سمیرا عسگری، استادیار ژنتیک و علوم ژنومی در دانشکده پزشکی Icahn در کوه سینا که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: «نگاه به مقاومت به ما امکان می‌دهد اساساً بفهمیم که چگونه می‌توانیم عفونت را پاک کنیم.
محققان برای اینکه بفهمند چگونه برخی افراد موفق به دفع علائم کووید می شوند، به این موضوع روی آوردند ژن های آنتی ژن لکوسیت انسانی (HLA)، که نقش مهمی در توانایی بدن ما برای شناسایی و مبارزه با عوامل بیماری زا ایفا می کنند. جیل هولنباخ، استاد بخش عصب‌شناسی و اپیدمیولوژی دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو، گفت: این جنگجویان ژنتیکی «مهم‌ترین منطقه ژنوم از نظر پزشکی هستند».
هولنباخ و تیمش برای مطالعه خود که چهارشنبه در Nature منتشر شد، 29947 اهداکننده مغز استخوان داوطلب را ثبت نام کردند، زیرا داده های ژنتیکی با کیفیت بالا از قبل برای این گروه در دسترس بود. آنها از داوطلبان خواستند که روزانه از تلفن های هوشمند خود برای ردیابی عفونت های کروناویروس و علائم ناشی از آن، از جمله آبریزش بینی، گلو خارش، تب یا لرز استفاده کنند. همچنین از شرکت‌کنندگان خواسته شد که هر هفته آزمایش کرونا انجام داده‌اند یا خیر، و هر ماه یادداشت کنند که آیا در بیمارستان بستری شده‌اند یا خیر.
در طول دوره 9 ماهه مطالعه، 1428 فرد واکسینه نشده آزمایش کرونا مثبت گزارش کردند و 136 نفر از آنها هیچ علامتی نداشتند. در میان شرکت کنندگان بدون علامت، 20 درصد دارای یک نوع HLA رایج به نام HLA-B*15:01 بودند. افرادی که دو نسخه از این واریانت را حمل می‌کردند – یکی از آنها از هر یک از والدین منتقل شد – بیش از هشت برابر بیشتر از کسانی که حامل سایر انواع HLA بودند، بدون علامت بودند.
محققان همچنین از داده‌های داوطلبان برای مدل‌سازی اینکه آیا عوامل غیر ژنتیکی بر شانس داوطلبان مبتلا به عفونت بدون علامت تأثیر می‌گذارد یا خیر، استفاده کردند.
هالنباخ می‌گوید: «موارد زیادی وجود دارد که احتمال ابتلا به یک بیماری شدید را افزایش می‌دهد، مانند بیماری‌های همراه مختلف، وزن، سن و جنسیت». در این مورد، به نظر می رسد که هیچ یک از این چیزها مهم نیست، به ویژه در داشتن یک نتیجه بدون علامت – به نظر می رسد که بیشتر توسط ژنتیک هدایت می شود.
سلول های T و ایمنی از قبل موجود
برای درک بهتر نقش ژنتیک در موارد بدون علامت، محققان به نمونه‌هایی از افراد حامل HLA-B*15:01 که قبل از همه‌گیری ویروس کرونا جمع‌آوری شده بودند، نگاه کردند. آنها دریافتند که این افراد دارای سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های T هستند که به پروتئین‌های مشترک SARS-CoV-2 و سایر کروناویروس‌های فصلی واکنش نشان می‌دهند. این نشان می‌دهد که ناقلانی که در معرض ویروس‌های سرماخوردگی فصلی قرار می‌گیرند، ممکن است ایمنی قبلی نسبت به کووید ایجاد کرده باشند.
اگرچه نتایج ممکن است توضیح دهد که چرا برخی عفونت‌های بدون علامت رخ می‌دهند، این مطالعه به داده‌های ژنتیکی که قبلاً از کار قبلی وجود داشت محدود شد. همچنین، گروه مورد مطالعه کاملاً همگن بود، به طوری که همه شرکت‌کنندگان خود را سفید و 81 درصد خود را زن معرفی کردند.
عسگری گفت: از نظر تنوع، نمی‌توانیم این نتایج را به همه جمعیت‌ها تعمیم دهیم، زیرا می‌دانیم بر اساس گزارش‌های اپیدمیولوژیک، علائم کووید در بین جمعیت‌ها متفاوت است.
به گفته محققان، علی‌رغم محدودیت‌ها، این کار گام مهمی در درک اینکه چرا عفونت‌های بدون علامت رخ می‌دهد، که ممکن است پیامدهایی برای سلامت عمومی، طراحی واکسن و توسعه درمانی داشته باشد، است.
هولنباخ گفت: «همانطور که همه ما آموختیم، ثابت شده است که پیشگیری از ابتلا به کووید دشوارتر از آن چیزی است که فکر می‌کردیم. “اگر ما بتوانیم واکسنی طراحی کنیم که شاید مانع ابتلای شما نشود، اما بتواند عفونت را چنان راحت کنترل کند که هیچ علامتی نداشته باشید، من شخصا از این بابت بسیار خوشحال خواهم شد.”