از آنجایی که جدیدترین بازی ویدیویی Call of Duty امروز در بریتانیا منتشر شده است و با توجه به اینکه Battlefield 2042 و سه گانه بازسازی شده Grand Theft Auto در اواخر این ماه منتشر می شود، تحقیقات جدید هیچ مدرکی مبنی بر افزایش خشونت پس از انتشار یک بازی ویدیویی جدید پیدا نمی کند.
رسانه‌های جمعی و عموم مردم اغلب بازی‌های ویدیویی خشونت‌آمیز را به خشونت واقعی مرتبط می‌کنند، اگرچه شواهد محدودی برای حمایت از این پیوند وجود دارد.
بحث در مورد این موضوع عموماً پس از تیراندازی‌های عمومی تشدید می‌شود و برخی از مفسران این اعمال خشونت‌آمیز را به منافع عاملان در بازی‌های ویدیویی خشن مرتبط می‌دانند.
با این حال، دیگران اشاره کرده اند که عوامل مختلف، مانند مسائل مربوط به سلامت روان و/یا دسترسی آسان به اسلحه، محتمل تر توضیح هستند.
در پرتو این ادعاهای متناقض، پرزیدنت اوباما در سال 2013 خواستار بودجه بیشتر دولت برای تحقیقات در مورد بازی های ویدیویی و خشونت شد.
اما قبل از اینکه دولت‌ها سیاست‌هایی را برای محدود کردن دسترسی به بازی‌های ویدیویی خشونت‌آمیز ارائه کنند، مهم است که مشخص شود آیا بازی‌های ویدیویی خشونت‌آمیز واقعاً باعث می‌شود بازیکنان در دنیای واقعی رفتار خشونت‌آمیز داشته باشند یا خیر.
تحقیقات دکتر آگنه سوزیدلیت، مدرس ارشد در گروه اقتصاد در سیتی، دانشگاه لندن، شواهدی از اثرات انتشار بازی های ویدیویی خشونت آمیز بر رفتار خشونت آمیز کودکان با استفاده از داده های ایالات متحده ارائه می دهد. دکتر سوزیدلیت تأثیر بازی‌های ویدیویی خشونت‌آمیز را بر دو نوع خشونت بررسی کرد: پرخاشگری علیه افراد دیگر، و تخریب اشیا/اموال.
این مطالعه، منتشر شده در مجله رفتار اقتصادی و سازمانمتمرکز بر پسران 8 تا 18 ساله — گروهی که احتمالاً بازی های ویدیویی خشن انجام می دهند.
دکتر سوزیدلیت از روش‌های اقتصادسنجی استفاده کرد که تأثیرات علّی معقول بازی‌های ویدیویی خشونت‌آمیز را بر خشونت، نه تنها تداعی‌ها، شناسایی می‌کرد. او هیچ مدرکی مبنی بر افزایش خشونت علیه افراد دیگر پس از انتشار یک بازی ویدئویی خشونت آمیز جدید نیافت. با این حال، والدین گزارش دادند که کودکان پس از انجام بازی‌های ویدیویی خشن، به احتمال زیاد چیزها را از بین می‌برند.
دکتر سوزیدلیت می‌گوید: «در مجموع، این نتایج نشان می‌دهد که بازی‌های ویدیویی خشونت‌آمیز ممکن است کودکان را تحریک کند، اما این تحریک به خشونت علیه سایر افراد تبدیل نمی‌شود – که نوعی خشونت است که ما بیشتر به آن اهمیت می‌دهیم.
یک توضیح احتمالی برای نتایج من این است که بازی‌های ویدیویی معمولاً در خانه انجام می‌شود، جایی که فرصت‌های انجام خشونت کمتر است. این اثر «ناتوانی» به‌ویژه برای پسران مستعد خشونت که ممکن است به‌ویژه جذب بازی‌های ویدیویی خشونت‌آمیز شوند، مهم است.
بنابراین، سیاست‌هایی که محدودیت‌هایی را برای فروش بازی‌های ویدیویی به خردسالان ایجاد می‌کنند، بعید است که خشونت را کاهش دهند.»
منبع داستان:
مواد ارائه شده توسط دانشگاه سیتی لندن. نوشته اصلی توسط کریس لاینز. توجه: محتوا ممکن است برای سبک و طول ویرایش شود.