کمتر از 1 از هر 5 بزرگسال مبتلا به دیابت نوع 2 در ایالات متحده اهداف بهینه سلامت قلب را برآورده می کند –

Joshua J. Joseph، MD، MPH، FAHA گفت: “این بیانیه علمی جدید یک فراخوان فوری برای اقدام برای پیروی از آخرین رویکردهای مبتنی بر شواهد و توسعه بهترین شیوه های جدید برای پیشبرد درمان دیابت نوع 2 و مراقبت و کاهش خطر CVD است.” ، رئیس گروه بیانیه نویسی و استادیار پزشکی در بخش غدد درون ریز، دیابت و متابولیسم در کالج پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو در کلمبوس، اوهایو. تعداد بسیار کمی از افراد – کمتر از 20 درصد از مبتلایان به دیابت نوع 2 – با موفقیت خطر بیماری قلبی خود را مدیریت می کنند و تعداد بسیار زیادی نیز برای ترک سیگار و کاهش وزن، دو عامل کلیدی خطر CVD، تلاش می کنند. متخصصان مراقبت های بهداشتی، صنعت مراقبت های بهداشتی و سازمان های اجتماعی گسترده تر، همگی نقش مهمی در حمایت از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 دارند.”

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده در سال 2020، دیابت نوع 2 شایع ترین شکل دیابت است که بیش از 34 میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تأثیر قرار می دهد که تقریباً 11٪ از جمعیت ایالات متحده را تشکیل می دهد. CVD) علت اصلی مرگ و میر و ناتوانی در بین افراد مبتلا به دیابت نوع 2 (T2D) است. دیابت نوع 2 زمانی رخ می دهد که بدن قادر به استفاده موثر از انسولین تولیدی خود نباشد یا زمانی که لوزالمعده ظرفیت خود را برای تولید انسولین از دست می دهد. افراد مبتلا به T2D اغلب دارای سایر عوامل خطر بیماری قلبی عروقی از جمله اضافه وزن یا چاقی، فشار خون بالا یا کلسترول بالا هستند. بزرگسالان مبتلا به T2D در مقایسه با بزرگسالانی که T2D ندارند، دو برابر بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از CVD هستند – از جمله حملات قلبی، سکته مغزی و نارسایی قلبی.

بیانیه علمی جدید، بر اساس بررسی گسترده گروه نویسندگان از نتایج کارآزمایی بالینی تا ژوئن 2020، به شکاف بین شواهد موجود در مورد بهترین روش کاهش خطر قلبی عروقی در افراد مبتلا به T2D و واقعیت برای افراد مبتلا به T2D می پردازد. اهداف کاهش خطر CVD در میان افراد مبتلا به T2D شامل مدیریت سطح قند خون، فشار خون و کلسترول است. افزایش فعالیت بدنی؛ تغذیه سالم؛ چاقی و کنترل وزن؛ سیگار نکشیدن؛ عدم مصرف الکل؛ و مراقبت های روانی اجتماعی پیروی بیشتر از یک سبک زندگی سالم کلی در میان افراد مبتلا به T2D با خطر قابل توجهی کمتر مرگ و میر CVD و CVD مرتبط است.

“در ایالات متحده، کمتر از 1 نفر از هر 5 بزرگسال مبتلا به T2D که بیماری قلبی عروقی تشخیص داده نشده است، اهداف مدیریتی بهینه T2D یعنی ترک سیگار و دستیابی به سطوح سالم قند خون، فشار خون و کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) را برآورده می کنند. جوزف گفت: به عنوان کلسترول بد.

نسبت شگفت آور زیادی – تا 90٪ – از عوامل برای مدیریت موثر CVD با T2D شامل سبک زندگی و عوامل اجتماعی قابل تغییر است. وی گفت: تعیین‌کننده‌های اجتماعی سلامت، که شامل رفتارهای مرتبط با سلامت، عوامل اجتماعی-اقتصادی، عوامل محیطی و نژادپرستی ساختاری می‌شود، تأثیر عمیقی بر بیماری‌های قلبی عروقی و پیامدهای دیابت نوع 2 دارند. “افراد مبتلا به T2D با موانع متعددی برای سلامتی از جمله دسترسی به مراقبت و مراقبت عادلانه روبرو هستند، که باید در هنگام توسعه برنامه های مراقبت فردی با بیماران در نظر گرفته شود.”

