محققان اهداف درمانی جدیدی را برای بیماران مبتلا به درد مزمن شناسایی می کنند

بر اساس تحقیقات پیش بالینی انجام شده در دانشکده پزشکی Icahn در کوه سینا و منتشر شده در 8 ژوئن در 8 ژوئن، قرار گرفتن در معرض مواد افیونی تحت شرایط درد مزمن باعث ایجاد تغییرات بیان ژن منحصر به فرد در مناطق مغز مرتبط با شناخت، احساسات و پاداش می شود. علوم اعصاب طبیعت. این مطالعه مولکول‌های جدیدی را برجسته می‌کند که ممکن است به عنوان اهداف خاصی برای بیماران مبتلا به درد مزمن عمل کنند تا آنها را قادر به حرکت فراتر از درمان‌های اپیوئیدی کنند.

درد مزمن و اختلال مصرف مواد افیونی دو بیماری بسیار شایع هستند. در طول اپیدمی مواد افیونی در ایالات متحده، بسیاری از بیماران مبتلا به درد مزمن به داروهای قابل دسترس مانند اکسی کدون وابسته شدند. تلاش‌های اخیر برای کاهش نگهداری اکسی کدون در این بیماران باعث شده است که بسیاری از آن‌ها با وجود اینکه درد مزمن را تجربه می‌کنند، دست به ترک مواد افیونی بزنند. بنابراین، شناسایی داروهای غیرافیونی که درد را کاهش می‌دهند و در عین حال ترک اعتیاد را تسهیل می‌کنند، پیشرفت بزرگی در این زمینه خواهد بود.

برای درک بهتر اثرات قرار گرفتن در معرض مواد افیونی مزمن و وابستگی فیزیکی بر مدار پاداش مغزی مبتلایان به درد مزمن، تیم تحقیقاتی دوزهای بالایی از اکسی کدون را به مدت دو هفته به موش‌های مبتلا به آسیب عصبی و گروهی از موش‌های کنترل تجویز کردند. پس از سه هفته ترک خود به خود، آنها بافتی را از قشر پیش پیشانی داخلی (mPFC)، هسته اکومبنس (NAc) و ناحیه تگمنتال شکمی (VTA) جمع آوری کردند.

این تیم از توالی یابی RNA استفاده کردند، روشی با توان عملیاتی بالا که RNA پیام رسان را اندازه گیری می کند – مولکول هایی که به DNA اجازه می دهد تا مقدار پروتئین خاصی را در یک سلول در پاسخ به عوامل محیطی، مانند آسیب عصبی یا قرار گرفتن در معرض طولانی مدت دارو، تغییر دهد.

ونتیا زاخاریو، دکترای تخصصی علوم اعصاب در Icahn Mount Sinai، گفت: “ما تغییراتی را در بیان صدها ژن در مدار پاداش مغز مرتبط با وابستگی فیزیکی به اکسی کدون شناسایی کردیم.” استاد و رئیس فارماکولوژی، فیزیولوژی و بیوفیزیک در دانشکده پزشکی چوبانیان و آودیسیان دانشگاه بوستون؛ و نویسنده ارشد مقاله، که کار را در کوه سینا رهبری کرد.

“داده های ما نشان داد که حالت های درد مزمن نوروپاتیک بر علائم حسی، عاطفی و مولکولی ترک مواد افیونی تاثیر می گذارد.”

محققان تجزیه و تحلیل بیوانفورماتیک را برای پیش‌بینی تغییرات در فعالیت فاکتورهای رونویسی – پروتئین‌هایی که بیان ژن را کنترل می‌کنند – تحت شرایط مختلف درد/ترک مواد افیونی اعمال کردند. یکی از اهداف شناسایی شده پروتئینی به نام هیستون داستیلاز 1 (HDAC1) بود. این پروتئین با کاهش دسترسی دستگاه رونویسی به ژن های خاصی که ممکن است به سلول ها در غلبه بر آسیب کمک کند، رونویسی ژن را تنظیم می کند.

تیم دکتر زاخاریو همچنین توانستند یک مهارکننده جدید HDAC1/2 قابل نفوذ به سد خونی مغز به نام RBC1HI را در این مدل موش جدید وابستگی به مواد افیونی تحت درد مزمن آزمایش کنند. درمان با RBC1HI از ایجاد ترک مواد افیونی جلوگیری کرد و همزمان علائم حسی و احساسی درد نوروپاتیک را کاهش داد.

اریک جی. نستلر، MD، Ph.D.، پروفسور علوم اعصاب خانواده نش، مدیر فریدمن، گفت: «مدل حیوانی جدید مورد استفاده در این مطالعه، اثرات بسیار متفاوتی از مواد افیونی را در حضور یا عدم وجود سندرم درد نشان داد. مؤسسه مغز، و رئیس امور آکادمیک در Icahn Mount Sinai، و مدیر ارشد علمی سیستم سلامت کوه سینا.

“داده‌های این مطالعه برای شناسایی و اعتبارسنجی چندین هدف جدید مانند HDAC1 در شرایط مرتبط با درد مزمن و ترک مواد افیونی ارزشمند خواهد بود. این اهداف به نوبه خود راه‌های جدیدی را برای توسعه درمان‌های غیرافیونی درد مزمن ارائه می‌دهند و ممکن است برای درمان درد مزمن نیز مفید باشند. توسعه درمان برای اختلالات مصرف مواد.”