تعداد فزاینده جراحی ها و روش های تشخیصی مانیتوبا باعث شده است که برخی از بیماران به دنبال گزینه هایی در استان های دیگر یا حتی کشورهای دیگر باشند و گاهی اوقات ده ها هزار دلار برای انجام آن پرداخت می کنند.
جنیفر اگنیو پیش از این با یک سال و نیم انتظار برای انجام عمل جراحی تعویض مفصل ران مواجه بود که بیماری همه گیر کووید-19 بیمارستان های استان را مجبور کرد تا اقدامات غیر فوری را به تعویق بیندازند. حالا، علیرغم تماس های هفتگی، او همچنان منتظر است تا قرار ملاقات بگیرد.
من بسیار ناامید هستم زیرا شروع به تأثیرگذاری روی تحرک من کرده است، تا جایی که اگر به زودی این جراحی را انجام ندهم، به ویلچر نیاز خواهم داشت.»
اگنیو، 42 ساله، با دیسپلازی هیپ متولد شد، وضعیتی که در آن توپ استخوان ران به طور کامل توسط حفره پوشانده نشده است. این مفصل در حال حاضر به حدی فرسوده شده است که استخوان ها به هم می سایند و راه رفتن را برای او دردناک می کند و بر توانایی او برای بازی با دو فرزندش تأثیر می گذارد.
او می‌گوید: «من حتی نمی‌توانستم با بچه‌هایم کلک یا درمان کنم.
130000 پروسه معوقه
طبق گزارشی از Doctors Manitoba که ماه گذشته منتشر شد، تعداد جراحی‌ها و روش‌های تشخیصی عقب افتاده به نزدیک به 130000 افزایش یافته است.
هدر استفانسون، نخست‌وزیر تازه منصوب شده، پاکسازی این عقب ماندگی‌ها را اولویت اول خود قرار داده و قول داده است که در سخنرانی خود پس از ادای سوگند در روز سه‌شنبه، یک کارگروه برای رسیدگی به لیست انتظار ایجاد کند و دوباره در روز چهارشنبه اولین سخنرانی خود را در تاج و تخت اعلام کرد.
اگرچه همه‌گیری کووید-19 این مشکل را بدتر کرده است، اگنیو گفت که این استان سال‌ها منتظر بسیاری از اقدامات بود.
او گفت: “به نظر می رسد که این یک جورهایی در پشت مشعل افتاده است.”
طبق گفته Agnew، انجام این روش در یک کلینیک خصوصی 30000 دلار هزینه دارد. او اکنون به دنبال انجام این عمل در ساسکاچوان است، جایی که او نیز اقامتگاه دارد، و انتظار برای دیدن دکتر سه ماه است.
برخی دیگر تصمیم گرفته اند برای پرداخت هزینه های خارج از کشور به جیب خود فرو بروند و در برخی موارد بدهی قابل توجهی بپذیرند.
مکس جانسون با پرداخت 15000 دلار برای جراحی و مراقبت های پس از عمل به لیتوانی پرواز کرد، جایی که پس از انجام عمل جراحی تعویض مفصل زانو در حال بهبودی است.
جانسون می‌گوید: «انتخاب من این بود که احتمالاً دو سال در وینیپگ صبر کنم یا به خارج از کشور بروم تا جایی که بتواند در عرض سه هفته این کار را انجام دهد.»
او گفت که «بی انصافی» دولت است که همه‌گیری را به خاطر تاخیرها مقصر بداند.
جانسون گفت بسیاری از مراجعین دیگر در کلینیکی که او در آن عمل جراحی خود را انجام داده است، از دیگر کشورهای اروپایی آمده اند، که برخی از آنها به شهروندانی که مجبور به جستجوی مراقبت در خارج از کشور هستند، اگر نتوانند در یک زمان معقول در خانه آن را دریافت کنند، هزینه پرداخت می کنند.
او گفت: «فکر می‌کنم این نگاه جالبی است.
قرارداد استان با شرکا
باربی شوکستر دچار تنگی نخاعی، یک بیماری عصبی ناتوان کننده در ستون فقرات بود و برای انجام عمل جراحی خود در کلینیک مایو به روچستر، مینیا رفت.
هزینه این عمل 27000 دلار آمریکا بود و او مجبور شد برای پوشش این هزینه وام شخصی بگیرد.
این سفر همچنین فشار قابل توجهی بر شوکستر و شریک زندگی‌اش وارد کرد، که مانند یک پرستار شدند، اما او می‌گوید ارزشش را داشت که به چیزهایی که دوست دارد، مانند کایاک سواری و بازی با نوه‌هایش بازگردد.
“چرا مجبور شدم این کار را انجام دهم؟ چرا نمی‌توانستم، می‌دانی، این کار را در وینیپگ انجام می‌دادم؟”
آدری گوردون، وزیر بهداشت مانیتوبا در بیانیه‌ای گفت که این استان با سازمان‌ها و شرکای خود قرارداد بسته است تا بیش از 11000 روش اضافی را برای شروع رسیدگی به عقب ماندگی ناشی از COVID-19 انجام دهند.
علاوه بر این، کلینیک پان ام، مرکز بهداشت Misericordia و بیمارستان عمومی ویکتوریا در وینیپگ، همگی در پایان موج سوم همه‌گیری در اوایل تابستان امسال به مراحل کامل خود بازگشتند.
بیمارستان کونکوردیا وینیپگ در پایان سپتامبر به حالت کامل برگشت و بیمارستان گریس تا اواسط اکتبر به حالت کامل برگشت.