تصمیم گیری مشترک بین بیماران و متخصصان مراقبت های بهداشتی برای مدیریت موفقیت آمیز T2D و CVD ضروری است. یک برنامه جامع مراقبت از دیابت باید بر اساس خطرات و مزایای فردی و با در نظر گرفتن ترجیحات بیمار تنظیم شود. نگرانی های بالقوه هزینه؛ پشتیبانی برای مدیریت موثر T2D و مصرف داروهای تجویز شده، از جمله آموزش و پشتیبانی خود مدیریت دیابت؛ ترویج و حمایت از انتخاب های سبک زندگی سالم که سلامت قلب و عروق از جمله تغذیه و فعالیت بدنی را بهبود می بخشد. و درمان سایر عوامل خطر CVD.

یکی از راه‌های ادامه رسیدگی و پیشبرد مدیریت دیابت، شکستن چهار دیوار کلینیک یا بیمارستان از طریق مشارکت جامعه، ارتباطات کلینیک به جامعه و مشارکت دانشگاهی- جامعه-دولتی است که ممکن است به رسیدگی و حمایت از رفتارهای سبک زندگی قابل تغییر کمک کند. جوزف گفت: فعالیت بدنی، تغذیه، ترک سیگار و مدیریت استرس.

این بیانیه همچنین شواهد اخیر در مورد درمان T2D را برجسته می کند که ممکن است پزشکان و بیماران را تشویق کند تا برنامه مدیریت T2D خود را برای رسیدگی به عوامل خطر CVD بررسی و به روز کنند:

روش های جدید برای کنترل قند خون

آخرین بیانیه علمی انجمن قلب آمریکا در مورد کنترل قند خون در سال 2015 منتشر شد، درست زمانی که تحقیقات نشان می داد داروهای کاهش دهنده گلوکز ممکن است خطر حمله قلبی، سکته مغزی، نارسایی قلبی یا مرگ قلبی عروقی را نیز کاهش دهند.

جوزف گفت: «از سال 2015، تعدادی از آزمایش‌های بالینی مهم ملی و بین‌المللی که به طور خاص داروهای جدید T2D را برای کاهش بیماری‌های قلبی عروقی و خطر مرگ و میر قلبی عروقی در میان افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بررسی می‌کردند، تکمیل شده‌اند. آگونیست های گیرنده GLP-1 (پپدیت-1 شبه گلوکاگون) قند و وزن را بهبود می بخشند و در کاهش خطر بیماری قلبی، سکته مغزی، نارسایی قلبی و بیماری کلیوی، تغییر دهنده بازی هستند. داروهای GLP-1 (هورمون های مصنوعی تزریقی مانند لیراگلوتید و سماگلوتید) ترشح انسولین را برای کنترل قند خون تحریک می کنند و همچنین اشتها را کاهش می دهند و به افراد کمک می کنند احساس سیری کنند که ممکن است به مدیریت وزن یا کاهش وزن کمک کند.

علاوه بر این، مهارکننده‌های SGLT-2 (داروهای خوراکی مانند کاناگلیفوزین، داپاگلیفلوزین، ارتوگلیفلوزین و امپاگلیفلوزین) نیز در کاهش خطرات CVD و بیماری مزمن کلیوی مؤثر هستند. مهارکننده های SGLT-2 کلیه ها را تحریک می کنند تا گلوکز اضافی را از طریق ادرار دفع کنند، که خطر نارسایی قلبی را کاهش می دهد و کاهش عملکرد کلیه را که در بین افراد مبتلا به T2D رایج است، کند می کند.

جوزف گفت: “هزینه ممکن است مانعی برای مصرف برخی از داروهای T2D طبق تجویز باشد، با این حال، بسیاری از این داروها در حال حاضر بیشتر توسط طرح های بیمه سلامت پوشش داده می شوند.” یکی دیگر از موانع این است که بیماران تشخیص دهند که این داروهای جدیدتر T2D در کاهش خطر بیماری قلبی، سکته مغزی، نارسایی قلبی و بیماری کلیوی نیز موثر هستند. افزایش آگاهی عمومی در مورد ارتباط بین CVD و T2D و ارائه پشتیبانی، آموزش و ابزارهایی که به آنها کمک می کند. بهبود T2D و کاهش خطر CVD هسته اصلی ابتکار Know Diabetes by Heart™ از انجمن قلب آمریکا و انجمن دیابت آمریکا است.

