خون به نام ترانس تیرتین (TTR) ایجاد می شود. این می تواند ارثی یا غیر ارثی (“نوع وحشی”) باشد. تجمع این رسوبات پروتئینی در قلب، کاردیومیوپاتی آمیلوئیدی ATTR (ATTR-CM) نامیده می شود.

هدف درمان‌های فعلی در NHS تسکین علائم نارسایی قلبی (که ممکن است شامل خستگی، تورم در پاها یا شکم، و تنگی نفس با فعالیت باشد)، اما آمیلوئید را درمان نمی‌کند (اگرچه تعدادی از “خاموش کردن ژن” وجود دارد. در حال حاضر درمان هایی در حال آزمایش هستند که غلظت پروتئین TTR را در خون کاهش می دهد و در نتیجه تشکیل آمیلوئید را کند می کند.

پیشرفت در تکنیک های تصویربرداری – که برخی از آنها در مرکز UCL برای آمیلوئیدوز پیشگام شدند – به این معنی است که افراد بیشتری نسبت به 20 سال پیش مبتلا به این بیماری تشخیص داده می شوند. پیش از این، تشخیص نیاز به بیوپسی (شامل بافت گرفته شده از قلب) بود.

تکنیک های تصویربرداری همچنین به معنای بار آمیلوئید بر روی قلب و در نتیجه پیشرفت بیماری است که می توان با دقت بیشتری پایش کرد و تشخیص مواردی را که شرایط معکوس شده است، به جای اینکه صرفاً ثابت بماند، آسان تر می کند.

آخرین مطالعه که توسط موسسه خیریه سلطنتی رایگان پشتیبانی می شود، زمانی آغاز شد که یک مرد 68 ساله گزارش کرد که علائم خود بهبود یافته است. این امر باعث شد که تیم تحقیقاتی به بررسی سوابق 1663 بیمار مبتلا به ATTR-CM بپردازند. از این بیماران دو مورد دیگر شناسایی شد.

بهبودی این سه مرد از طریق آزمایش خون، چندین تکنیک تصویربرداری از جمله اکوکاردیوگرافی (نوعی سونوگرافی)، اسکن CMR و سینتی گرافی (اسکن استخوان پزشکی هسته ای) و برای یک بیمار، ارزیابی ظرفیت ورزش تایید شد. اسکن CMR نشان داد که ساختار و عملکرد قلب به حالت تقریباً طبیعی بازگشته است و آمیلوئید تقریباً به طور کامل پاک شده است.

نگاهی عمیق به سوابق و ارزیابی‌های بقیه 1663 گروه نشان داد که این سه بیمار تنها کسانی بودند که وضعیتشان معکوس شده بود.

یکی از این سه مرد تحت بیوپسی عضله قلب قرار گرفت که نشان دهنده یک واکنش التهابی غیر معمول در اطراف رسوبات آمیلوئید (از جمله گلبول های سفید خون به نام ماکروفاژها) بود که نشان دهنده یک واکنش ایمنی است. چنین پاسخ التهابی در 286 نمونه برداری از بیمارانی که بیماری آنها پیشرفت طبیعی داشته است، مشاهده نشد.

محققان با بررسی بیشتر این موضوع، آنتی‌بادی‌هایی را در سه بیمار پیدا کردند که به طور خاص به رسوبات آمیلوئید ATTR در بافت موش و انسان و به آمیلوئید ATTR مصنوعی متصل می‌شدند. چنین آنتی بادی در 350 بیمار دیگر در گروه با یک دوره بالینی معمولی وجود نداشت.

اگر بتوان این آنتی بادی ها را مهار کرد، می توان آنها را با درمان های جدیدی که تولید پروتئین TTR را سرکوب می کند ترکیب کرد و به پزشکان این امکان را می دهد که آمیلوئید را پاک کنند و همچنین از رسوب بیشتر آمیلوئید جلوگیری کنند.

یکی از این درمان‌های امیدوارکننده، انفوزیون داخل وریدی منفرد NTLA-2001 است، یک درمان جدید ویرایش ژنی مبتنی بر CRISPR/Cas9. نتایج اولیه کارآزمایی به رهبری پروفسور گیلمور نشان می‌دهد که ممکن است پیشرفت بیماری را متوقف کند.

مرکز UCL برای آمیلوئیدوز یکی از مراکز پیشرو در جهان برای تحقیقات آمیلوئید است. این مرکز شامل مرکز ملی آمیلوئیدوز NHS، تنها مرکز متخصص آمیلوئیدوز در بریتانیا است.

جان اسپایرز، مدیر اجرایی موسسه خیریه رویال فری، گفت: “به عنوان یک موسسه خیریه NHS، مفتخریم که از این تحقیق حمایت می کنیم. اولویت ما هدایت تحقیقات در مراحل اولیه است که درمان های نوآورانه را زودتر برای بیماران به ارمغان می آورد.”

“این کار نه تنها نشان دهنده یک پیشرفت بزرگ در درک ما از آمیلوئیدوز قلبی است، بلکه به طور اساسی فرصت های جدیدی را برای گزینه های درمانی موثرتر باز می کند. این یک پیشرفت بسیار مهم است که ما از طرف همه بیماران مرکز ملی آمیلوئیدوز و خانواده های آنها از آن استقبال می کنیم.” بسیاری از آنها با تلاش های جمع آوری کمک های مالی خود به بودجه تحقیقاتی ما کمک کرده اند.”