سطوح بالاتر انزوای اجتماعی – اما نه تنهایی – با از دست دادن سریعتر دندان در افراد مسن در چین مرتبط است –

Xiang Qi، دانشجوی دکترا در دانشگاه NYU Meyers و نویسنده اول این مطالعه گفت: “مطالعه ما نشان می دهد که حفظ و بهبود ارتباطات اجتماعی ممکن است برای سلامت دهان و دندان افراد مسن مفید باشد.” یافته‌ها با مطالعات قبلی مطابقت دارد که نشان می‌دهد شاخص‌های ساختاری گسست اجتماعی می‌تواند اثرات قدرتمندی بر شاخص‌های سلامت و رفاه داشته باشد.

انزوای اجتماعی و تنهایی در افراد مسن از نگرانی های عمده سلامت عمومی در سراسر جهان است و از عوامل خطر بیماری قلبی، اختلالات سلامت روان، زوال شناختی و مرگ زودرس است. به گفته سازمان بهداشت جهانی، در برخی کشورها، از جمله ایالات متحده و چین، از هر سه سالمند یک نفر تنها است. همه‌گیری COVID-19 این مسائل را در میان افراد مسن تشدید کرده است، زیرا بسیاری از تعاملات حضوری برای محافظت از افراد مسن در برابر عفونت قطع شده است.

انزوای اجتماعی و تنهایی مرتبط اما متفاوت هستند. انزوای اجتماعی یک معیار عینی است که به عنوان داشتن روابط اجتماعی کم یا تماس اجتماعی نادر با دیگران تعریف می شود، در حالی که تنهایی احساسی است که در اثر فقدان ارتباط اجتماعی ایجاد می شود.

بی وو، استاد دانشگاه در بهداشت جهانی در دانشگاه نیویورک، گفت: «در حالی که انزوای اجتماعی و تنهایی اغلب دست به دست هم می دهند، اما می توان تنها زندگی کرد و از نظر اجتماعی منزوی شد، اما احساس تنهایی نکرد، یا با مردم احاطه شد اما همچنان احساس تنهایی کرد. مایرز و نویسنده ارشد این مطالعه.

افراد مسن نیز در معرض خطر دیگری برای سلامتی هستند: از دست دادن دندان. در چین، افراد مسن 65 تا 74 ساله به طور متوسط ​​کمتر از 23 دندان دارند (بزرگسالان معمولاً 32 دندان دارند، یا اگر دندان عقل برداشته شده باشد 28 دندان) و 4.5 درصد از این گروه سنی تمام دندان های خود را از دست داده اند. بیماری های لثه، سیگار کشیدن، عدم دسترسی به مراقبت های دندانی و بیماری های مزمن مانند دیابت و بیماری های قلبی خطر از دست دادن دندان را افزایش می دهند. از دست دادن دندان ها می تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد و بر تغذیه، گفتار و عزت نفس تأثیر بگذارد.

برای درک رابطه بین انزوای اجتماعی، تنهایی و از دست دادن دندان در افراد مسن در چین، محققان از بررسی طول عمر سالم چینی برای تجزیه و تحلیل داده های 4268 بزرگسال 65 سال به بالا استفاده کردند. شرکت‌کنندگان در سه مقطع زمانی مختلف (12-2011، 2014 و 2018)، نظرسنجی‌هایی را تکمیل کردند که معیارهای انزوای اجتماعی و تنهایی، تعداد دندان‌هایی که افراد در طول مطالعه 7 ساله داشتند و از دست داده بودند و عوامل دیگر را نشان می‌داد. بیش از یک چهارم (27.5٪) از شرکت کنندگان در مطالعه از نظر اجتماعی منزوی بودند و 26.5٪ احساس تنهایی کردند.

محققان دریافتند که سطوح بالاتر انزوای اجتماعی با داشتن دندان‌های کمتر و از دست دادن سریع‌تر دندان‌ها در طول زمان مرتبط است، حتی در صورت کنترل سایر عوامل مانند بهداشت دهان، وضعیت سلامت، سیگار کشیدن و نوشیدن الکل و تنهایی. سالمندانی که از نظر اجتماعی منزوی شده بودند، به طور متوسط ​​2.1 دندان طبیعی کمتر و 1.4 برابر نرخ از دست دادن دندان های خود نسبت به افراد دارای روابط اجتماعی قوی تر داشتند.

وو گفت: «سالمندان منزوی اجتماعی کمتر درگیر رفتارهای اجتماعی و ارتقاء دهنده سلامتی مانند فعالیت بدنی هستند که می تواند تأثیر منفی بر عملکرد کلی و بهداشت دهان و دندان آنها داشته باشد و همچنین خطر التهاب سیستمیک را در آنها افزایش دهد.» “به نظر می رسد این اختلال عملکردی مسیر اصلی ارتباط انزوای اجتماعی با از دست دادن دندان باشد.”

با کمال تعجب، تنهایی نه با تعداد دندان های باقی مانده و نه با میزان از دست دادن دندان مرتبط بود.

چی می‌گوید: «در حالی که انزوای اجتماعی می‌تواند منجر به عدم حمایتی شود که می‌تواند بر رفتارهای سلامتی تأثیر بگذارد، برای سالمندانی که احساس تنهایی می‌کنند، این امکان وجود دارد که شبکه‌های اجتماعی آن‌ها همچنان پابرجا باشد و بتواند به آن‌ها در حفظ رفتارهای سالم کمک کند.»

یافته‌ها – که مربوط به کشورهای فراتر از چین است، با توجه به اینکه انزوای اجتماعی و از دست دادن دندان‌ها مسائلی جهانی هستند – اهمیت توسعه مداخلات برای کاهش انزوای اجتماعی را برجسته می‌کند. هدف برنامه ها تقویت حمایت بین نسلی در خانواده ها و بهبود ارتباطات اجتماعی و همسالان سالمندان در جوامع محلی آنهاست.

نویسندگان دیگر مطالعه عبارتند از یائولین پی از دانشگاه NYU Meyers، کاترین وانگ از دانشگاه دوک و شویو هان از دانشگاه فودان در چین. این تحقیق توسط موسسه ملی پیری (1R56AG067619) و موسسه ملی تحقیقات دندانپزشکی و جمجمه صورت (U01DE027512) پشتیبانی شد.