مشکل در به خواب رفتن، خواب ماندن با افزایش خطر سکته مغزی مرتبط است

بر اساس مطالعه ای که در مجله منتشر شده است، افرادی که علائم بی خوابی مانند مشکل به خواب رفتن، خواب ماندن و زود بیدار شدن را دارند، ممکن است بیشتر در معرض سکته مغزی باشند. عصب شناسی. علاوه بر این، محققان دریافتند که این خطر در افراد زیر 50 سال بسیار بیشتر است. این مطالعه ثابت نمی کند که علائم بی خوابی باعث سکته مغزی می شود. فقط یک ارتباط را نشان می دهد.

درمان‌های زیادی وجود دارد که می‌تواند به افراد کمک کند کیفیت خواب خود را بهبود بخشند، بنابراین تعیین اینکه کدامیک از مشکلات خواب منجر به افزایش خطر سکته مغزی می‌شود ممکن است به درمان‌های اولیه یا درمان‌های رفتاری برای افرادی که مشکل خواب دارند و احتمالاً خطر سکته را کاهش می‌دهد، کمک کند. وندمی ساوادوگو، نویسنده این مطالعه، دکتر، MPH، Ph.D. از دانشگاه مشترک المنافع ویرجینیا در ریچموند و عضو آکادمی نورولوژی آمریکا گفت.

این مطالعه شامل 31126 نفر با میانگین سنی 61 سال بود. شرکت کنندگان در ابتدای مطالعه هیچ سابقه سکته مغزی نداشتند.

از شرکت کنندگان چهار سوال در مورد اینکه چند وقت یکبار در به خواب رفتن، مشکل در بیدار شدن در طول شب، مشکل در بیدار شدن خیلی زود و ناتوانی در بازگشت به خواب و اینکه چقدر در صبح احساس استراحت می کنند، پرسیده شد. گزینه های پاسخ شامل «بیشتر اوقات»، «گاهی اوقات» یا «به ندرت یا هرگز» بود. نمرات از صفر تا هشت متغیر بود که عدد بالاتر به معنای علائم شدیدتر بود.

پس از آن افراد به طور متوسط ​​9 سال تحت تعقیب قرار گرفتند. در این مدت، 2101 مورد سکته مغزی وجود داشت.

پس از تعدیل سایر عواملی که می‌توانند بر خطر سکته مغزی تأثیر بگذارند، از جمله مصرف الکل، سیگار کشیدن و سطح فعالیت بدنی، محققان دریافتند افرادی که یک تا چهار علامت دارند، در مقایسه با افرادی که هیچ علامتی ندارند، 16 درصد افزایش خطر سکته مغزی دارند. از 19149 نفر با یک تا چهار علامت، 1300 نفر دچار سکته مغزی شدند. از 6282 نفری که هیچ علامتی نداشتند، 365 نفر دچار سکته مغزی شدند. افرادی که 5 تا 8 علامت بی خوابی داشتند، 51 درصد بیشتر در معرض خطر بودند. از 5695 نفر با پنج تا هشت علامت، 436 نفر دچار سکته مغزی شدند.

ارتباط بین علائم بی خوابی و سکته مغزی در شرکت کنندگان زیر 50 سال قوی تر بود و افرادی که 5 تا 8 علامت را تجربه کردند در مقایسه با افرادی که هیچ علامتی نداشتند، تقریباً چهار برابر خطر سکته مغزی داشتند. از 458 نفر زیر 50 سال با پنج تا هشت علامت، 27 نفر دچار سکته مغزی شدند. خطر سکته مغزی در افراد 50 ساله یا بالاتر با تعداد علائم مشابه در مقایسه با افراد بدون علامت، 38 درصد افزایش یافته است. از 654 نفر 50 سال و بالاتر با 5 تا 8 علامت، 33 نفر دچار سکته مغزی شدند.

ساوادوگو افزود: “این تفاوت در خطر بین این دو گروه سنی ممکن است با وقوع بیشتر سکته مغزی در سنین بالاتر توضیح داده شود.” فهرست عوامل خطر سکته مغزی مانند فشار خون بالا و دیابت می تواند با افزایش سن افراد افزایش یابد و علائم بی خوابی را به یکی از بسیاری از عوامل احتمالی تبدیل کند. این تفاوت چشمگیر نشان می دهد که مدیریت علائم بی خوابی در سنین پایین تر ممکن است یک استراتژی موثر برای پیشگیری از سکته باشد. تحقیقات آینده باید کاهش خطر سکته مغزی را از طریق مدیریت مشکلات خواب بررسی کند.

این ارتباط برای افراد مبتلا به دیابت، فشار خون بالا، بیماری قلبی و افسردگی بیشتر شد.

محدودیت مطالعه این بود که افراد علائم بی خوابی خود را گزارش کردند، بنابراین اطلاعات ممکن است دقیق نبوده باشد.