داروی آزمایشی سرطان ممکن است التهاب مرتبط با بیماری قلبی را کاهش دهد

یک مطالعه جدید نشان می دهد که یک داروی تجربی که قبلاً به عنوان یک درمان بالقوه برای سرطان، ریه و بیماری آلزایمر آزمایش شده است، ممکن است پیشرفت آترواسکلروز را که منجر به بیماری قلبی می شود، کند کند.

این مطالعه که توسط محققان دانشکده پزشکی NYU Grossman هدایت شد، مکانیسم‌های پشت آترواسکلروز را بررسی کرد که در آن رسوبات چربی در رگ‌های خونی ایجاد می‌شوند. از آنجایی که این تجمع به پلاک تبدیل می‌شود و باعث واکنش‌های ایمنی نابجا (التهاب) می‌شود، می‌تواند جریان خون را مسدود کرده و باعث حمله قلبی یا سکته شود.

منتشر شده در 8 ژوئن در مجله تحقیقات قلب و عروق طبیعتمطالعه جدید نشان داد که پلاسما (قسمت مایع خون) از بیماران مبتلا به بیماری آترواسکلروتیک یک سیگنال التهابی معمولاً بالا را در سلول های ایمنی خون تحریک می کند. سپس آزمایش‌های بیشتر نشان داد که داروی ساراکاتینیب این سیگنال‌دهی التهاب را بیش از 90 درصد در نمونه‌های خون انسان و نمونه‌های بافت بیمار کاهش می‌دهد.

لتیزیا آمادوری، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «یافته‌های ما بینش جدیدی از مکانیسم‌های التهابی در آترواسکلروز ارائه می‌کند و برای اولین بار نشان می‌دهد که ساراکاتینیب ممکن است در مواردی که درمان استاندارد، به شکل استاتین‌ها، کمکی نمی‌کند، یک درمان مؤثر ارائه دهد.» ، دکترا، دانشمند تحقیقاتی ارشد در NYU Langone Health.

پزشکان برای کاهش چربی‌های مضر خون، استاتین‌ها را تجویز می‌کنند، اما مطالعات نشان می‌دهد که حتی با کاهش رسوب پلاک، التهاب در بسیاری از بیماران که در معرض خطر حمله قلبی هستند، ادامه می‌یابد. به گفته نویسندگان مطالعه، علل این پاسخ ایمنی مزمن در بیماران به طور کامل شناخته نشده است و گاهی اوقات درمان های ضد التهابی در مطالعات بیمار بی اثر می شوند.

برای این مطالعه، تیم نمونه خون 34 مرد و زن مبتلا به بیماری قلبی عروقی آترواسکلروتیک (ASCVD) را که همگی از استاتین استفاده می کردند، تجزیه و تحلیل کردند و آنها را با نمونه هایی از 24 اهدا کننده سالم مقایسه کردند.

نویسندگان این مطالعه به منظور استفاده از ساراکاتینیب، 4823 ژن از جمله 277 ژن را که قبلاً در التهاب نقش دارند و سیتوکین‌ها و سایر پروتئین‌هایی را تولید می‌کنند که پاسخ ایمنی مزمن را تقویت می‌کنند، بررسی کردند.

به گفته آمادوری، این تیم استدلال کرد که اگر یک داروی خاص بتواند جلوی ساخت همه این مولکول‌ها را بگیرد، می‌تواند پاسخ را آرام کند.

به جای تلاش برای ایجاد یک داروی مناسب از ابتدا، محققان در عوض به لیستی از داروهایی که قبلاً تأیید شده یا برای کاربردهای دیگر آزمایش شده بودند، روی آوردند. به طور خاص، آنها مجموعه‌ای از مجموعه داده‌های مؤسسه ملی بهداشت به نام کتابخانه امضاهای سلولی مبتنی بر شبکه یکپارچه را جستجو کردند که حاوی صدها هزار نتیجه آزمایشی است که اثرات مولکول‌های مختلف، پروتئین‌های سیگنال‌دهنده و تغییرات ژنتیکی را بر روی سلول‌های انسانی ترسیم می‌کند.

از آنجا که ساراکاتینیب در این جستجو نشان داده شد که بیان ژن‌های هدف را معکوس می‌کند، فرآیندی که توسط آن ژن‌ها برای تولید پروتئین فعال می‌شوند، نویسندگان آن را در سلول‌های انسانی، بافت‌های بیمار و مدل‌های حیوانی آزمایش کردند تا ببینند آیا واقعاً می‌تواند متوقف شود یا نه. یا التهاب ناشی از ASCVD را معکوس کند.

در میان یافته‌ها، نتایج نشان داد که ساراکاتینیب فعالیت ژنی را که مسئول تولید پروتئین‌های التهابی مانند اینترلوکین-1 بتا و اینترلوکین-6 هستند که واکنش‌پذیری ایمنی ASCVD را حفظ می‌کنند، مسدود می‌کند. قابل ذکر است، یک مهارکننده اینترلوکین 1 بتا به طور موثری از حمله قلبی در یک کارآزمایی قبلی نشان داده شد. در عین حال، این دارو ژن‌هایی را تقویت کرد که پروتئین‌هایی می‌سازند که با انتقال چربی از شریان‌ها به پاکسازی رسوبات پلاک کمک می‌کنند.

آزمایش‌های بیشتر روی خرگوش‌ها نشان داد که ساراکاتینیب التهاب ناشی از پلاک را تا حدود 97 درصد در مقایسه با حیوانات درمان‌نشده کاهش می‌دهد. آمادوری می‌گوید در عین حال در موش‌ها، همین درمان باعث کاهش 80 درصدی سلول‌های مرتبط با التهاب در پلاک‌ها و کاهش رسوبات پلاک بین 48 تا 70 درصد بسته به دوز دارو شد.

کیارا جیانارلی، نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید: «روش مهندسی معکوس ما برای یافتن کاربردهای جدید برای داروهای قدیمی در تئوری می‌تواند برای کشف روش‌های درمانی عملاً برای هر بیماری که شامل التهاب باشد، استفاده شود. از آنجایی که این مواد شیمیایی قبلاً برای ایمنی آزمایش شده‌اند، این تکنیک رویکردی سریع و مقرون‌به‌صرفه برای توسعه داروسازی ارائه می‌دهد.»

Giannarelli، دانشیار گروه های پزشکی و آسیب شناسی در NYU Langone، می گوید که تیم مطالعه بعدی قصد دارد از همان پروتکل خود برای کشف درمان های بالقوه برای سایر بیماری های التهابی مرتبط با ASCVD، مانند آرتریت روماتیسمی یا دیابت نوع 2 استفاده کند.

با این حال، جیانارلی هشدار می دهد که اگرچه ساراکاتینیب امیدوارکننده به نظر می رسد، اما همچنان باید از نظر بالینی آزمایش شود تا اطمینان حاصل شود که درمان واقعاً در بیماران کار می کند.

Giannarelli مخترع یک ​​حق ثبت اختراع در انتظار (Tech 160808G PCT/US2022/017777) برای این رویکرد درمانی برای درمان ASCVD و همچنین برای مسیر توسعه داروی تیم است.