مطالعه راه هایی برای بهبود ارتباط بین پزشکان و بیماران را بررسی می کند

درک نتایج پزشکی همیشه آسان نیست – و اظهارات خطری که با آنها همراه است شاید حتی کمتر از اینها باشد. انتقال اطلاعات آماری به بیماران کار آسانی نیست.

تیمی از دانشمندان حوزه های پزشکی، آموزش پزشکی و آموزش ریاضی در LMU مطالعه ای را در مجله منتشر کرده اند. PLOS ONE بررسی چگونگی ارتباط بین پزشکان و بیماران در مورد خطرات واقعی می تواند موثرتر شود.

از این گذشته، درک معنای واقعی اعداد خاص همیشه آسان نیست. کارین بایندر، یکی از متخصصان آموزشی ریاضیات، می‌گوید: “حتی پزشکان گاهی اوقات در تعیین ارزش پیش‌بینی درست با مشکل مواجه می‌شوند. و اگر تفسیر داده‌ها برای پزشک دشوار باشد، انتقال دقیق اطلاعات به بیماران به روشی که آنها می‌توانند درک کنند، دشوارتر است.” نویسندگان مطالعه

مورد زیر به عنوان مثال استفاده می شود: یک بیمار به تازگی یک یافته واضح سونوگرافی از تیروئید خود دریافت کرده است. آیا این بدان معناست که او سرطان تیروئید دارد؟ لزوماً نه، زیرا با وجود اینکه بیمار سرطان تیروئید نداشته باشد، احتمال مثبت بودن نتیجه معاینه وجود دارد.

برای توضیح دادن به بیماران که تصویر آماری پس از چنین نتیجه آزمایش مثبت چگونه به نظر می رسد، دو رویکرد وجود دارد. یکی از آنها نیاز به تفکر جانبی دارد، در حالی که تفسیر دیگری از دیدگاه بیمار بسیار آسان تر است، همانطور که محققان توانستند نشان دهند.

بیزی در مقابل اطلاعات تشخیصی

رویکرد بیزی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد، از تعداد بیمارانی که واقعاً به این بیماری مبتلا هستند، ناشی می شود. اول از همه، پزشک توضیح می‌دهد که به طور کلی این بیماری چقدر تکرار می‌شود – برای مثال: “از 1000 بیمار، 50 نفر سرطان تیروئید دارند.” سپس پزشک بیان می کند: الف) برای چند نفر از این بیماران مبتلا به سرطان تیروئید، نتیجه آزمایش مثبت است (20 از 50) و ب) چند نفر که با این وجود سرطان تیروئید ندارند، نتیجه آزمایش مثبت دارند (110 نفر از آنها). از 950 باقیمانده).

این معمولاً اطلاعاتی است که پزشک می داند یا می تواند به راحتی در مورد آن تحقیق کند. تست‌های مثبت به عنوان نسبت افراد مبتلا به این بیماری به عنوان حساسیت نیز شناخته می‌شوند – اصطلاحی که ممکن است از همه‌گیری COVID-19 با آن آشنا باشیم، زمانی که برای مثال به عنوان یک معیار کیفیت برای آزمایش‌های سریع استفاده می‌شد. با این حال، متأسفانه، آزمایش های مثبت به عنوان نسبت افراد مبتلا به این بیماری اغلب با افراد مبتلا به این بیماری به عنوان نسبتی از آزمایش های مثبت اشتباه گرفته می شود! و این دو درصد بسته به شرایط می توانند بسیار متفاوت باشند.

بنابراین اعداد ذکر شده در بالا در رابطه با فردی با نتیجه آزمایش مثبت به چه معناست؟ چند نفر از افرادی که آزمایششان مثبت است واقعاً به این بیماری مبتلا هستند؟ اگر برای شما پاسخ بلافاصله آشکار نیست، شما تنها نیستید: بدون اطلاعات بیشتر، تنها 10 درصد از شرکت کنندگان توانستند محاسبه کنند که چند نفر با نتایج مثبت واقعاً این بیماری را داشتند.

انتقال اطلاعات “تشخیصی” بسیار متفاوت انجام می شود: اول از همه، پزشک توضیح می دهد که چه تعداد از بیماران نتایج آزمایش مثبت دارند، صرف نظر از اینکه واقعاً به این بیماری مبتلا هستند یا خیر. در مثال ما، این 130 نفر با سونوگرافی آشکار تیروئید (از 1000 نفری که معاینه شدند) خواهد بود. در مرحله بعد، پزشک توضیح می دهد که چند نفر از این افراد با آزمایش مثبت واقعاً به این بیماری مبتلا هستند (20 نفر از 130) و چند نفر از افرادی که نتیجه آزمایش منفی دارند (30 نفر از 870) این بیماری را دارند.

اطلاعات مربوطه مستقیماً و بدون نیاز به محاسبات ذهنی در اینجا آمده است: اگر نتیجه من مثبت باشد، احتمال اینکه من واقعاً سرطان تیروئید داشته باشم 20 از 130 است. هنگامی که به این شکل ارتباط برقرار شد، 72 درصد از شرکت کنندگان در مطالعه قادر به رسیدن به این نتیجه بودند، در مقایسه با 10 درصد با رویکرد بیزی.

بهترین راه برای انتقال اطلاعات آماری چیست؟

کارین بایندر می‌گوید: «به‌علاوه، با ارتباطات بیزی، شرکت‌کنندگان در رسیدن به نتیجه صحیح بسیار کندتر بودند. و در مطب‌ها و بیمارستان‌های شلوغ پزشک، این زمان اغلب در دسترس نیست.» بنابراین تیم نویسندگان از پزشکان می‌خواهند که در آینده با سهولت بیشتری از ارتباطات اطلاعات تشخیصی استفاده کنند. این امر می تواند تا حدودی از سردرگمی، تفسیر نادرست و تصمیمات اشتباه جلوگیری کند.

با این حال، حتی بهتر است که برای ارائه تصویری کامل از وضعیت به بیماران، که حاوی اطلاعات تشخیصی و بیزی باشد، وقت بگذاریم. فقط این می تواند پدیده شگفت انگیزی را توضیح دهد که به موجب آن حتی یک آزمایش پزشکی با معیارهای کیفیت برجسته می تواند قدرت پیش بینی بسیار محدودی تحت شرایط خاص (مثلاً غربالگری های معمول) داشته باشد.