کنترل شخصی فشار خون

این بیانیه تاکید می کند که رویکردهای فردی برای درمان فشار خون بالا بهترین هستند. این رویکردها باید راه هایی را برای به حداقل رساندن عوارض جانبی درمان فشار خون بالا و جلوگیری از درمان بیش از حد بالقوه بیماران ضعیف در نظر بگیرند.

اهمیت کاهش سطح کلسترول

داروهای استاتین خط اول درمان کاهنده چربی باقی می مانند، و انجمن پیشنهاد می کند که انواع دیگری از داروها برای افرادی که قادر به تحمل استاتین نیستند یا افرادی که با استاتین به اهداف کلسترول LDL خود نمی رسند ممکن است در نظر گرفته شود. این داروها ممکن است شامل ازتیمیب، بمپودوئیک اسید، رزین‌های اسید صفراوی، فیبرات‌ها و مهارکننده‌های PCSK-9 باشد که بستگی به وضعیت سلامت کلی فرد و سایر شرایط سلامتی دارد.

بازنگری در مصرف آسپرین

افراد مسن (65 سال و بالاتر) مبتلا به T2D نسبت به کسانی که T2D ندارند، احتمال بیشتری دارد که روزانه یک آسپرین با دوز پایین مصرف کنند تا از بیماری قلبی عروقی جلوگیری کنند. با این حال، ممکن است زمان بررسی این موضوع باشد که آیا آسپرین با دوز کم روزانه هنوز مناسب است یا خیر. تحقیقات اخیر منتشر شده نشان می دهد که افزایش خطر خونریزی شدید از آسپرین ممکن است بیشتر از فواید آن باشد و داروهای ضد پلاکت جدیدتر و قوی تر ممکن است برای برخی افراد موثرتر باشند.

این بیانیه اهمیت یک رویکرد جامع، چند رشته ای و فردی را برای کاهش خطر CVD در میان افراد مبتلا به T2D تقویت می کند. مراقبت بهینه باید شامل مداخلات سبک زندگی سالم و داروها و/یا درمان‌هایی از جمله جراحی باشد که مدیریت T2D را بهبود می‌بخشد و از وزن و کاهش وزن سالم حمایت می‌کند. عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت، نژادپرستی ساختاری و برابری سلامت عوامل مهمی هستند که باید در نظر گرفته شوند و مورد توجه قرار گیرند.

بیانیه علمی توسط گروه نگارش داوطلبانه به نمایندگی از کمیته دیابت انجمن قلب آمریکا در شورای سبک زندگی و سلامت متابولیک قلبی تهیه شده است. شورای تصلب شرایین، ترومبوز و بیولوژی عروقی؛ شورای قلب و عروق بالینی؛ و شورای فشار خون بالا بیانیه های علمی انجمن قلب آمریکا آگاهی بیشتر در مورد بیماری های قلبی عروقی و مسائل مربوط به سکته مغزی را ارتقا می دهد و به تسهیل تصمیم گیری های آگاهانه مراقبت های بهداشتی کمک می کند. بیانیه های علمی آنچه را که در حال حاضر در مورد یک موضوع شناخته شده است، و در چه زمینه هایی به تحقیقات اضافی نیاز دارند، تشریح می کند. در حالی که اظهارات علمی از توسعه دستورالعمل ها خبر می دهد، آنها توصیه های درمانی را ارائه نمی دهند. دستورالعمل های انجمن قلب آمریکا توصیه های رسمی بالینی انجمن را ارائه می دهد.

نویسندگان همکار عبارتند از نایب رئیس پراکاش دیدوانیا، MD، FAHA. توشار آچاریا، MBBS، MPH; دیوید آگیلار، MD، M.Sc., FAHA; Deepak L. Bhatt، MD، MPH، FAHA; دبورا آ. چیون، دکترا، RN، FAHA; کاترین ای. دی پالو، دکترای داروسازی، FAHA; شریتا اچ. گلدن، MD، MHS، FAHA; و Laurence S. Sperling، MD، FAHA.